🌙,,W każdej legendzie kryje się ziarno prawdy"🌙 ~ Rachel Hawthorne

Zgadzacie się?

,,Blask księżyca" jest pierwszym tomem serii Strażnicy Nocy autorstwa Rachel Hawthorne.

W tym lesie zginęli rodzice Kayli. Dziewczyna ich nie pamięta, lecz często nawiedzają ją sny, w których ożywa tamta noc. W tych snach widzi księżyc w pełni i słyszy wycie wilków...

Co się stanie, gdy do niego wróci? Czy pozna tajemnicę swoich rodziców? Czy poradzi sobie z przeszłością? Co to za sekret?

Są książki, które wciągają nas od początku. Zaskakują nas i rozkochują w sobie od razu, a są takie, które, mimo iż mogłyby być świetne to, jednak czegoś im brakuje i cały ten blask mija wraz z każdą następną stroną.

Do tej drugiej grupy należy właśnie ,,Blask księżyca". Potencjał był, pomysł ciekawy, ale niestety czegoś mi w niej brakło. Pierwsze co mi się nie spodobało to tłumaczenie, jakie było dziwne i psuło całość. Nie wiem, czy takich zwrotów w dialogach używała autorka, czy to wina kiepskiego tłumaczenia, aczkolwiek brzmiały one słabo, sztucznie i płytko.

Kolejnym co mi się nie podobało,jest kreacja bohaterów, która jest słaba. Jedynie główna bohaterka ma jakiś charakter, przeszłość i nie jest tłem dla fabuły. Postacie drugoplanowe były mi całkowicie obojętne. Jeszcze Lucas był w miarę dobrze wykreowany i przyjaciółka Kayli, a o reszcie nie wiem prawie nic. Jeśli nawet wiem to byli mi obojętni. Polubiłam tylko Kaylę, bo była ciekawą bohaterkę, po której trudną przeszłość było widać. Chociaż potrafiła mnie zirytować i czasami przez jej tok myślenia chciało mi się śmiać.

Pomysł jest świetny, ale z wykonaniem słabiej. Najgorszy błąd tej książki to słabiutkie rozbudowanie każdego z wątku, a do tego to, że wszystko było do bólu przewidywalne, co odbierało mi przyjemność z czytania.Wolę, gdy powieść jest nieprzewidywalna, niż gdy po prologu znam cały przebieg fabuły, bo wszystko dało się przewidzieć. Dodatkowo opowieść zawiera kilka dziur fabularnych, które psuły moje wrażenia z czytania. Gdyby zamiast skupiać się na idiotycznych rozmyślaniach, rozterkach miłosnych głównej bohaterki i rozbudować bardziej fabułę, bohaterów oraz niektóre wątki to mogłaby powstać z niej całkiem dobra powieść fantasy.

Wątek romansowy nie przypadł mi do gustu. Starałam się być wyrozumiała, ale idea miłości od pierwszego wejrzenia i do tego na całe życie mnie nie przekonuje. A relacja bohaterów nie miała sensu, bo nawet się NIE znali i nie miała podstaw na coś więcej.

Skoro były minusy to czas na plusy, których jest niewiele. Styl pisania jest przyjemny, a przede wszystkim książkę czyta się szybko. Idealnie nada się na jeden raz, a także na zastój czytelniczy. Podobało mi się przedstawienie wilkołaków w całkiem innym wydaniu, co było interesujące.

Podsumowując,,Blask księżyca"Rachel Hawthorne jest przeciętnym pierwszym tomem serii Strażnicy Nocy. Powieść zbytnio nie przypadła do gustu, ale pomogła mi odstresować się, wtedy kiedy tego potrzebowałam. Nie odradzam ani nie polecam. Myślę, że każdy powinien sam przekonać się, czy to coś dla niego. Jeśli jednak potrzebujecie czegoś na stres to ta książka będzie idealna. Ode mnie otrzymuje 5/10🌸, a kolejny tom zapewne przeczytam z ciekawości czy jest lepszy.

🌙,,W każdej legendzie kryje się ziarno prawdy"🌙 ~ Rachel Hawthorne

Zgadzacie się?

,,Blask księżyca" jest pierwszym tomem serii Strażnicy Nocy autorstwa Rachel Hawthorne.

W tym lesie zginęli rodzice Kayli. Dziewczyna ich nie pamięta, lecz często nawiedzają ją sny, w których ożywa tamta noc. W tych snach widzi księżyc w pełni i słyszy wycie wilków...

Co się stanie, gdy do...

Przeczytałam całą serię jako dziecko i powróciłam do niej jako dorosła. Może sentyment zakrzywia mój obiektywny pogląd na tą książkę, ale polecam każdemu kto lubi lekkie romansidło z wilkołakami w roli głównej. Opowieści opowiadają o nastolatkach i ich okresie dojrzewania, w tym przypadku w przemianę w wilkołaka oraz pierwszych miłościach. Opowiedziane jest w bardzo uproszczonej formie jak wygląda życie w stadzie oraz ich zwyczaje. Miło się czyta, lekko i szybko. Dorosły uzna tą pozycje za opowieść bez polotu, ckliwą i beznadziejne naiwne, ale nastolatka może być zachwycona. Ja byłam kiedy miałam naście lat. Nie oszukujmy się, do takiej grupy wiekowej została ta historia skierowana, aby właśnie trafić do młodszej młodzieży.
Historia jest podzielona na 4 książki i opowiada o 4 różnych dziewczynach. W tej części poznajemy świat stada wilkołaków od strony zwykłej dziewczyny, która nie rozumie czemu główny przewodnik wycieczki po parku sprawa że tak się do siebie przyciągają. Razem z nią poznajemy tajemnice i świat wilkołaków. Byłoby świetnie gdyby nie ten antagonista do niczego potrzebny. Moim zdaniem niepotrzebny aspekt w tej historii. Jakby go nie było, nic by się nie stało. Polecam :)

Przeczytałam całą serię jako dziecko i powróciłam do niej jako dorosła. Może sentyment zakrzywia mój obiektywny pogląd na tą książkę, ale polecam każdemu kto lubi lekkie romansidło z wilkołakami w roli głównej. Opowieści opowiadają o nastolatkach i ich okresie dojrzewania, w tym przypadku w przemianę w wilkołaka oraz pierwszych miłościach. Opowiedziane jest w bardzo...

