Dwa ostatnie tomy tetralogii o Starej Republice bardzo mocno odstają od pierwszych dwóch; podczas gdy pierwsze opowiadały dobre historie, rozbudowywały świat, były niezłą space opera, tak pozostałe dwa są dość przeciętnie napisanymi, raczej bezmyślnymi akcyjniakami, tylko chyba przypadkowo osadzonymi w tym uniwersum.

Dwa ostatnie tomy tetralogii o Starej Republice bardzo mocno odstają od pierwszych dwóch; podczas gdy pierwsze opowiadały dobre historie, rozbudowywały świat, były niezłą space opera, tak pozostałe dwa są dość przeciętnie napisanymi, raczej bezmyślnymi akcyjniakami, tylko chyba przypadkowo osadzonymi w tym uniwersum.

Po raz kolejny Kapryshyn sięga po bohaterów przygotowanych przez innych autorów i po raz koleny nie wychodzi na tym dobrze. Ale tym razem potrafił przynajmniej napisać w miarę kompetentną historię.
Gdzieś w przestrzeni Sithów lata sobie super niesamowity statek kosmiczny, który może zagrozić Republice. W związu z czym wywiad postanawia zorganizować akcję zniszczenia okrętu.
Droga prowadząca do akcji się dłuży i służy trochę wyjaśnieniu podejścia Therona do świata. Jest on jednym z tych bohaterów, których Kapryshyn pożyczył od autora The Lost Suns, komisku, który czytałem bardzo dawno temu i nic z niego nie pamiętam. Wydarzenia z tamtej historii są kilkukrotnie wspominane, ale nie odczułem, żeby jej nieznajomość jakoś wpływała na tę powieść.
Sama akcja wywiadowcza poprowadzona jest żwawo i ciekawie, nie mam się do czego przyczepić. Pojedynki na miecze świetlne są okej, trochę za dużo w nich technicznych detali w tylu "użył formy siódmej, czy drugiej". Fajne z punkt widzenia zapaleńca uniwersum, mocno przeszkadzające w odbiorze.
Problem mam do bohaterów. O ile Theron się broni o tyle Twilekanka jest bezsensowna i pusta, nie mam pojęcia, czym się zajmuje, dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej i czy w The Lost Suns była równie irytująca. Jej relacja z Theronem istnieje, ale nigdzie nie jest wyjaśniona, co mocno mi przeszkadza.
Mistrz Jedi jest ciekawy, ponieważ (ponownie),stąpa dość blisko granicy ciemnej strony. Mistrzyni Sith jest napisana słabo, co w przypadku tego autora mocno dziwi. Satele i Jace grają dziesiąte skrzypce, ale również całkowicie opierają się na wiedzy z innych źródeł.
Ogólnie przeciętna książka. Wciąż lepsza niż Revan, ale tylko niewiele. TYlko dla zagorzałych fanów uniwersum.

Po raz kolejny Kapryshyn sięga po bohaterów przygotowanych przez innych autorów i po raz koleny nie wychodzi na tym dobrze. Ale tym razem potrafił przynajmniej napisać w miarę kompetentną historię.
Gdzieś w przestrzeni Sithów lata sobie super niesamowity statek kosmiczny, który może zagrozić Republice. W związu z czym wywiad postanawia zorganizować akcję zniszczenia okrętu....

Podchodziłem do tej ksiązki z pewną obawą, jako, że poprzednia książka tego autora ("Revan") nie wywarła na mnie najlepszej opinii. Tym bardziej, że tamta miała wyższą średnią ocen, więc spodziewałem się, że ta będzie gorsza.
Na szczęście pomiędzy tymi książkami jest różnica i to na korzyść Zagłady.
Książka opowiada, przede wszystkim, o Theronie Shan, będącym synem Wielkiej Mistrzyni Satele Shan, z którą mieliśmy okazję się poznać przy innej książce z cyklu The Old Republik: "Fatalny Sojusz". W przeciwieństwie do niej Theron nie potrafi się posługiwać Mocą, ale podobnie jak w tamtej książce musi walczyć z zagrożeniem dla całej galaktyki.
Książkę jest typowym "akcyjniakiem" i czyta się ją szybko i łatwo, ale też przez to budowanie postaci zostało bardzo uproszczone, a bohaterowie zachowują się infantylnie lub dziecinnie. Szczególnie widać to w czerstwych odzywkach, relacjach między bohaterami lub niespodziewanych wybuchach radości.
Nie ma w niej nic, co szczególnie zapadałoby w pamięć, ale szybko i bez wysiłku dociera się do końca.

