Przejmujacy, swietnie zarysowany portret rodziny w ktorej doszlo do tragedii porwania dziecka. Bardzo poruszajacy. Dzialajacy na wyobraznie, lamiacy serce.

Przejmujacy, swietnie zarysowany portret rodziny w ktorej doszlo do tragedii porwania dziecka. Bardzo poruszajacy. Dzialajacy na wyobraznie, lamiacy serce.

Studium psychologiczne rodziny, która żyje po utracie jednego z dzieci i przechodzi przez różne etapy tej utraty. O tym, co i kogo gubimy po drodze, przeżywając cierpienie i ból. Ciekawa lektura choć temat ciężki.

Studium psychologiczne rodziny, która żyje po utracie jednego z dzieci i przechodzi przez różne etapy tej utraty. O tym, co i kogo gubimy po drodze, przeżywając cierpienie i ból. Ciekawa lektura choć temat ciężki.

Książka pełna dylematów, przed którymi stają bohaterowie. Jak żyć po zaginięciu 3-latka? Główna bohaterka nie potrafi sobie odpowiedzieć na to pytanie, nie potrafi poradzić sobie z codziennością, mimo że w domu na jej miłość czeka dwójka pozostałych dzieci i mąż, który tak samo przeżywa tragedię. Beth może wkurzać swoją postawą, ale historia jest poruszająca i na pewno żadna matka nie chciałaby się przekonać na własnej skórze, czy można usprawiedliwiać jej postępowanie, czy w takiej sytuacji da się żyć inaczej. Można się zastanawiać, kto jest największą ofiarą tragedii. Czy uprowadzony Ben, który odnajduje się po 9 latach, czy popadła w depresję Beth, czy może najstarszy syn Vincent, który dorastał w cieniu nieobecnego brata. Ciekawa, niejednowymiarowa lektura.

Książka pełna dylematów, przed którymi stają bohaterowie. Jak żyć po zaginięciu 3-latka? Główna bohaterka nie potrafi sobie odpowiedzieć na to pytanie, nie potrafi poradzić sobie z codziennością, mimo że w domu na jej miłość czeka dwójka pozostałych dzieci i mąż, który tak samo przeżywa tragedię. Beth może wkurzać swoją postawą, ale historia jest poruszająca i na pewno...

Książka rewelacyjna. Dlaczego? Po pierwsze historia...ciągle się zastanawiam, co przezywa osoba po zaginięciu kogoś bliskiego. Po drugie: portret psychologiczny głównej bohaterki! Coś niesamowitego! Lektura obowiązkowa dla każdego psychologa! Dokładny opis najmniejszej emocji, przebieg "żałoby", przejście z bohaterka przez wszystkie jej etapy.
Dla mnie wyciskacz łez, dla każdej matki...Polecam.
...I jak zwykle, nie oglądać filmu!!! Bo film, to strasznie zmarnowany czas:/ historia spłycona do granic...

Książka rewelacyjna. Dlaczego? Po pierwsze historia...ciągle się zastanawiam, co przezywa osoba po zaginięciu kogoś bliskiego. Po drugie: portret psychologiczny głównej bohaterki! Coś niesamowitego! Lektura obowiązkowa dla każdego psychologa! Dokładny opis najmniejszej emocji, przebieg "żałoby", przejście z bohaterka przez wszystkie jej etapy.
Dla mnie wyciskacz łez, dla...

Bardzo ciężko się czyta. Szczegółowy rys psychologiczny rodziny po zaginięciu 3 letniego syna i brata. Kto lubi takie historie niech czyta.A kto nie lubi, jest ekranizacja tej powieści.

Bardzo ciężko się czyta. Szczegółowy rys psychologiczny rodziny po zaginięciu 3 letniego syna i brata. Kto lubi takie historie niech czyta.A kto nie lubi, jest ekranizacja tej powieści.

"Głębia oceanu" nie urzekła mnie, zabrakło magii, która towarzyszy w takich tragediach rodzinnych.
Nagle znika dziecko, jedno z trojga rodzeństwa, w biały dzień w hotelu pełnym ludzi.Matka , której dotknęła ta tragedia wpada w panikę, odcina się od codziennego życia i tyle ,że egzystuje.Zrozumiałe jest ,że nie może się pogodzić ze stratą dziecka, ale nie dba o to ,że ma też inne potomstwo, że ma męża , rodzinę.Szalenie irytowało mnie jej zachowanie, miałam ochotę nią potrząsnąć, obudzić z tego letargu.Trudno mi było wykrzesać choć odrobinę współczucia dla tak egoistycznej postaci, jedynie żal mi było męża głównej bohaterki, no i oczywiści dzieci.Sporo nużących wątków, końcówkę książki ledwo zmęczyłam.
Tak więc, była to przeciętna lektura, liczyła na coś w stylu "wyciskacz łez",łez zabrakło ale i tego czegoś nie było.

"Głębia oceanu" nie urzekła mnie, zabrakło magii, która towarzyszy w takich tragediach rodzinnych.
Nagle znika dziecko, jedno z trojga rodzeństwa, w biały dzień w hotelu pełnym ludzi.Matka , której dotknęła ta tragedia wpada w panikę, odcina się od codziennego życia i tyle ,że egzystuje.Zrozumiałe jest ,że nie może się pogodzić ze stratą dziecka, ale nie dba o to ,że ma też...

