Wiele napisano powieści przybliżających nam Wiktorię jako kobietę, żonę i matkę lub opisujących samą epokę wiktoriańską. George Bidwell przedstawił nam Wiktorię/władczynię ale też wyraźnie opisał jaką była żoną i matką.
Autor w bardzo ciekawy sposób przeprowadza nas przez kolejne etapy życia tej smutnej istoty, która na nieszczęście dla wszystkich Anglików i siebie samej - zasiadła na tronie.
Bardzo ciekawa pozycja nie przytłaczająca zbędnymi faktami i opisami - serdecznie polecam

Wiele napisano powieści przybliżających nam Wiktorię jako kobietę, żonę i matkę lub opisujących samą epokę wiktoriańską. George Bidwell przedstawił nam Wiktorię/władczynię ale też wyraźnie opisał jaką była żoną i matką.
Autor w bardzo ciekawy sposób przeprowadza nas przez kolejne etapy życia tej smutnej istoty, która na nieszczęście dla wszystkich Anglików i siebie samej -...

W ramach przypominania sobie najbardziej poczytnych historyko-powieściopisarzy z minionej epoki, Bidwell niezwykle płodny a swego czasu modny. Jego książki nakarmiały spragnionych historii Zachodu, jakichkolwiek...

Może nie po kolei, ale zacząłem od Wiktorii. Książka dla ludzi o mocnych nerwach. Uwielbiam zawoaluowane przyciski autora o nienasyceniu Wiki, "czarna wdowa" dosłownie. Politykiem była marnym, matką być nie potrafiła, ale seks za to lubiła bardzo.

Albert, który trochę przypomina zmarłego Filipa KS. Edynburga, polityki i wladzy może miał więcej, ale to wespół z pożądanie żony wprowadziło go szybko do grobu.

Żal mi kochanków wdowy, bo musieli łoże dzielić z nią i portretem Alberta...

W ramach przypominania sobie najbardziej poczytnych historyko-powieściopisarzy z minionej epoki, Bidwell niezwykle płodny a swego czasu modny. Jego książki nakarmiały spragnionych historii Zachodu, jakichkolwiek...

Może nie po kolei, ale zacząłem od Wiktorii. Książka dla ludzi o mocnych nerwach. Uwielbiam zawoaluowane przyciski autora o nienasyceniu Wiki, "czarna...

Ostatnią powieść Bidwella czytałam jako młode dziewczę i pamiętam, że byłam tym autorem zachwycona.
W "Wiktorii" odnajduję echa tamtych zachwytów - język jest piękny, choć prosty, Bidwell umiejętnie prowadzi narrację, sygnalizując niektóre co poważniejsze problemy, przedstawiając ich sedno, ale nie wnikając w męczące detale.
Ale dostrzegam i wady. Ciągłe wspominanie Florence Nightingale jest zupełnie zbędne i tylko uwypukla ewidentnie negatywną ocenę Bidwella w stosunku do królowej. Biograf złośliwie i precyzyjnie podkreśla wszystkie wady Wiktorii, stawiając jednak stale obok niej Nightingale, moim zdaniem posuwa się za daleko. Nie lubię kopania leżącego, i bez tego porównania Wiktoria wypada słabo.
Czytało się jednak dobrze, mimo wszystko.

Ostatnią powieść Bidwella czytałam jako młode dziewczę i pamiętam, że byłam tym autorem zachwycona.
W "Wiktorii" odnajduję echa tamtych zachwytów - język jest piękny, choć prosty, Bidwell umiejętnie prowadzi narrację, sygnalizując niektóre co poważniejsze problemy, przedstawiając ich sedno, ale nie wnikając w męczące detale.
Ale dostrzegam i wady. Ciągłe wspominanie...

Rzadko kiedy zdarza mi się szczerze zawieść się na książce, ta jednak zapewniła mi rozczarowań na kilkuletni zapas. „Wiktoria…” ma wiele wad, których znalezienie w biografii boli, choć zważywszy na jej niepoważnie małe rozmiary nie powinno dziwić.

Bidwell jest niezmiernie tendencyjny, nieobiektywny. Jako dziecko swej epoki – radosnego komunizmu – z założenia chwali klasy niższe za samo istnienie, a bogatym przypisuje winę za wszelkie działania, mierzy ich wyłącznie swoją miarą i z własnej perspektywy. Ponadto autor jest ksenofobem i germanofobem, gotów obwiniać Niemców za plagi egipskie, niekompetencje kolejnych premierów i złą pogodę. Wykazuje śmieszną wręcz niekonsekwencję we własnych ocenach, często krytykując jakąś postać za postawy/działania etc., zarzucając jej bycie darmozjadem, wyrachowanym głupcem itp., a już po kilkudziesięciu stronach łaskawie przyznając jej zasługi zaprzeczające wcześniejszym osądom.

Nie warto marnować na tę książkę czasu, bo jest niezwykle niewiarygodna, nie podpiera się faktami, a subiektywnymi opiniami autora i plotkami. Jest niekonsekwentna w swych ocenach i przyjmowanych postawach. Typowa książka z tezą.

