Po przeczytaniu "Nieposkromionej" - czwartej części "Domu Nocy" autorstwa Phillis Christine Cast i Kristin Cast - zaczynam mieć dziwne wrażenie, że parzyste części cyklu są lepsze od tych nieparzystych. Cokolwiek mogłabym powiedzieć o "Wybranej" (poprzednim tomie) z pewnością nie dotyczy to "Nieposkromionej". Powieść trzymała w napięciu, dostarczała rozrywki, ale przede wszystkim nie prosiła się o odłożenie na później.

Zoey Redbird straciła zaufanie przyjaciół, Skojarzenie z Heathem zostało przerwane, Loren wykorzystał ją, a Erik nie potrafi wybaczyć jej zdrady. Została sama, tak jak chciała Neferet - wyższa kapłanka, mentorka Zoey. Jedyna osoba, która nie odwróciła się od dziewczyny to Afrodyta. Marks straciła swój znak i powróciła do Domu Nocy jako człowiek. Nikt, oprócz Zoey, nie wie, że szafirowy księżyc na jej czole nie jest prawdziwy. Jednak Nyks, wraz z wampiryzmem, nie odebrała jej daru, jakim są wizje, lecz obdarzyła ją widzeniami na temat śmierci Redbird.

W szkole pojawia się nowy adept, przeniesiony do Tulsy z Chicago. Stark - znany łucznik, oraz jego pies budzą zdziwienie w Domu Nocy, gdyż z reguły wampiry przywiązane są do kotów. Chłopak zdobywa sympatię Zoey, ale krótko potem "umiera" w jej ramionach, podobnie jak kiedyś Stevie Rae. Do szkoły przybywa arcykapłanka Shekinah, oczywiście ku niezadowoleniu Neferet, bo kobieta mocno ogranicza jej złe zamiary i jest absolutnie przeciwna wojnie wampirów i ludzi.

Zjawienie się w wizji Afrodyty legendy o Kalonie i jego mrocznym, kruczym potomstwie, które prawdopodobnie podąża tropem Zoey, sprawia, że nie można robić już nic innego, tylko czytać książkę do końca. Podejrzenia co do Neferet, wypadek babci Redbird i ostatni rytuał przeprowadzony przez Zoey. Emocje kumulują się i krzyczą: "Tak, ta książka jest dobra!" A potem lektura kończy się, a my czujemy niedosyt...

Nie można ciągle wychwalać książki. Stwierdzam, że w tej części było stanowczo za mało Erika Nighta, nad czym ubolewam, bo to jedna z moich ulubionych postaci "Domu Nocy" ;D A ciągłe wzywanie przez główną bohaterkę żywiołów, stało się już trochę męczące i nudne. To chyba tyle jeżeli chodzi o minusy.
Polecam "Dom Nocy" wszystkim, by dotarli do jego czwartej, jak narazie najlepszej części.

Po przeczytaniu "Nieposkromionej" - czwartej części "Domu Nocy" autorstwa Phillis Christine Cast i Kristin Cast - zaczynam mieć dziwne wrażenie, że parzyste części cyklu są lepsze od tych nieparzystych. Cokolwiek mogłabym powiedzieć o "Wybranej" (poprzednim tomie) z pewnością nie dotyczy to "Nieposkromionej". Powieść trzymała w napięciu, dostarczała rozrywki, ale przede...