Oh my, pamiętam dokładnie jak pierwszy raz ją czytałam. Wywarła na mnie ogromne wrażenie, pokochałam od pierwszych stron. Chyba czas na re-read. ♥

Oh my, pamiętam dokładnie jak pierwszy raz ją czytałam. Wywarła na mnie ogromne wrażenie, pokochałam od pierwszych stron. Chyba czas na re-read. ♥

Jedne z lepszych opowiadań, jakie czytałam. Jednocześnie totalna abstrakcja w najlepszym wydaniu i przewspaniale uchwycone intymne uczucia i ludzka wrażliwość. Lubię to!

Jedne z lepszych opowiadań, jakie czytałam. Jednocześnie totalna abstrakcja w najlepszym wydaniu i przewspaniale uchwycone intymne uczucia i ludzka wrażliwość. Lubię to!

Bardzo dobrze się czyta, wszędzie: w tramwaju, w kolejce, czekając na spotkanie z autorem. Bardzo specyficzne poczucie humoru nie dla każdego, warto sprawdzić zaglądajc przez ramię komuś, kto czyta :)

Bardzo dobrze się czyta, wszędzie: w tramwaju, w kolejce, czekając na spotkanie z autorem. Bardzo specyficzne poczucie humoru nie dla każdego, warto sprawdzić zaglądajc przez ramię komuś, kto czyta :)

Trzecie podejście do Kereta i jak dotąd najbardziej satysfakcjonujące. Esencja groteski, szorstkiego poczucia humoru, wulgarności i zadumy nad życiem.

Trzecie podejście do Kereta i jak dotąd najbardziej satysfakcjonujące. Esencja groteski, szorstkiego poczucia humoru, wulgarności i zadumy nad życiem.

Do połowy książki byłam rozbita, mój mózg wolał "o co tu chodzi"?? Zrezygnowana po pierwszej połowie, nastąpiła druga połowa, która odmieniła całkowicie moje zdanie na temat tej książki. Docelowo historia bardzo ciekawa, opowiadająca o samobójcach trafiających do krainy osób, które postanowiły odebrać sobie życie. Puenta dla mnie jest jasna, nie da się cofnąć niektórych swoich decyzji.

Do połowy książki byłam rozbita, mój mózg wolał "o co tu chodzi"?? Zrezygnowana po pierwszej połowie, nastąpiła druga połowa, która odmieniła całkowicie moje zdanie na temat tej książki. Docelowo historia bardzo ciekawa, opowiadająca o samobójcach trafiających do krainy osób, które postanowiły odebrać sobie życie. Puenta dla mnie jest jasna, nie da się cofnąć niektórych...

To była moja druga książka tego autora...



Ogólnie to trochę lipa, bo kojarzyłam fragmenty.


Intrygujący, wyrazisty, specyficzny...

Mam za mało punktów odniesienia, bo z literaturą z Izraela miałam kontakt - prawie żaden.



Ciekawe jak by się czytało po hebrajsku... !#wprowadzićhebrajskidoprzedszkoli #aco #poproszęoporządnąedukacjęwPl!

To była moja druga książka tego autora...



Ogólnie to trochę lipa, bo kojarzyłam fragmenty.


Intrygujący, wyrazisty, specyficzny...

Mam za mało punktów odniesienia, bo z literaturą z Izraela miałam kontakt - prawie żaden.



Ciekawe jak by się czytało po hebrajsku... !#wprowadzićhebrajskidoprzedszkoli #aco #poproszęoporządnąedukacjęwPl!

Zdarza mi się szukać w książkach absurdu, zdarzeń z pogranicza surrealizmu albo nadrealizmu. Od Kereta to dostaję. A jednocześnie mam poczucie obcowania z niezłą literaturą. Warto zatopić się w jego świat.

Bohater tytułowego opowiadania popełnia samobójstwo i trafia do czegoś w rodzaju życia po śmierci dla tych, którzy postanowili ze sobą skończyć. Tam szuka miłości. Wyrusza w niezwykłą podróż.

