Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię takie klimaty. Egzotyczna podróż, opisana przez osobę mającą jakiś dar do pisania (lekkie czy tęgie pióro). Z dużą dozą humoru, dystansu do siebie. Co prawda większość tej książki potwierdza, że motocykl to nie pojazd na takie podróże (gdyby nie półroczny pobyt w dżungli, to większość relacji byłaby o pchaniu motoru kiedy ciężko i obijaniu się w koszyku (w sensie tłuczenia ciałem we wszystkie twarde kawałki, nie leniuchowania) kiedy znośna droga. A cały krajobraz i ludzie migają obok (nawet jeśli oferują pomoc czy ratunek, to znajomość jest jednodniowa lub jednogodzinna). Z pewnością na przyjemność czytania wpływa osoba. Młoda kobieta z 20 lecia wnosi "inny koloryt'' czy "styl pisania" niż większość ówczesnych podróżników (pewnie w 99,9% mężczyzn). Jednak nie popada w nadmierną egzaltację. Ciekawostką jest, że ksiązkę napisano w 70 lat po jej napisaniu (sic!). Bo notatki autorki trzeba uznać za pierwsze napisanie, a opracowanie za kolejne.