Keret pisze tak, jak ja myślę i mówię. Krótko, zwięźle i czasem trzeba się zastanowić co ma na myśli.

Keret pisze tak, jak ja myślę i mówię. Krótko, zwięźle i czasem trzeba się zastanowić co ma na myśli.

Po lekturze „8% z niczego" sięgnęłam po kolejny zbiór opowiadań Etgara Kereta i nie zawiodłam się. Uwielbiam krótkie formy, więc książkę przeczytałam błyskawicznie i z wielką przyjemnością. Do moich ulubionych opowiadań należą „Dziura w ścianie", „Dobre intencje", „Fruwający Santini",„Samotność na lodówce", „Stój!", „Cierpliwość" oraz „Lato siedemdziesiąt sześć". Polecam serdecznie.

Po lekturze „8% z niczego" sięgnęłam po kolejny zbiór opowiadań Etgara Kereta i nie zawiodłam się. Uwielbiam krótkie formy, więc książkę przeczytałam błyskawicznie i z wielką przyjemnością. Do moich ulubionych opowiadań należą „Dziura w ścianie", „Dobre intencje", „Fruwający Santini",„Samotność na lodówce", „Stój!", „Cierpliwość" oraz „Lato siedemdziesiąt sześć"....

Kereta odkrylam dzięki książce "Siedem dobrych lat" i wiedziałam, że jeszcze nie raz będę chciała wrócić do jego twórczości. "Tęskniąc za Kissingerem" nie podobało mi się aż tak, ale nie jestem pewna czy to dlatego, że tamte opowiadania były mi bliższe czy też dlatego, że teraz niektórych opowiadań po prostu nie zrozumiałam. Ta niejednoznaczność, drugie dno ukryte w krótkiej formie, sprawiają, że z całą pewnością będę jeszcze wielokrotnie wracała do tego autora. Jestem bowiem przekonana, że na różnych etapach życia opowiadania Kereta mogą zupełnie odmiennie we mnie rezonować.

Kereta odkrylam dzięki książce "Siedem dobrych lat" i wiedziałam, że jeszcze nie raz będę chciała wrócić do jego twórczości. "Tęskniąc za Kissingerem" nie podobało mi się aż tak, ale nie jestem pewna czy to dlatego, że tamte opowiadania były mi bliższe czy też dlatego, że teraz niektórych opowiadań po prostu nie zrozumiałam. Ta niejednoznaczność, drugie dno ukryte w...

krótka forma. każdy może. historie na stronę, półtorej. keep the funk! wycinek z całości. wystarczy. żeby poznać zasady rządzące całością. w tym przypadku keretowego universum. raz lepiej, raz gorzej. Stój! i Podnieść poprzeczkę - dwa randomowe top. i zagadki dla Freuda. większość miesza się już w podświadomości, albo wyleciała z pamięci, nie jesteś w stanie skupienia. krótkie formy - zatrzymać na chwilę choć jedną. izraelski Quentin na zlocie światowych Quentinów.

krótka forma. każdy może. historie na stronę, półtorej. keep the funk! wycinek z całości. wystarczy. żeby poznać zasady rządzące całością. w tym przypadku keretowego universum. raz lepiej, raz gorzej. Stój! i Podnieść poprzeczkę - dwa randomowe top. i zagadki dla Freuda. większość miesza się już w podświadomości, albo wyleciała z pamięci, nie jesteś w stanie skupienia....

Aj Etgar... Ten specyficzny styl, ostry humor i czasami brutalne "niespodzianki". Autor zaskakuje pomysłowością, przy której nie sposób się nudzić. Krótka forma rozbudzająca wyobraźnię.
Duża dawka groteski, która potrafi przeprowadzić czytelnika przez trudne, czasami traumatyczne tematy bez uszczerbku na zdrowiu.
Jednakże myślę, że warto dać tu znacznik trigger warning.

Aj Etgar... Ten specyficzny styl, ostry humor i czasami brutalne "niespodzianki". Autor zaskakuje pomysłowością, przy której nie sposób się nudzić. Krótka forma rozbudzająca wyobraźnię.
Duża dawka groteski, która potrafi przeprowadzić czytelnika przez trudne, czasami traumatyczne tematy bez uszczerbku na zdrowiu.
Jednakże myślę, że warto dać tu znacznik trigger...

Nie spodziewałem się, że kiedyś coś takiego napiszę o Kerecie, ale najkrótszym streszczeniem będzie: straszny szajs.

Nie spodziewałem się, że kiedyś coś takiego napiszę o Kerecie, ale najkrótszym streszczeniem będzie: straszny szajs.

Zbiór opowiadań Kereta to samo dobro literackie.Krótkie formy,współczesny język i aktualne problemy tego świata,warte uwagi czynią całość ciekawą pozycją.
Uważam jednak, że "dłuższe" opowiadania,są nieco przekombinowane.Wolę te,krótsze gdzie autor nie odjechał w świat swoich fantazji.Polecam.

Zbiór opowiadań Kereta to samo dobro literackie.Krótkie formy,współczesny język i aktualne problemy tego świata,warte uwagi czynią całość ciekawą pozycją.
Uważam jednak, że "dłuższe" opowiadania,są nieco przekombinowane.Wolę te,krótsze gdzie autor nie odjechał w świat swoich fantazji.Polecam.

Typowy Keret, czyli rzecz warta uwagi. Niektóre opowiadania są takie same, jak w zbiorze "Gaza Blues".

Typowy Keret, czyli rzecz warta uwagi. Niektóre opowiadania są takie same, jak w zbiorze "Gaza Blues".

Zaskakujące są te opowiadania. Nie są równe. Niektóre były dla mnie trochę niezrozumiałe. No i nie przepadam za tak krótkimi formami. Mimo to 4/5.

Zaskakujące są te opowiadania. Nie są równe. Niektóre były dla mnie trochę niezrozumiałe. No i nie przepadam za tak krótkimi formami. Mimo to 4/5.

Lubię Kereta i już. Nawet jeśli nie wszystkie jego opowiadania treściowo mnie przekonują, lubię język, jakim pisze i lubię sposób, w jaki mnie często zaskakuje. Lubię też, kiedy okazuje się, że w tak miniaturowej formie można zawrzeć takie wiele treści.

Lubię Kereta i już. Nawet jeśli nie wszystkie jego opowiadania treściowo mnie przekonują, lubię język, jakim pisze i lubię sposób, w jaki mnie często zaskakuje. Lubię też, kiedy okazuje się, że w tak miniaturowej formie można zawrzeć takie wiele treści.