Najgorsze co może mi się przytrafić, to to, że nie polubię głównego bohatera powieści. A Sabiny nie polubiłam.
Denerwująca, chaotyczna, egoistyczna...
Za to zapałałam sympatią do NIEGO. No właśnie - czy w tej książce chociaż raz pada imię głównego bohatera??? Czy może ja coś przespałam?
Taka ciepła klucha, trochę taka ciamajda. Ale coś tam w sobie ma.
No i Fuksja! Perełka.
I gdyby nie to dziecko i te dialogi i przemyślenia Maksa (jego imię odkryłam dopiero czytając "Inną pamięć"), pewnie rzuciłabym w kąt książkę.
Wątek Sabiny irytował mnie, jednakże ciekawość zwyciężyła.
A że mój stan umysłu nie pozwala mi obecnie przeczytać nic na czym musiałabym się skupiać, niechże będzie i to.
Na bezrybiu i rak ryba...

"(...)W piwnicach domu po korytarzach uganiały się spasione szczury, nie przejmujące się zupełnie moją obecnością. Widocznie uważały mnie za jednego z członków tej podziemnej społeczności. Zacząłem nawet podejrzewać, że pozostawiane przez nie resztki jedzenia są przeznaczone dla mnie". (jak nie trudno się domyśleć, to z przemyśleń Maksa)

Aaaa... I na deserek Fuksja i jej cudowne zdanie do zapamiętania (dla wtajemniczonych!)
"Moja wiecznie zapracowana mama jutro sama upiecze nam pączki". :)

Najgorsze co może mi się przytrafić, to to, że nie polubię głównego bohatera powieści. A Sabiny nie polubiłam.
Denerwująca, chaotyczna, egoistyczna...
Za to zapałałam sympatią do NIEGO. No właśnie - czy w tej książce chociaż raz pada imię głównego bohatera??? Czy może ja coś przespałam?
Taka ciepła klucha, trochę taka ciamajda. Ale coś tam w sobie ma.
No i Fuksja!...