Bardzo fajna książka młodzieżowa. Szybko się czyta. Polecam.

Bardzo fajna książka młodzieżowa. Szybko się czyta. Polecam.

Beznadzieja totalna.

Ocena 0.5/10.

Beznadzieja totalna.

Ocena 0.5/10.

Czyta się szybko, historia zawiera się na jednej wycieczce górskiej grupy młodych przewodników, prowadzących ekipę "turystów"
Kayla zmaga się z tragiczną śmiercią rodziców sprzed lat.
Poznaje tajemnicę swojego pochodzenia i miłość.
Język literacki krąży wokół pospolitego, bo wymaga chyba tego miejsce akcji, która jest znikoma.
Nie porywa, mało emocjonująca.
Ale najgorsze to, że autorka w prologu spoileruje swoją książkę, coraz więcej takich przypadków. Nie każdy prolog zachęca do dalszego czytania.

Czyta się szybko, historia zawiera się na jednej wycieczce górskiej grupy młodych przewodników, prowadzących ekipę "turystów"
Kayla zmaga się z tragiczną śmiercią rodziców sprzed lat.
Poznaje tajemnicę swojego pochodzenia i miłość.
Język literacki krąży wokół pospolitego, bo wymaga chyba tego miejsce akcji, która jest znikoma.
Nie porywa, mało emocjonująca.
Ale najgorsze...

bardzo dobra książka

bardzo dobra książka

Ta książka jest częścią serii, ale mnie udało się przeczytać właśnie ją. Strasznie mi się podoba. Wilkołaki w całkiem nowej odsłonie. Cudo , polecam.

Ta książka jest częścią serii, ale mnie udało się przeczytać właśnie ją. Strasznie mi się podoba. Wilkołaki w całkiem nowej odsłonie. Cudo , polecam.

Spodziewałam się czegoś więcej, a znowu trafiłam na cukierkową miłość nastolatki.
Bardzo fajnie się czytało chociaż nie przypadła mi do gustu.
Ta książka jest taka strasznie przewidywalna i cukierkowa( tak wiem że się powtarzam).
Pozdrawiam:)

Spodziewałam się czegoś więcej, a znowu trafiłam na cukierkową miłość nastolatki.
Bardzo fajnie się czytało chociaż nie przypadła mi do gustu.
Ta książka jest taka strasznie przewidywalna i cukierkowa( tak wiem że się powtarzam).
Pozdrawiam:)

Książka świetna, tak się w nią wciągnęłam aż szkoda że tak szybko się skończyła. Uwielbiam takie historie miłosne a w tle tajemnicza opowieść o zmiennokształtnych i ich życiu w lesie. Kupowałam ją bo spodobała mi się okładka książki. Pierwszy raz czytam powieść tej autorki i na pewno sięgnę po kolejne części tego cyklu.
Jest warta przeczytania i polecenia :)

Książka świetna, tak się w nią wciągnęłam aż szkoda że tak szybko się skończyła. Uwielbiam takie historie miłosne a w tle tajemnicza opowieść o zmiennokształtnych i ich życiu w lesie. Kupowałam ją bo spodobała mi się okładka książki. Pierwszy raz czytam powieść tej autorki i na pewno sięgnę po kolejne części tego cyklu.
Jest warta przeczytania i polecenia :)

Bardzo lubię kiedy książki o siedemnastolatkach opisują siedemnastolatków, a nie dziwną hybrydę oczekiwań i marzeń autora wymieszaną z rzeczywistym stanem. Tutaj jest dobrze i tym chyba chwyciła mnie ta część. To dzieciaki, i zachowują się jak dzieciaki. Główna bohaterka ma dylematy rodem siedemnastolatki i to chyba dobrze, wpasowała się i nawet nie ma się do czego przyczepić. Całość trzyma się pomysłu. Fabuła może nie jest zbyt odkrywcza, ale jest sprawnie opisana i akurat w tym przypadku to działa. Dodatkowo, bardzo sprawnie zarzucone sieci na kolejne części rzeczywiście sprawiają, że chce się czytać. Nie tylko dlatego, że ktoś mi kazał, ale z ciekawości.
Bohaterowie ewidentnie młodzi z prawem do popełniania błędów, ale i lekką dojrzałością i dobrze określonym celem działań. Jak na razie jestem na tak – choć przekonanie o książce skierowanej do nastolatków stało się pewnikiem.
Tak sobie myślę, że po raz kolejny trafiam na książkę gdzie oprócz historii głównej pary, równie ważne jest otoczenie. A co za tym idzie, nadzieja, że w kolejnych częściach autorka nie zapomni o pierwszej, a niektórzy bohaterowie z drugiego zmienią plan na pierwszy.

Bardzo lubię kiedy książki o siedemnastolatkach opisują siedemnastolatków, a nie dziwną hybrydę oczekiwań i marzeń autora wymieszaną z rzeczywistym stanem. Tutaj jest dobrze i tym chyba chwyciła mnie ta część. To dzieciaki, i zachowują się jak dzieciaki. Główna bohaterka ma dylematy rodem siedemnastolatki i to chyba dobrze, wpasowała się i nawet nie ma się do czego...