Przez chwilę wahałam się, dać 7 czy 8 gwiazdek za „Klątwę Prometeusza”. Z jednej strony powieść napisana jest naprawdę dobrze, językiem barwnym ale jednocześnie nieskomplikowanym, intryga skonstruowana tak, by czytelnik nie mógł na dłużej odłożyć książki, z drugiej strony taż intryga jest tak zamotana, że automatycznie staje się baśniowo niewiarygodna. Na plus można zaliczyć szybką akcję, do tego trochę tajemniczości.

Niestety, poza tym zajeżdżało mi tu cały czas innymi powieściami Ludluma, szczególnie kojarzył mi się Bourne. No i jeszcze sam Bryson, był tak niesamowicie niezwyciężony, że Superman przy nim to nieopierzony chłopiec. Brakowało mi też świeżości i oryginalności. Dlatego też zdecydowałam, że siódemka to całkiem dobra ocena. Na pewno docenią powieść ci, którzy lubią sensację, umieją przymknąć oko na niepokonanego bohatera, który z każdej sytuacji wychodzi zwycięsko. Dla mnie, niestety, to wada, pewnie dlatego końcówka „Klątwy…” lekko mnie przynudzała, bo wiedziałam, że po kolejnym mordobiciu (czy tam strzelankach) wszyscy dobrzy będą żyli długo i szczęśliwie.

Przez chwilę wahałam się, dać 7 czy 8 gwiazdek za „Klątwę Prometeusza”. Z jednej strony powieść napisana jest naprawdę dobrze, językiem barwnym ale jednocześnie nieskomplikowanym, intryga skonstruowana tak, by czytelnik nie mógł na dłużej odłożyć książki, z drugiej strony taż intryga jest tak zamotana, że automatycznie staje się baśniowo niewiarygodna. Na plus można...