Bardzo dobra. Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część "Gra Endera". Akcja jest bardziej spójna i wciągająca.
Dorosły już Ender, niczym Erast Fandorin rozwiązuje zagadkę "Prosiaczków". Książka stawia więcej intelektualnych pytań
o świat i sens. Fabuła jest ciekawsza i bardziej wciągająca a postaci lepiej wykreowane i ciekawsze. Poprzednia część
była konieczna do napisania tej, ponieważ jest ona kontynuacją historii uniwersum świata w którym przyszło żyć Enderowi.
Na początku czas w którym rozgrywa się akcja jest nieco dezorientujący, gdyż od wydarzeń z pierwszej części
minęło 3000 lat. Ludzkość rozrosła się i skolonizowała wiele planet. Ender jest już dorosły i żyje tylko dlatego, że
przez cały ten czas podróżował przez kosmos. Ciekawe jest tutaj to, na co mało autorów sci-fi zwraca uwagę w swoich
książkach i filmach, a mianowice relatywizm upływu czasu w miarę podróży z prędkością światła. To zdecydowanie komplikuje
wydarzenia, dlatego też pewnie większość pomija ten problem, ale Scott Card Orson bardzo ładnie wkomponował go w swoją
historię. Jednocześnie rozwiązał problem komunikacji wymyślając filotyczną sieć ansibli przekazujących informację
natychmiastowo poprzez wiele lat świetlnych dzielących planety na których dzieje się akcja. Temat królowej robali został
w tej części nieco zmarginalizowany a na pierwszy plan wysunęły się "prosiaczki".
Książka dobra, ciekawa i wciągająca. Spowodowała, że z wielkim zaciekawieniem sięgnąłem po część trzecią sagi "Ksenocyd".

Bardzo dobra. Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część "Gra Endera". Akcja jest bardziej spójna i wciągająca.
Dorosły już Ender, niczym Erast Fandorin rozwiązuje zagadkę "Prosiaczków". Książka stawia więcej intelektualnych pytań
o świat i sens. Fabuła jest ciekawsza i bardziej wciągająca a postaci lepiej wykreowane i ciekawsze. Poprzednia część
była konieczna do napisania...