Darth Bane oczekuje wyzwania od Darth Zannah i nie może się doczekać. Obawia się czy ona w ogóle zamierza to zrobić, czy też chce czekać aż Bane zniedołężnieje ze starości. Nie na tym miała polegać Zasada Dwóch! Bane próbuje nadrobić stracony czas, znaleźć możliwość dla wyszkolenia kolejnego ucznia. Pomóc może mu w tym tajemniczy holokron nieśmiertelnego Dartha Andeddu, którego poszukuje podczas gdy Zannah bada okoliczności morderstwa rycerza Jedi na planecie Doan...
Okazuje się, że na tej planecie księżną jest nie kto inny, jak córka uzdrowiciela Caleba, której przyjaciółką jest była snajperka Wędrowców Mroku... Księżna, którą dręczą koszmary nocne z Banem w roli głównej, zyskuje potężnego sprzymierzeńca, który ma jej pomóc go pojmać żywcem. Nie trzeba dodawać, że sprzymierzeniec ten jest bardzo silny mocą, choć nie jest wyszkolony. Czy Bane mu podoła? Czy córka Caleba w jakikolwiek sposób może zagrozić Ciemnemu Lordowi Sithów? Czy Zannah rzuci Bane'owi wyzwanie? Czy Bane zyska nieśmiertelność? Kogo Bane chciałby wziąć sobie na ucznia zamiast Zannah, a kogo by chciała Zannah, gdyby pozostała jedynym Sithem? Kto zamordował rycerza Jedi na Doanie i jak mu się to udało?... Te pytania pozostawiam bez odpowiedzi.

Tyle tytułem fabuły. Z innych rzeczy, w tym tomie mamy dość szczegółową analizę Zasady Dwóch (cytaty załączam obok w zakładce z cytatami, np. str. 239). Dokładnie opisana jest teoria, według której duża liczba Sithów prowadzi nieuchronnie do likwidacji silnych i wybitnych jednostek przez rzesze słabszych, a w konsekwencji nieustanne osłabianie Zakonu. Dwójka Sithów ma temu zapobiec: gdy tylko uczeń przerośnie mistrza, zajmuje jego miejsce jako silniejszy... Tyle teoria. Sam autor jednak podnosi wątek starzenia się mistrza. Czy jeśli uczeń pokona mistrza, który chwieje się nad grobem ze starości, to rzeczywiście wzmocni Zakon? A co jeśli mistrz w pojedynku pokona ucznia i nie zostanie mu już dość czasu na wyszkolenie kolejnego? Na te pytania autor nie udzielił odpowiedzi. Bane wprawdzie wymyślił na to sposób, ale czy inni Lordowie potrafiliby sobie z tym poradzić analogicznie? Czy sposób Bane'a przetrwał dalej u Sithów czy uległ zapomnieniu? Być może przetrwał, o czym świadczyłyby np. komiksowe losy Palpatine'a w "Mrocznym Imperium". Ale funkcjonowanie Zasady Dwóch staje tu jednak pod dużym znakiem zapytania.

Z innych ciekawostek, na str. 48 wspominana jest kwestia brzydoty Sithów, tego jak zżera ich Ciemna Strona (a czego przykładem był wygląd Palpatine).
Podawana jest również definicja Ciemnego Jedi (s. 63), nieco odmiennej postaci niż Sith, bo działającego nie w ramach jakiejś górnolotnej wojny światła z ciemnością, ale zaspokajającego swoje własne, doczesne zachcianki.

Z wpadek autora podkreślę:
- na str. 10 narrator nie wie w jakim wieku jest Bane--"czterdzieści parę lat"...
- na str. 43 wspomina się, że pierwsi Sithowie istnieli NA KORRIBANIE i to 100 tysięcy lat temu... Niby nic, ale w "Zasadzie dwóch" (str. 200) jako miejsce narodzin przedstawicieli Jasnej i Ciemnej Strony Mocy podaje się TYTHONA i to zaledwie 25 tysięcy lat temu...
- czy potrzebna była tak wcześnie wzmianka o tym, że Lucia była snajperką Wędrowców Mroku?... Dużo efektowniej byłoby o tym powiedzieć z zaskoczenia, a tak od razu było wiadomo do czego autor zmierza:(
- jak to możliwe, że Łowczyni nie miała imienia?...

Darth Bane oczekuje wyzwania od Darth Zannah i nie może się doczekać. Obawia się czy ona w ogóle zamierza to zrobić, czy też chce czekać aż Bane zniedołężnieje ze starości. Nie na tym miała polegać Zasada Dwóch! Bane próbuje nadrobić stracony czas, znaleźć możliwość dla wyszkolenia kolejnego ucznia. Pomóc może mu w tym tajemniczy holokron nieśmiertelnego Dartha Andeddu,...