Tę książkę czytalam już co najmniej trzy razy. Za każdym razem chętnie do niej wracałam i na pewno będę wracać. Jest to historia rodziny, którą dotknęła ogromna tragedia.W 15-lecie matury Beth i jej trójka dzieci: Vincent, Ben oraz Kerry wyruszają na szkolny zjazd. Nic nie zapowiada tego, co spotkało potem Beth. Z hotelu w którym się zatrzymali, pośród setek ludzi znika 3 letni synek Cappadorów- Ben. Nie ma żadnych świadków tego zdarzenia- nikt nic nie widział, nikt nic nie wie. Dramatyczne wydarzenia tego dnia odcisnęły na całej rodzinie swoje piętno. Historia niezwykle poruszająca i warta przeczytania. Serdecznie polecam!!

Tę książkę czytalam już co najmniej trzy razy. Za każdym razem chętnie do niej wracałam i na pewno będę wracać. Jest to historia rodziny, którą dotknęła ogromna tragedia.W 15-lecie matury Beth i jej trójka dzieci: Vincent, Ben oraz Kerry wyruszają na szkolny zjazd. Nic nie zapowiada tego, co spotkało potem Beth. Z hotelu w którym się zatrzymali, pośród setek ludzi znika 3...

Wydaje mi się, że będąc dużo młodsza oglądałam pewien film, którego akcja idealnie się zgrywała z książką. Może i była to ekranizacja filmowa tej książki, może tylko duże podobieństwo, kompletnie nie mam pojęcia bo nie pamiętam. Tak czy siak historia rodziny Cappadorów pokazuje ogrom piętna jakie może wyrobić w nas rodzinna tragedia. Tragedia, która niestety nie jest czymś, o czym zapomnimy po roku czy dwóch i wrócimy do normalnego życia. Normalne życie przestaje istnieć w momencie w którym uświadamiamy sobie, że osoby na której nam tak niesamowicie zależy nigdy więcej nie ujrzymy i nie mamy pojęcia czy żyje czy nie. Nie wiadomo co jest gorsze, świadomość że taki ktoś nie żyje czy to, że tak na prawdę nie wiadomo co się z nim stało i być może żyje gdzieś spokojnie na drugim końcu ulicy czy może jest bity i przetrzymywany bez swojej woli.
Ogromu tej tragedii rodzinnej nie da się wyrazić paroma słowami, powinno się tutaj napisać epopeję o tym, jak więzi wszystkich domowników jak i reszty dalszej rodziny po prostu usychają pod wpływem wzajemnych oskarżeń, żalu, gniewu i prób powrotu do życia jak i ostrego sprzeciwu ze strony matki zaginionego chłopczyka.
Nie mam pojęcia co zrobiłabym będąc na miejscu Beth, czy zachowałabym się identycznie czy jednak próbowała ratować chociażby resztki rodziny nie doprowadzając do tego by zaginięcie jednego syna spowodowało zaginięcie uczuciowe wszystkich dookoła. Nie wiem, nie mam pojęcia, nie umiem sobie czegoś takiego wyobrazić.
Książkę czytało się w miarę dobrze choć w niektórych momentach była niesamowicie przymulająca a główna bohaterka, Beth sprawiała wrażenie osoby, której powinno strzelić się z liścia w twarz i krzyknąć, by wreszcie się ogarnęła, choć reszcie rodziny powinno się zrobić to samo.
Nie wiem czy polecam czy nie, ciężko mi powiedzieć.

Wydaje mi się, że będąc dużo młodsza oglądałam pewien film, którego akcja idealnie się zgrywała z książką. Może i była to ekranizacja filmowa tej książki, może tylko duże podobieństwo, kompletnie nie mam pojęcia bo nie pamiętam. Tak czy siak historia rodziny Cappadorów pokazuje ogrom piętna jakie może wyrobić w nas rodzinna tragedia. Tragedia, która niestety nie jest czymś,...

Bardzo się zmęczyłam czytając tą książkę. Bez szału i nie polecam.

Bardzo się zmęczyłam czytając tą książkę. Bez szału i nie polecam.

"Głębia oceanu" to dramatyczna historia rodziny; historia, której przeżycia nie życzyłabym nikomu. Poznajemy Beth i Pata, których synek znika w niejasnych okolicznościach. Beth jest postacią centralną tych wydarzeń, a także jej starszy syn Vincent, który ostatni widział brata. Na naszych oczach widzimy powolny rozpad rodziny, dramat, wzajemne oskarżenia, tłumione od lat emocje i żale... Beth jest dla mnie osobą niezwykle irytującą, skoncentrowaną tylko na sobie i własnym bólu, nie zauważającą potrzeb swojej rodziny, niszczącą relacje w swoim małżeństwie oraz traktującą swoje dzieci z dystansem.
Książkę czyta się dobrze, przynajmniej pierwszą połowę. Niestety z końcówką jest gorzej. Niektóre fragmenty są nużące, często brakuje dynamiki, akcja stoi w miejscu. Mimo to, uważam, że autorka stworzyła ciekawy portret rodziny, która musi borykać się z bardzo trudnymi przeżyciami, na które nie ma lekarstwa.
Polecam dla chętnych.

"Głębia oceanu" to dramatyczna historia rodziny; historia, której przeżycia nie życzyłabym nikomu. Poznajemy Beth i Pata, których synek znika w niejasnych okolicznościach. Beth jest postacią centralną tych wydarzeń, a także jej starszy syn Vincent, który ostatni widział brata. Na naszych oczach widzimy powolny rozpad rodziny, dramat, wzajemne oskarżenia, tłumione od lat...