"Upiorna opowieść" to dzieło, które bez żadnych wątpliwości zaliczam do Wielkiej Czwórki współczesnego horroru. Książkę Strauba, obok "Bastionu", "To" i "Lśnienia" należy według mnie umieścić w tym szacownym gronie.
Twierdzę, że jest to powieść wręcz kanoniczna dla gatunku, z wieloma odniesieniami do klasycznych gotyckich powieści grozy.
Autor garściami czerpie pomysły od reprezentatywnych dla gatunku autorów, Irvinga, Stokera, Hawthorna czy innych. Może mamy więc do czynienia z odgrzewanym kotletem, kalką ? Nie po stokroć nie!
"Upiorna opowieść" jest dziełem świeżym, zanurzonym tylko głęboko w tradycji gatunku. Napisana językiem w którym widać szacunek dla słowa,słowa pokrytego lekko szlachetną patyną, nie nudzi ani przez chwilę.

Nad fabułą rozwodził się nie będę, powiem tylko, że jest to opowieść o opowieści i konsekwencjach z niej(choć nie tylko) wynikających , taka trochę powieść szkatułkowa.
Pierwszy raz przeczytałem ją jakieś 25 lat temu, nie zestarzała się ani trochę, a chyba zyskała nawet w moich oczach.
Prawdziwa gratka dla fanów gatunku i nie tylko. To naprawdę kawał porządnej literatury.
P.S. będę się teraz chwalił, mam na półce pierwsze wydanie, to z osą :)kupiłem z leżaka, dawno temu.

"Upiorna opowieść" to dzieło, które bez żadnych wątpliwości zaliczam do Wielkiej Czwórki współczesnego horroru. Książkę Strauba, obok "Bastionu", "To" i "Lśnienia" należy według mnie umieścić w tym szacownym gronie.
Twierdzę, że jest to powieść wręcz kanoniczna dla gatunku, z wieloma odniesieniami do klasycznych gotyckich powieści grozy.
Autor garściami czerpie pomysły od...