Rodzinne historie, autobiografie, sagi opisujące dzieje rodów…niby oklepane, niby już było ale ta książka wciąga od pierwszej strony i nie sposób się od niej oderwać! Wspaniała opowieść historii życia Hanny Kobuszewskiej, siostry Jana Kobuszewskiego i mamy Wiktora Zborowskiego. Czytając pierwszą połowę śmiałam się na głos, chichotałam, byłam zauroczona. Mała Hania to prze urocza, bystra, na swój sposób mądra dziewczynka, która raz po raz wpędza siebie w niezłe tarapaty. Polecam zwłaszcza opowieść o spowiedzi! Czytałam ją kilka razy aż brzuch mnie rozbolał ze śmiechu.
Druga część to czasy wojny i okupacji. Tak prosto opowiedziana historia wojny, powstania warszawskiego, tragedii ludzkich….opowiedziana właśnie po ludzku, oczami dziewczynki, która jednego dnia snuła fantazje o mitologicznych posągach, którym nie pozwala się złączyć wypchany orzeł, a drugiego dnia ucieka przez bombardowaną Warszawę szukając swoich bliskich.
Zawsze, gdy chcę pisać o wojnie brak mi słów…Tak jest i tym razem.
Opowieść Hani niesamowicie mnie wzruszyła. Będę często wracać do tej książki ponieważ w głównej bohaterce odnalazłam cząstkę siebie.
Nawet ostatni akapit brzmiał jakby znajomo…

Rodzinne historie, autobiografie, sagi opisujące dzieje rodów…niby oklepane, niby już było ale ta książka wciąga od pierwszej strony i nie sposób się od niej oderwać! Wspaniała opowieść historii życia Hanny Kobuszewskiej, siostry Jana Kobuszewskiego i mamy Wiktora Zborowskiego. Czytając pierwszą połowę śmiałam się na głos, chichotałam, byłam zauroczona. Mała Hania to prze...