Rzadko kiedy zdarza mi się szczerze zawieść się na książce, ta jednak zapewniła mi rozczarowań na kilkuletni zapas. „Wiktoria…” ma wiele wad, których znalezienie w biografii boli, choć zważywszy na jej niepoważnie małe rozmiary nie powinno dziwić.

Bidwell jest niezmiernie tendencyjny, nieobiektywny. Jako dziecko swej epoki – radosnego komunizmu – z założenia chwali klasy...

Ciekawa biografia poprzednio najdłużej panującej monarchini Anglii. Przebiła ją obecnie panująca Elżbieta II. Wiktoria była wychowana wśród zasad etykiety i moralności. Prywatnie była wybuchowa ze skłonnościami do histerii. Zakochana i oddana swojemu mężowi Albertowi. Ocaliła naród angielski przed problemami z zapewnieniem ciągłości dziedziczenia tronu dzięki dziewiątce swoich dzieci.

Ciekawa biografia poprzednio najdłużej panującej monarchini Anglii. Przebiła ją obecnie panująca Elżbieta II. Wiktoria była wychowana wśród zasad etykiety i moralności. Prywatnie była wybuchowa ze skłonnościami do histerii. Zakochana i oddana swojemu mężowi Albertowi. Ocaliła naród angielski przed problemami z zapewnieniem ciągłości dziedziczenia tronu dzięki dziewiątce...

Znakomicie napisana biografia królowej Wiktorii, kobiety, która miała ogromny wpływ na historię swojego kraju. Bidwell opisuje dzieje życia królowej z precyzją dotyczącą faktów historycznych, jednocześnie ukazując swoją bohaterkę jako osobę myślącą, czującą i kochającą. Bardzo interesująca książka nie tylko dla osób zainteresowanych historią. Polecam.

Znakomicie napisana biografia królowej Wiktorii, kobiety, która miała ogromny wpływ na historię swojego kraju. Bidwell opisuje dzieje życia królowej z precyzją dotyczącą faktów historycznych, jednocześnie ukazując swoją bohaterkę jako osobę myślącą, czującą i kochającą. Bardzo interesująca książka nie tylko dla osób zainteresowanych historią. Polecam.

Nudna dłużyzna. Mógł na 30 stronach napisać to co napisał na ponad 300.

Nudna dłużyzna. Mógł na 30 stronach napisać to co napisał na ponad 300.

Po ponownym przeczytaniu książki i porównaniu jej z Misztalem na gorąco... Całkowicie ją rehabilituję.

Nie oznacza to, że zmieniam o niej subiektywne zdanie. Sporo tu niechęci do Niemców, której autor specjalnie nie kryje, jednostronnych osądów i zapętlających się pochwał pod adresem Florence Nightingale. Marksistowskie spojrzenie na sprawy społeczne i gospodarcze jest dyskretne, ale obecne. I może to wciąż jak dotąd najgorsza książka Bidwella, z którą miałam przyjemność (co i tak jako beletrystę stawia go w naprawdę dobrym świetle). Ale przynajmniej jest to dzieło oryginalne i podobał mi się język, którym została napisana - język, który dziwnie przypominał mi przez całą lekturę znacznie później napisaną biografię Misztala, i który właśnie u Misztala tak mnie dawniej urzekał...

Oddając sprawiedliwość Bidwellowi, podnoszę mu zatem ocenę i zmieniam opinię (osoby, które uznały ją wcześniej za wartościową, przepraszam za skasowanie jej razem z głosami poparcia - ponieważ znacznie się różni od mojej obecnej, byłoby nie na miejscu i nie w porządku wobec Was po prostu ją edytować).

Po ponownym przeczytaniu książki i porównaniu jej z Misztalem na gorąco... Całkowicie ją rehabilituję.

Nie oznacza to, że zmieniam o niej subiektywne zdanie. Sporo tu niechęci do Niemców, której autor specjalnie nie kryje, jednostronnych osądów i zapętlających się pochwał pod adresem Florence Nightingale. Marksistowskie spojrzenie na sprawy społeczne i gospodarcze jest...

Po odrobinie fantastyki postanowiłam przerzucić się na biografię królowej Wiktorii. Poza faktami historycznymi bardzo interesujące były opisy jej relacji z najbliższymi ludźmi, powiązań na dworze królewskim, intryg i dążenia poszczególnych osób do władzy.

Po odrobinie fantastyki postanowiłam przerzucić się na biografię królowej Wiktorii. Poza faktami historycznymi bardzo interesujące były opisy jej relacji z najbliższymi ludźmi, powiązań na dworze królewskim, intryg i dążenia poszczególnych osób do władzy.

Warto przeczytać - jak większość biografii pióra Bidwella.
Nie jest to typowa biografia, suchy opis postaci i epoki - raczej opowieść o człowieku, jego zaletach i wadach oraz czasach, w których żył.
Bidwell nie stosuje schematu dobry/zły, nie dokonuje jednoznacznych ocen - i to właśnie przyciąga mnie do jego książek.

Warto przeczytać - jak większość biografii pióra Bidwella.
Nie jest to typowa biografia, suchy opis postaci i epoki - raczej opowieść o człowieku, jego zaletach i wadach oraz czasach, w których żył.
Bidwell nie stosuje schematu dobry/zły, nie dokonuje jednoznacznych ocen - i to właśnie przyciąga mnie do jego książek.