Podchodziłem do tej ksiązki z pewną obawą, jako, że poprzednia książka tego autora ("Revan") nie wywarła na mnie najlepszej opinii. Tym bardziej, że tamta miała wyższą średnią ocen, więc spodziewałem się, że ta będzie gorsza.
Na szczęście pomiędzy tymi książkami jest różnica i to na korzyść Zagłady.
Książka opowiada, przede wszystkim, o Theronie Shan, będącym synem Wielkiej...

Coś dla fanów Star Wars. Fabuła tej książki skupia się na misji trójki agentów Republiki, przeciwko jednej z najbardziej śmiercionośnej broni Imperium. Młody agent Theron Shana, najlepszy agent wywiadu Republiki, będzie musiał stanąć przed wieloma wyborami moralnymi w trakcie walki z siłami Imperium. Wspierany przez mistrza Jedi Gnost-Durala i szmuglerką Teff’ith będą musieli powstrzymać Imperium przed wielką ofensywą i śmiercią milionów obywateli Republiki. Przeciwko nim do walki stanie ambitny Lord Sithów – Darth Karrid i dowodzony przez nią imperialny krążownik „Zwycięska Włócznia”. Młody bohater Theron oprócz walki z bezwzględnymi siłami imperium Będzie musiał się zmierzyć, ze swoją własną historią. Wychowany jako sierota zaczyna dowiadywać się o swojej przeszłości. Książka przeznaczona dla fanów Gwiezdnych Wojen. Napisana jest bardzo lekko i przejrzyście. Stanowi dobrą odskocznie od innych książek.

Coś dla fanów Star Wars. Fabuła tej książki skupia się na misji trójki agentów Republiki, przeciwko jednej z najbardziej śmiercionośnej broni Imperium. Młody agent Theron Shana, najlepszy agent wywiadu Republiki, będzie musiał stanąć przed wieloma wyborami moralnymi w trakcie walki z siłami Imperium. Wspierany przez mistrza Jedi Gnost-Durala i szmuglerką Teff’ith będą...

Ostatnia część z miniserii The Old Republic, promującej grę MMORPG o tym samym tytule. Niestety nie zachwyciła mnie, pomimo ukochanego nazwiska Drew Karpyschyna na okładce. Nawet mniej liniowa, mniej ustawiona pod klasy postaci, oraz mniej skupiona na żonglowaniu postaciami znanymi ze świata on-line fabuła, nie była wystarczająca do pozytywnej oceny. Odłożyłem tę książkę z poczuciem przyjemnej pustki w umyśle.

Więcej na: https://jakubbrudny.wordpress.com/2021/11/06/star-wars-the-old-republic-zaglada/

Ostatnia część z miniserii The Old Republic, promującej grę MMORPG o tym samym tytule. Niestety nie zachwyciła mnie, pomimo ukochanego nazwiska Drew Karpyschyna na okładce. Nawet mniej liniowa, mniej ustawiona pod klasy postaci, oraz mniej skupiona na żonglowaniu postaciami znanymi ze świata on-line fabuła, nie była wystarczająca do pozytywnej oceny. Odłożyłem tę książkę z...

