Małe wioski są często lokacjami, w których niewiele się dzieje. Wszyscy się znają, bo dzielą ze sobą ten sam mały skrawek świata. Nawet wydarzenia najmniejszej ważnością rangi, stają się wspaniałym tematem do plotek. Kłótnie, rozstania i inne przyziemne sprawy nadają wręcz sens życia egzystującym spokojnie mieszkańcom takiego miejsca... Można by tak bez końca zagłębiać się w małomiasteczkowe problemy.

Znam niewiele osób lubiących czytać wyłącznie książki obyczajowe. Myślę, że sięgając po lekturę każdy oczekuje małej okazji na odfrunięcie choć na chwilę w inny świat, dlatego na rynku mamy coraz więcej powieści fantastycznych. No i bardzo dobrze. W tym trochę zagmatwanym jak na recenzję wstępie chcę wam przekazać, że ''Książę Mgły'' opowiada historię małej mieściny, jako miejsca, w którym rozegrają się właśnie nie zwykłe wydarzenia, tylko nieprawdopodobne.

Była sobie kiedyś druga wojna światowa. Pewien mały, ale niezwykle dojrzały jak na swój wiek chłopiec o imieniu Max wraz z mamą, tatą (który również zwie się Max), starszą, wiecznie przygnębioną siostrą Alicją oraz młodszą, pogodną Iriną postanawiają opuścić duże miasto, aby odzyskać spokój zmącony przez konflikt zbrojny. Przeprowadzają się do nadmorskiego miasteczka owianego klimatem tajemnicy (choć na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie typowego do bólu). Młodsza siostra Maxa zaraz po wyjściu z pociągu znajduje kota, z którego ma zamiar zrobić nowego członka rodziny, mimo że nie wszyscy są z tego powodu szczęśliwi. Dużo jest przesądów na temat tych czworonożnych zwierzaków. Mówi się, że przynoszą pecha, są wcieleniem zła... Ludzie zawsze zwykli obwiniać wszystko wkoło o niepowodzenie w życiu. Chociaż w tym przypadku kot też nie okaże się tylko niewinnym futrzakiem. Jego pojawienie się rozpocznie ciąg niejasnych wydarzeń, które diametralnie odmienią życie trójki dzieci.

Wspominałam już co znajduje się za jednym z okien nowego domostwa rodziny Carverów, oprócz uroczego widoku na las? Ogród posągów. Oczywiście nie można go zaliczyć do miejsc, w których ludzie robią rodzinne pikniki. Kamienne figury nie przedstawiają bóstw rzymskich, tylko trupę cyrkową. W dodatku wyjątkowo niemile wyglądającą. Uczucie strachu u Maxa, który postanawia wybrać się na eksplorację terenu należącego do posągów, potęguje podejrzana rzeźba klauna. Zresztą, jak już wspominałam, nie tylko on wygląda jakoś tak nieprzyjaźnie. Zaniepokojony Max odkrywa wraz z rodziną prawdę o wydarzeniach, które miały miejsce w ich pięknym nowym domu, zanim się do niego wprowadzili. W dodatku przyczepi się do niego symbol sześciopromiennej gwiazdy i będzie go prześladował przez większą część powieści. Kogo lub co symbolizuje?

Autor ma bardzo przyjemny styl pisania. Nie ma w nim wymyślnych zawirowań, ale też nie jest przeznaczony dla człowieka o ilorazie inteligenci poniżej 20. Choć książka jest kolejną typową przedstawicielką gatunku fantasy, to fabuła jest ciekawie rozpisana. W pewnych momentach możecie nawet poczuć się zaskoczeni rozwojem wydarzeń. Bohaterowie są również przedstawieni w sposób interesujący. Są sympatyczni, każdy ma swój w miarę unikalny charakter. Tata Maxa jest zwolennikiem teorii Kopernika i żyje z naprawiania mechanizmów zegaropodobnych, Alicja przeżywa coś w rodzaju okresu buntu, Irina jest pewnym siebie, wesołym dzieckiem, a Max jest po prostu Maxem. Pojawi się jeszcze Roland, który mieszka od urodzenia w miasteczku i będzie swoistym przewodnikiem dla dzieci Carverów.

''Książę Mgły'' był pisarskim debiutem Carlosa Ruiza Zafóna. Każdy z was pewnie słyszał o powieściach takich jak ''Cień Wiatru'' czy ''Gra Anioła''. Po przeczytaniu ''Księcia...'' mam ogromną ochotę na zabranie się za resztę jego dorobku literackiego, ponieważ autor w sposób mistrzowski potrafi wprowadzić czytelnika w świat przedstawiony. Fabuła ze średnim potencjałem w pięknym wykonaniu. Jeśli zaintrygowały was te posągowe klauny, nawiedzone koty i inne fajerwerki, to czytajcie. Co prawda książka długa nie jest, ale na miano dobrego czytadła zasługuje. Jesteście ciekawi, kim jest tytułowy Książę Mgły? :)

http://recenzje02.blogspot.com/

Małe wioski są często lokacjami, w których niewiele się dzieje. Wszyscy się znają, bo dzielą ze sobą ten sam mały skrawek świata. Nawet wydarzenia najmniejszej ważnością rangi, stają się wspaniałym tematem do plotek. Kłótnie, rozstania i inne przyziemne sprawy nadają wręcz sens życia egzystującym spokojnie mieszkańcom takiego miejsca... Można by tak bez końca zagłębiać się...