Ot, taki zbiorek luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Przyjemna lektura nie tylko dla fanów krewkich rębajłów dawnej Rzeczypospolitej.
Niestety nie umywa się do znakomitości "Crimenu" tego samego Autora.
Żadne opowiadanie nie zapisało się jakoś szczególnie w mojej pamięci. Warto jednak wspomnieć o kilku:
- "Skarb Mohilanki" - z uwagi na egzotyczność córek Jeremiego Mohyły, kapiący od złota i kamieni opis skarbu oraz fakt, że jedna z Mohilanek była matką księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. Dobrze pokazano chciwość szlachty krążącej nad Zofią Golską niczym sepy nad padliną. Nie podobał mi się natomiast wątek miłosny jednego z Dydyńskich - sztuczny i cukierkowy.
- "Miłość do Heleny" - ze względu na panią Brześciańską, pełniącą dość humorystyczną rolę w opowiadaniu, choć to czarny humor był (jej opowieści o małżeńskich perypetiach). Lubiłam czytać jej przekomarzania z Klofasem. :)
- "Miłość Piotra" - z uwagi na zakończenie.
- Człowiek w kajdanach" - dobrze się czytało, a główna postać owiana była mgiełką tajemniczości.

Ot, taki zbiorek luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Przyjemna lektura nie tylko dla fanów krewkich rębajłów dawnej Rzeczypospolitej.
Niestety nie umywa się do znakomitości "Crimenu" tego samego Autora.
Żadne opowiadanie nie zapisało się jakoś szczególnie w mojej pamięci. Warto jednak wspomnieć o kilku:
- "Skarb Mohilanki" - z uwagi na egzotyczność córek Jeremiego...