Do tego spotykamy dziewczynę zakochaną w lokatorze piekła, kierowcę pragnącego zostać Bogiem i... macicę tak wspaniałą, że staje się muzealnym eksponatem.

Zdarza mi się szukać w książkach absurdu, zdarzeń z pogranicza surrealizmu albo nadrealizmu. Od Kereta to dostaję. A jednocześnie mam poczucie obcowania z niezłą literaturą. Warto zatopić się w jego świat.

Bohater tytułowego opowiadania popełnia samobójstwo i trafia do czegoś w rodzaju życia po śmierci dla tych, którzy postanowili ze sobą skończyć. Tam szuka miłości....

"Myślę, że płakała na moim pogrzebie, nie chciałbym wyjść na zarozumialca, ale jestem prawie zupełnie pewny. Czasami wyobrażam sobie wyraźnie, jak komuś, kogo uważa za bliskiego sobie, opowiada o mnie, o mojej śmierci. O tym, jak spuszczali mnie, takiego małego i biednego, do grobu, jak tabliczkę zjełczałej czekolady. O tym, jak ani razu porządnie nie zdążyliśmy. A potem on rżnie ją tak, że to wreszcie jest zadośćuczynieniem."


Opowiadania tak proste i absurdalne, że nie mogłyby być piękniejsze. Przeczytałam każde dwa razy, a oczy miałam całkiem wilgotne.

"Myślę, że płakała na moim pogrzebie, nie chciałbym wyjść na zarozumialca, ale jestem prawie zupełnie pewny. Czasami wyobrażam sobie wyraźnie, jak komuś, kogo uważa za bliskiego sobie, opowiada o mnie, o mojej śmierci. O tym, jak spuszczali mnie, takiego małego i biednego, do grobu, jak tabliczkę zjełczałej czekolady. O tym, jak ani razu porządnie nie zdążyliśmy. A potem on...

Znakomita, łącząca realizm z absurdem, książeczka będąca zbiorem opowiadań. Pierwsze z nich, o kierowcy autobusu, przywiodło mi na myśl kierowców linii numer 194 z mojego miasta rodzinnego, którzy zachowywali się dokładnie jak opisywany kierowca. Z tym, ze u nich nie nastąpił przełomowy moment jak w opowiadaniu ;)
Tytułowe Kolonie Knellera to opowieść o tym, co może czekać 'po drugiej stronie' ludzi, którzy popełnili samobójstwo. Ciekawa wizja życia po życiu.

Krótkie formy, niosące jednak dużo treści. Różnorodne opowiadania, przez które się płynie, ale które skłaniają do zastanowienia się nad poruszanymi w nich kwestiami.
To moje drugie zetknięcie się z autorem i z pewnością nie ostatnie.

Znakomita, łącząca realizm z absurdem, książeczka będąca zbiorem opowiadań. Pierwsze z nich, o kierowcy autobusu, przywiodło mi na myśl kierowców linii numer 194 z mojego miasta rodzinnego, którzy zachowywali się dokładnie jak opisywany kierowca. Z tym, ze u nich nie nastąpił przełomowy moment jak w opowiadaniu ;)
Tytułowe Kolonie Knellera to opowieść o tym, co może czekać...

Pierwsza część książki w ogóle mnie nie porwała - druga część czyli tytułowe "Kolonie Knellera" były zdecydowanie lepsze. Mam wrażenie, że historia o samobójcach była bardziej spójna i ciekawsza. Ogólnie polecam, ale wielkiego wrażenia na mnie nie wywarła.

Pierwsza część książki w ogóle mnie nie porwała - druga część czyli tytułowe "Kolonie Knellera" były zdecydowanie lepsze. Mam wrażenie, że historia o samobójcach była bardziej spójna i ciekawsza. Ogólnie polecam, ale wielkiego wrażenia na mnie nie wywarła.