Bardzo chciałabym móc ocenić tą książkę na więcej niż 5 gwiazdek. Ale, patrząc obiektywnie, nie mogę. Taka miła, sympatyczna historyjka ze sporą dozą absurdalnego humoru. Naprawdę przyjemna, ale... nie wybitna, nie wyjątkowa, nie zapadająca w pamięć.

"Odnaleźć swą drogę" opowiada historię Olgierdy Lacha, dziewczyny z małej wioski, która wyrusza na studia w wielki świat. Na rzeczonych studiach ma mnóstwo mocno naciąganych przygód, płacze co chwila i w każdym rozdziale co najmniej raz, a zwykle częściej, przeżywa małe dramaty, "wielkie miłości" i całą resztę spraw wypełniających zwykle takie powieści. Opis uważam za nieadekwatny do treści utworu. Ani tam ciętego języka, ani "sporo erotyki", ani "dużej łychy magii". Wszystko to na upartego można znaleźć, ale w trochę innych proporcjach niż jest to zasugerowane. Ola postacią jest mocno niestabilną psychicznie, jak się nie kłóci to ryczy i ciągle trzeba ją ratować. Zadania tego podejmują się Irga (przystojny nekromanta, ten od niezbędnego romansu) i Otto (półkrasnoludzki kumpel od piwa i interesów). Ferajna dosyć typowa, ale dająca się lubić. Co ciekawe z Olgierdą włącznie. Cierpliwość męskiej części zgrai podziwiałam nie raz i nie dwa, całym sercem. Ja bym taką po kilku akcjach kopnęła w miejsce gdzie plecy tracą swą szlachetną nazwę. Ale to ja. W pocieszaniu jestem okropna. A ich starania były nawet zabawne. Humor w powieści ma swój poziom, swój styl, który trzyma od początku do końca. I stanowi wielki plus książki.

Książkę przeczytałam w sumie w pół dnia, z przerwą na czytanie czegoś innego.
Polecam.

Bardzo chciałabym móc ocenić tą książkę na więcej niż 5 gwiazdek. Ale, patrząc obiektywnie, nie mogę. Taka miła, sympatyczna historyjka ze sporą dozą absurdalnego humoru. Naprawdę przyjemna, ale... nie wybitna, nie wyjątkowa, nie zapadająca w pamięć.

"Odnaleźć swą drogę" opowiada historię Olgierdy Lacha, dziewczyny z małej wioski, która wyrusza na studia w wielki świat....