Zaczęło się od filmu. K-PAX w wersji kinowej (Kevin Spacey jako Prot) wbił mnie w fotel zarówno klimatem jak i ścieżką dźwiękową do tego stopnia, że nie ruszyłem z miejsca nawet w czasie napisów końcowych i dzięki temu wraz z oststnimi trzema widzami obejrzałem puentę. Potem dowiedziałem się że to ekranizacja pierwszej części trylogii Gene Brewera. Znalazłem ją w promocyjnym "trzypaku" i wchłonąłem na deser.
O ile pierwsza część jest bardzo intrygująca, do końca pozostając niewiadomą, o tyle kolejne odzierają nieco z tajemniczości postać Prota (być może dlatego nie słyszałem żeby zekranizowano kolejne części) Klasyfikowanie książki i filmu jako czysty science-fiction jest trochę chybione. Moim zdaniem nieco więcej tu psychologii niż fantastyki. Dziś lubimy mówić, że czego nie ma w Googlach to nie istnieje. Ale Google to tylko zbiór ludzkiej wiedzy i doświadczeń. A to czego jeszcze nie wiemy, czego nikt nie odkrył - czy możemy z całą pewnością stwierdzić że nie istnieje? Nie odważyłbym sie.

Zaczęło się od filmu. K-PAX w wersji kinowej (Kevin Spacey jako Prot) wbił mnie w fotel zarówno klimatem jak i ścieżką dźwiękową do tego stopnia, że nie ruszyłem z miejsca nawet w czasie napisów końcowych i dzięki temu wraz z oststnimi trzema widzami obejrzałem puentę. Potem dowiedziałem się że to ekranizacja pierwszej części trylogii Gene Brewera. Znalazłem ją w...