Pozycja jest podobna do Star Wars The Old Republic: Fatalny Sojusz. Podobnie jak we wspomnianym tytule tak i w omawianej książce bohaterowie  muszą  stawić  czoło  zagrożeniu, które  jest związane z niezwykłą i nową technologią - która jest moim zdaniem ciekawa. Książka nie liczy zbyt dużo stron jednak wolę osobiście krótkie, ale pełne historie niż długie, ale mało interesujące. Jeśli  chodzi o bohaterów to  jakoś zbytnio ich nie pamiętam widocznie nie byli zbytnio interesujacy - książkę czytałem  już  jakiś  czas temu. Jeśli  jesteś  fanem Uniwersum Gwiezdnych Wojen, to na pewno warto sięgnąć po omawianą pozycję. Czytelnicy, którzy  nie pałają miłością do świata, stworzonego przez Georga Lucasa, mogą  odpuścić sobie książkę. 

Pozycja jest podobna do Star Wars The Old Republic: Fatalny Sojusz. Podobnie jak we wspomnianym tytule tak i w omawianej książce bohaterowie  muszą  stawić  czoło  zagrożeniu, które  jest związane z niezwykłą i nową technologią - która jest moim zdaniem ciekawa. Książka nie liczy zbyt dużo stron jednak wolę osobiście krótkie, ale pełne historie niż długie, ale mało...

Co do książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony lekka i przyjemna, przeczytałem w jeden konkretniejszy wieczór. Z drugiej strony lekkość przekłada się na... prostotę która w mojej opinii wychodzi na niekorzyść historii. Książka posiada tyle wątków, że na pewno wymagałoby to większej ilości tomów. Fabuła jak już pisałem jest lekka: poleć tu, poleć tam, zrób boom i koniec. Nie wiem co więcej napisać, Kapryshyn mógł napisać kolejną świetną trylogię, a tak mamy moim zdaniem młodzieżówkę w świecie Star Wars.

Co do książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony lekka i przyjemna, przeczytałem w jeden konkretniejszy wieczór. Z drugiej strony lekkość przekłada się na... prostotę która w mojej opinii wychodzi na niekorzyść historii. Książka posiada tyle wątków, że na pewno wymagałoby to większej ilości tomów. Fabuła jak już pisałem jest lekka: poleć tu, poleć tam, zrób boom i...

Dobrze się czyta, ale tak jak w przypadku innych książek na podstawie gry... Mały niedosyt na zakończenie.

Dobrze się czyta, ale tak jak w przypadku innych książek na podstawie gry... Mały niedosyt na zakończenie.

Cykl "Star Wars" jest tak obszerny, że obecność w nim książki należącej do jakiekolwiek gatunku nie powinno dziwić. Tym razem padło na powieść szpiegowską, a więc coś, czego nie było, a powinno, pojawić się w uniwersum już dawno. W końcu, wojna to nie tylko wielkie bitwy, ale przede wszystkim produkcja broni, transport i walka wywiadów. Z tym szpiegostwem to nieco przesadziłem, bo chociaż nasi bohaterowie infiltrują głębokie zaplecze Imperium Sithów (które ma się nie najlepiej od czasu śmieci pierwszego Imperatora),to dyskrecji w ich działaniach niewiele; każdy fortel jest tylko chwilą oddechu przed kolejną wymianą ognia i efektownym pościgiem. Częściowo wymusiły to realia uniwersum – w końcu, Sith i Jedi wyczuwają się na kilometr, a częściowo strach przed znudzeniem przeciwnika. I muszę przyznać, że zabieg ten się udał, bo podczas lektury się nie nudziłem. Akcja jest wartka, fabuła konsekwentna a większość postaci nieźle napisana (chociaż sam główny bohater jest przegięty, a jego decyzje nieraz absurdalne; agent tak niezdyscyplinowany miałby małe szanse na uniknięcie sądu polowego, a co dopiero odesłania za biurko). Nie jest to wielka literatura; coś w sam raz na jeden dzień.

Cykl "Star Wars" jest tak obszerny, że obecność w nim książki należącej do jakiekolwiek gatunku nie powinno dziwić. Tym razem padło na powieść szpiegowską, a więc coś, czego nie było, a powinno, pojawić się w uniwersum już dawno. W końcu, wojna to nie tylko wielkie bitwy, ale przede wszystkim produkcja broni, transport i walka wywiadów. Z tym szpiegostwem to nieco...

