„Strach. Był niczym żywa, mieszkająca we mnie istota. Czasami czułam, jak krąży po moim ciele, usiłując wyrwać się na wolność.”

Większość uznałaby pewnie (bądź już to zrobiła) tę książkę za rzecz niemiłosiernie oklepaną: ja natomiast – nie będąc obszernie się rozpisywać – stanowczo zaprzeczę!
Owszem, jest to jedna z tych książek, którą czyta się szybko, ale i niezwykle przyjemnie!
Temat został już kilkakrotnie co najmniej wykorzystany, jednak tutaj został on wykorzystany bardzo dobrze, ujmująco, dlatego historię pochłania się jednych tchem i z niekłamanym zainteresowaniem.

Bardzo wczułam się w postać Kayli, od początku stała się mi bliska.
Zagubiona w otaczającej ją rzeczywistości, niepewna, nieznająca dokładnie samej siebie i tego, co naprawdę w niej drzemie.. Z szeroko otwartymi oczyma przemierzałam kolejne strony, chcąc wiedzieć, co czuje Kayla i co wydarzy się dalej.
W duchu zazdrościłam jej relacji z Lucasem. On się poruszył, ona też, jak dwa magnesy..
Zaistniało między nimi ogromne przyciąganie, wzajemny magnetyzm, namiętność i pasja. Zrozumienie bez słów. Aż w końcu i miłość, która jak mi się zresztą wydaje, narodziła się w nich już dużo wcześniej..
Razem odkrywali to, co żyje w Kayli.

Była to pierwsza opowieść o (…), którą przeczytałam z nadzieją. I myślę, że się nie zawiodłam.
Z czystym sercem polecam, szczególnie tym zafascynowanym tematem! — Klaudia.

„Strach. Był niczym żywa, mieszkająca we mnie istota. Czasami czułam, jak krąży po moim ciele, usiłując wyrwać się na wolność.”

Większość uznałaby pewnie (bądź już to zrobiła) tę książkę za rzecz niemiłosiernie oklepaną: ja natomiast – nie będąc obszernie się rozpisywać – stanowczo zaprzeczę!
Owszem, jest to jedna z tych książek, którą czyta się szybko, ale i niezwykle...