(ur. 2 września 1914 w Łodzi) – polska pisarka, aktorka estradowa i teatralna, satyryk.
Dzieciństwo spędziła w Łodzi, uczęszczała tam do szkoły baletowej. Do Warszawy przeniosła się w 1933. Pracowała w teatrzyku Cyganeria, tańczyła w Teatrze Kameralnym, w końcu Fryderyk Jarosy zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego.
Po II wojnie światowej zaczęła pisywać felietony do „Szpilek”, pisywała także monologi i skecze. Jej teksty wykonywali m.in.: Hanka Bielicka, Adolf Dymsza, Loda Halama, Alina Janowska, Kalina Jędrusik, Bogumił Kobiela, Irena Kwiatkowska. Przez kilka lat Stefania Grodzieńska pracowała w Polskim Radiu, a przez kilkanaście lat w redakcji rozrywki Telewizji Polskiej. Z obiema instytucjami współpracuje zresztą do dziś.
Była żoną Jerzego Jurandota – poety, dramaturga, satyryka i autora tekstów piosenek.
Jest autorką m.in. kilkunastu zbiorów felietonów, takich jak: Dzionek satyryka, Jestem niepoważna, Brzydki ogród, Felietony i humoreski, Plagi i plażki, Rozmówki, Kłania się PRL, powieści Wspomnienia chałturzystki, książek biograficznych – wspomnień o Fryderyku Jarosym pt. Urodził go Niebieski Ptak, oraz autobiografii Już nic nie muszę, Kawałki żeńskie, męskie i nijakie, Nie ma z czego się śmiać.
DYSKUSJE