Uniwersum "Gwiezdnych Wojen" od zawsze przyciągało, przyciąga i będzie przyciągać całe rzesze fanów, szczególnie tych sympatyków, którzy pragnęliby każdą cząstką siebie zapoznać się z tym rozległym galaktycznym światem. A ów Świat, to ponad 40 lat niezwykłej historii, to multum książek, komiksów, odcinków seriali animowanych, filmowych Spin-Offów głównych epizodów i samych kinowych epizodów. Lubię to powtarzać i będę to robił zawsze, przy okazji recenzowania i omawiania powieści z zakresu "Legend" Star Wars, które zdaniem moim i wielu miłośników tej mitycznej osadzonej w niezmierzonej rozmiarem Galaktyce, Sagi, niepotrzebnie zamknięto w ramach, prawie że oddzielnego Uniwersum. Do 2014 roku wydano kilkaset noweli i historii obrazkowych z obszaru "Legend". To jest tak gigantyczna ilość, że wszystkie te pozycje należałoby podzielić na kilka sekcji – np. zgodnie z tematyką czy udokumentowanym okresem historycznym w rzeczywistości Galaktyki. I tak też uczyniono. Dlatego też każdy z tych okresów ma określoną ilość tytułów, które stanowią o jego sile, a niekiedy i wadzie, oraz tworzą jego niezwykłą treść.

Era "Starej Republiki" należy do jednych z najciekawszych, najchętniej wybieranych – jeśli chodzi o powieści "Legend" Star Wars – przez czytelników i wielbicieli Uniwersum, okresów - nazwijmy to - z ,,Chronologii Osi Czasu” Galaktyki. "Stara Republika" to wydarzenia, które w "Gwiezdnych Wojnach" rozgrywają się kilkanaście tysięcy lat przed Bitwą o Yavin – w Galaktyce stanowi to rok zerowy - i trwają do około 1000 lat przed tą bitwą. "Zagłada" autorstwa Drew Karpyshyna jest jedyną z powieści ery "Star Wars: The Old Republic", którą aktualnie posiadam, i od niej, bez względu na to czy kontynuuje ona wątki historii ukazanych w poprzednich książkach i w grze "Star Wars: The Knights of the Old Republic" zacznę mą znajomość z tym cyklem. Myślę, że takowy strzał w ciemno nie będzie kosztował mnie niemałego zamieszania odnośnie tego, co wydarzyło się przedtem - za czasów prężnego, wrzucającego coraz wyższy bieg rozwoju, gigantycznego, galaktycznego Ustroju jakim była "Stara Republika", która z "Republiką" rządzoną m.in. przez Palpatine’a przekształcającego ją w końcu w Imperium i mianującego się na jej jedynego Imperatora, nie miała wcale tak dużo wspólnego.

