Przeczytałam 1 tom "Cukierni". To było moje drugie podejście, ponieważ pierwsze nie było udane. Kilka miesięcy temu zaczęłam ją czytać z rozpędu po jakiejś zajmującej książce i zaplątałam się doszczętnie w koligacjach i nazwiskach oraz skokach czasowych. Po prostu to nie był czas na tą książkę, ale teraz podeszłam do tego profesjonalnie, mianowicie zaopatrzyłam się w kartkę papieru oraz długopis i czytając, notowałam imiona, nazwiska i koligacje rysując drzewka i naprawdę to był bardzo dobry pomysł. Wystarczał jeden rzut na kartkę i już wiedziałam o kim mowa. Co prawda na końcu książki jest drzewo genealogiczne, ale co swoje, to swoje, tym bardziej, że przy imionach dopisywałam swoje notki w stylu "złośliwa", "zdradza", "przy mężu" itp. Przy takiej ściądze samo czytanie poszło mi naprawdę szybko i przyjemnie. Ależ życie mieli Ci bogatsi szlachcice i ich rodziny! Tańce, bale, polowania! A jakie fajnie i romantyczne były "zaloty" i okres narzeczeństwa :) Niestety nie wszystko było takie cudowne i bajkowe.. życie w dużej mierze obracało się wokół pieniędzy (ach, jak niewiele się zmieniło w tej kwestii..) małżeństwa rzadko zawierane były z miłości, samotnej kobiecie na którą spadł cały majątek było ciężko i na dodatek musiała odpędzać się od narwańców, którzy dosłownie potrafili włazić do łóżka! Książka opisuje dzieje rodziny Zajezierskich sprzed stu lat, ale również losy Celiny Hryć, jej syna sprzed dosłownie kilku lat, których miłością jest praca w cukierni w Gutowie. Losy współczesne i losy sprzed stu lat są opisywane jakby równolegle, i niesamowitym jest, że w jednej chwili znajdujemy się w dworku Zajezierskich, gdzie syn Barbary, Tomasz umizguje się do Marianny, szukając jej towarzystwa i blasku w oczach, zaś po chwili jesteśmy w roku 1995, gdzie w tym właśnie pałacu Zajezierskich jest muzeum, a niedaleko w miasteczku, przed cukiernią, w której jest zawsze pyszna kawa i najsmaczniejsze w mieście jagodzianki trwają prace wykopaliskowe, których znalezisko bardzo interesuje rodzinę Celiny Hryć... Książka jest niezmiernie zajmująca, potrafi magicznie przenieść w czasy, gdzie nie ma prądu, a dzielne kobiety zajmują się zarządzaniem domu przy pomocy służących i, bardzo często wykonują też prace zamiast mężczyzn. Bo tak naprawdę ta powieść ukazuje siłę kobiet, jak wspaniale sobie radzą w zawiłościach życia i jakie są dzielne, nie mając albo mając tylko nikłe męskie oparcie. Mężczyźni nie popisali się, niestety... kolejny raz podział "słaba" i "silna" płeć to jakaś pomyłka..
Nie dane mi było poznać wszystkich tajemnic rodzin splecionych zawiłościami losu, ale w księgarniach jest już drugi tom, który niedługo będzie u mnie. I znowu zatopię się w świat wielkich namiętności, skrywanych tajemnic i niesamowitych splotów losu. Warto przełamać się przez pierwsze naście stron poznawczych.

Przeczytałam 1 tom "Cukierni". To było moje drugie podejście, ponieważ pierwsze nie było udane. Kilka miesięcy temu zaczęłam ją czytać z rozpędu po jakiejś zajmującej książce i zaplątałam się doszczętnie w koligacjach i nazwiskach oraz skokach czasowych. Po prostu to nie był czas na tą książkę, ale teraz podeszłam do tego profesjonalnie, mianowicie zaopatrzyłam się w kartkę...