Stefan Maria Kuczyński

Napisana lekko i z gracją. Widać dużą wiedze autora, który osadza wydarzenia w kontekście kronik i wiedzy historycznej (co prawda aktualnej kilkadziesiąt lat temu, ale nie odbiegającej od obecnych poglądów, np. na osobę Jagiełły). Oglądamy początek epoko Jagiellońskiej w osobach Jagiełły i Witolda. Oglądamy wraz z Zawiszą wschód i zachód Europy. Przezywamy niepokoje religijne i spory polityczne, a także zwykłe, przyziemne troski i przemyślenia rycerza z Garbowa. Kulminacją powieści jest oczywiście Bitwa pod Grunwaldem, gdzie autor dość obiektywnie pokazuje przebiegłość i bezwzględność obu stron. W ogóle stałym motywem jest kontrast brutalności i zakłamania świata polityki i wielkich pieniędzy, a rycerskim etosem uosabianym przez Zawisze. Śmierć Zawiszy to także symboliczna śmierć świata wartości który ulega sile nieprawości. Nieprawości bogatych i biednych, koronowanych i poddanych, chrześcijan i Turków...