Początki są zawsze ciężkie, zwłaszcza te początki, które przykładowo angażują czytelnika w poznanie historii, o której nie ma on bladego pojęcia, mimo że należy ona do fikcyjnego Uniwersum, które śledzi on od bardzo dawna. Dlatego też nie tylko mi, ale zapewne wielu fanom "Star Wars" trudno i dość dziwacznie zarazem było dostosować się do czytania powieści, która rozpoczynałaby nasze zaznajomienie się z okresem na osi czasu Galaktyki, który oddalony jest od aktualnie śledzonych wydarzeń o tysiące lat. I tym się wyróżnia "Stara Republika", a zwłaszcza jej powieściowe dziecko: "Star Wars: The Old Republic: Zagłada", która jako literatura przedstawia wydarzenia w dość specyficzny sposób. Cała historia tu wykreowana zaczyna się od krótkiego wstępu, zapewne umieszczonego przez wydawcę – i chwała mu za to, i przeznaczonego dla tych, którzy nie są obeznani ze "Star Wars: The Knights of the Old Republic" i innymi grami od "LucasArts" osadzonymi w erze "Starej Republiki". We wstępie najistotniejszy jest pierwszy akapit, w którym uwypukla się aktualną sytuację polityczną Galaktyki: Imperator Sithów zaginął, a Republika wciąż ma szansę, aby położyć kres planom Sithów, którzy widzą w przyszłości tylko i wyłącznie dominację swojej frakcji w Galaktyce. Aby zapobiec upadkowi Imperium Darth Karrid postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i reaktywować Ustrój. Jednak naprzeciw Sithianki, jak to logiczne w świecie "Star Wars" bywa, staje Theron Shan, rebeliant i renegat w jednym, który musi powstrzymać plany Imperium, aby nie doszło do niespodziewanego kolapsu i zagłady o znacznych rozmiarach, co mogłoby zagrozić egzystencji cywilizowanego życia w Galaktyce. Tak, bardzo ogólnikowo rzecz jasna, można było wyobrazić sobie przebieg wydarzeń niniejszej powieści. I tyle, nie znając postaci ani ogólnego działania pierwszej Republiki i pierwszego Imperium Galaktyki, wystarczyło mi do rozpoczęcia mej geekowskiej podróży po płaszczyźnie wydarzeń tej powieści. Bo to, co ona mi zaoferowała i to co koniec końców przedstawiła, wyszło na tyle ,,starwarsowsko” i na tyle dobrze, że nie powinienem przez ani jedną sekundą wylewać z siebie ochłapów żalu, z powodu wybrania niewłaściwej książkowej pozycji ze "Starej Republiki" eksponowanej w słynnym Uniwersum "Legend" Gwiezdnych Wojen. Na dopełnienie wiedzy i zrozumienie tego, co tworzyło Galaktykę tysiące lat przed Bitwą o Yavin, i jak funkcjonowały w niej tak istotni i ważni dla całej sagi: Sithowie i Jedi, przyjdzie czas; a jak wiemy zdobywane doświadczenie to największa skarbnica wiedzy.

Im bardziej zagłębiam się w świat "Gwiezdnych Wojen", im bardziej doświadczam go najróżniejszymi sposobami, tym bardziej ukazaną w nich rzeczywistością jestem zafascynowany. Możliwe, że przeczytanie "Zagłady" Drew Karpyshyna w jakiś sposób wpłynie na zrozumienie tego, co aktualnie ma miejsce w "Nowym Kanonie" Star Wars, włączając w to główne Epizody filmowe, mimo że od 2014 roku "Nowy Kanon" jest odrębny w stosunku do starwarsowskich "Legend". Wiele postaci, zjawisk i dynamiki wydarzeń w niniejszej powieści, było dla mnie z początku nowe, bo jak wspomniałem wyżej powieść obejmuje okres "Starej Republiki" Galaktyki i nie jest to coś, z czym miałem do czynienia przez lata. Jednak w "Zagładzie" wybija się jedna charakterystyczna rzecz: umiejscowienie rozgrywających się tu wydarzeń na osi czasu z chronologii Galaktyki, gdzie prawie 3700 lat przed Bitwą o Yavin istnieje Ustrój Republiki i Ustrój Imperium Sithów, które, jak widać egzystują koło siebie, lecz czy to Republika, czy to Imperium, każda ze stron chce sprawować ogólną władzę w Galaktyce i mieć nad nią kontrolę. Sithowie, co najistotniejsze odpowiadają za właściwe funkcjonowanie Imperium poprzez Organ Zarządczy, którym jest "Mroczna Rada”. W odróżnieniu do czasów w dziejach Galaktyki, gdzie trwogę wśród Rebelii wzbudzali Darth Vader i jego mistrz, Imperator, w "Star Wars: The Old Republic: Zagłada" i okresie na osi czasu, który ta powieść uwypukla, samych Sithów, ot, była ,,cała masa” i nie używali oni Mocy do pogrążenia Galaktyki w całkowitej ciemności i niemożliwej do wyobrażenia ścianie cierpienia. "Mrocznej Radzie" chodziło jedynie o osiągnięcie władzy absolutnej i pozbycie się będącej, jak niepotrzebny wrzód na ich ,,gładkiej” tkance galaktycznych idei, Republiki, która zapewne tak samo, jak oni jej, chciała pozbyć się Imperium Sithów. Obozy konfliktu traktowały się z szacunkiem. Ciemna i Jasna Strona Mocy nie były wyznacznikiem, przez który decydowano się kierować całą Wojną Domową, którą ogarniała dziesiątki zamieszkanych Układów. Konfliktu nie prowadzono Mocą, lecz rozgrywano go na polu strategicznym – liczył się każdy okręt liniowy, nawet mniejsza kanonierka, rozmieszczone w odpowiednich formacjach; a jest to naprawdę niebywałe, ponieważ Wojna między Imperium a Republiką stanowi bardzo ogólne tło fabularne wydarzeń niniejszej beletrystyki Kapryshyna. Jednak to, co zazębia fabułę powieści, to nie główne i istotne postacie tu wystepujące: Darth Karrid ze strony Sithów i np. Theron Shan, Jace Malcolm, czy mistrz Jedi Gnost-Dural, ale potężna, należąca do Imperium broń, którą skonstruowała zabójczo groźna i skuteczna niegdyś, Darth Mekhis. "Zwycięzka Włócznia" to gigantyczny okręt wojenny – prawdziwy moloch, dzięki któremu Sithowie mogliby w mgnieniu oka rozprawić się z wojskami Republiki. Machinę zasila się i się nią steruje poprzez specjalną kryształową komorę, która potrafi łączyć się z kierującym ją, używającym Mocy i własnego organizmu, użytkownikiem. Darth Karrid, która dowodziła "Zwycięską Włócznią", sama przyczyniła się do przegranej Imperium i zniszczenia tego niezwykle skutecznego Oręża. Złamały ją abstrakcyjne, zbyt wygórowane, sięgające daleko poza członkostwo w "Mrocznej Radzie", ambicje, oraz fiksacja, niczym implozja osobowości, na punkcie okrętu, "Włóczni", którą uważała za jedyny sposób nie likwidacji, ale ,,natychmiastowej egzekucji” Republiki, którą mówiąc krótko: najlepiej, ryzykując słabą strategią i sprzeciwianiu się woli Rady, poddać szybkiej eksterminacji.

Darth Karrid, na przestrzeni całej niniejszej powieści okazała się być o wiele istotniejsza, niż działania Therona Shana i jego relacje z Satele Shan i Jace Malcolmem. Sithanka, co by nie było, momentalnie przypominała stereotypowego lubującego się we władzy absolutnej, gardzącego Jedi i obsesyjnie oddanego Ciemnej Stronie Mocy Sitha. Dzięki tej postaci, w ogóle doszło do tak świetnie opisanych przez dokładne, ,,barwne” pióro Kapryshyna, rozgrywających się pod koniec powieści, batalii w przestrzeni kosmicznej Układu Duro, między flotą Republiki a Imperium Sith. Możliwe, że autor przesadził ze zbyt wydatnym opisem działań Therona, co wyglądało, jak szpiegowska ,,skradanka" i również taki gatunek powieści lub filmu to uwypuklało. Podczas wyprawy Therona - młodego zwiadowcy Republiki - na Nar Shaddaa, gdzie miał on rozliczyć się z jednym z Huttów, można było dopatrzyć się w nim coś z Hana Solo. Jednak Theron to nie słynny Han Solo, to postać, której niekoniecznie trzeba było kibicować; nie skupiała ona uwagi na tyle, aby doceniać wszystkie jej działania. Theron był jak łącznik między Gnost-Duralem, a Jace Malcolmem i pozostałymi istotnymi personami walczącymi za Republikę.

Uniwersum "Gwiezdnych Wojen" od zawsze przyciągało, przyciąga i będzie przyciągać całe rzesze fanów, szczególnie tych sympatyków, którzy pragnęliby każdą cząstką siebie zapoznać się z tym rozległym galaktycznym światem. A ów Świat, to ponad 40 lat niezwykłej historii, to multum książek, komiksów, odcinków seriali animowanych, filmowych Spin-Offów głównych epizodów i samych...