Solidny thriller. Połączenie Punishera z dramatem kryminalnym z wątkiem miłosnym.

Solidny thriller. Połączenie Punishera z dramatem kryminalnym z wątkiem miłosnym.

Czytałam i zgrzytałam zębami. Okropnie nie podobał mi się styl. Jasne znam trochę trudnych słów, ale nie epatuje nimi klientki która przyszła kupić metr gumki do majtek :) A ten epatuje!
Postaci beznadziejne. Oczywiście każdy ksiądz to pedofil, praktykujący katolik to świnia , a puszczalska dziennikarka jest piękna inteligentna i dobra. Aborcja. No może tylko żałuje że coś poszło nie tak i już nie może mieć dzieci...
Nie podobało mi się i nie będę kontynuować serii i przygody z panem Zajasem.

Czytałam i zgrzytałam zębami. Okropnie nie podobał mi się styl. Jasne znam trochę trudnych słów, ale nie epatuje nimi klientki która przyszła kupić metr gumki do majtek :) A ten epatuje!
Postaci beznadziejne. Oczywiście każdy ksiądz to pedofil, praktykujący katolik to świnia , a puszczalska dziennikarka jest piękna inteligentna i dobra. Aborcja. No może tylko żałuje że coś...

Autor pięknie operuje językiem i w ogóle ma dobry warsztat. Jednak historia, którą wymyślił jest kompletnie nieprawdopodobna, co dla mnie niestety jest dużym problemem. Postać kobieca nie jest zbudowana wiarygodnie, za to dwaj policjanci i ich relacja rokują nieźle, więc sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie bliżej realizmu.

Autor pięknie operuje językiem i w ogóle ma dobry warsztat. Jednak historia, którą wymyślił jest kompletnie nieprawdopodobna, co dla mnie niestety jest dużym problemem. Postać kobieca nie jest zbudowana wiarygodnie, za to dwaj policjanci i ich relacja rokują nieźle, więc sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie bliżej realizmu.

Czytelnik ma do czynienia z "najlepszym śledczym", zmagajacym się ze swoimi demonami, dziennikarka skrywajaca jakiś sekret, mścicielem-jak nazwany Go media-mężczyzna który sam wymierza sprawiedliwość wszystkim którym udało się uniknąć kary na stopie sądowej oraz tajemniczy naśladowca.
Ciekawie opisane perypetie wszystkich wymienionych bohaterów, ich rozterki, nadzieje, podejmowane decyzję.
Choć fabuła dość przewidywalna to fajnie się czyta o kimś, kto "sprząta śmieci".

Czytelnik ma do czynienia z "najlepszym śledczym", zmagajacym się ze swoimi demonami, dziennikarka skrywajaca jakiś sekret, mścicielem-jak nazwany Go media-mężczyzna który sam wymierza sprawiedliwość wszystkim którym udało się uniknąć kary na stopie sądowej oraz tajemniczy naśladowca.
Ciekawie opisane perypetie wszystkich wymienionych bohaterów, ich rozterki, nadzieje,...

Trzymająca w napięciu historia z Krakowem w tle . Komisarz Andrzej Krzycki tropi nieuchwytnego Mściciela , który na własną rękę wymierza sprawiedliwość . Kto nim jest i dlaczego zabija ? Jaką rolę odegra w tej historii dziennikarka z Warszawy ? Polecam gorąco . To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i już się cieszę na lekturę drugiego tomu

Trzymająca w napięciu historia z Krakowem w tle . Komisarz Andrzej Krzycki tropi nieuchwytnego Mściciela , który na własną rękę wymierza sprawiedliwość . Kto nim jest i dlaczego zabija ? Jaką rolę odegra w tej historii dziennikarka z Warszawy ? Polecam gorąco . To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i już się cieszę na lekturę drugiego tomu

Kryminał Krzysztofa A. Zajasa to jedna z tych książek, która totalnie niczym nie wyróżnia się od innych powieści tego gatunku, są ofiary, jest zabójca, są komisarze i tyle, niby wszystko co klasyfikuję książkę jako kryminał jest tutaj ale zawsze mam nadzieję na coś więcej. Sama książka jest nawet spoko, czasami się dłuży, czasami fabuła leci jak torpeda. Komisarze są najciekawsi tutaj, Andrzej Krzyczki był trochę irytujący ale Bałyś zdobył moje uznanie.

Kryminał Krzysztofa A. Zajasa to jedna z tych książek, która totalnie niczym nie wyróżnia się od innych powieści tego gatunku, są ofiary, jest zabójca, są komisarze i tyle, niby wszystko co klasyfikuję książkę jako kryminał jest tutaj ale zawsze mam nadzieję na coś więcej. Sama książka jest nawet spoko, czasami się dłuży, czasami fabuła leci jak torpeda. Komisarze są...

Trylogię grobiańską od dawna miałam w planach więc pojawienie się jej w audiobooku (na razie 1 tom) bardzo mnie ucieszyło. Zajas to literaturoznawca i wielbiciel Stephena Kinga, bardzo ciekawe połączenie, które w jakiś sposób odbija się w jego pisarstwie. Ludzie w nienawiści są dość mocnym kryminałem, wciągającym, takim do czytania, a jednocześnie mają te językowe smaczki, które trochę odróżniają książkę od innych podobnych. Zawierają też pokaźną dawkę humoru, zwłaszcza sympatyczni bohaterowie -policjanci Krzycki i Bałyś - lubią sobie żartować i przekomarzać się mimo, że uczestniczą w dość brutalnych wydarzeniach. Było kilka drobiazgów, które nie podobały mi się, ale ogólnie uważam, że to była fajna lektura i czekam na kolejne.

Trylogię grobiańską od dawna miałam w planach więc pojawienie się jej w audiobooku (na razie 1 tom) bardzo mnie ucieszyło. Zajas to literaturoznawca i wielbiciel Stephena Kinga, bardzo ciekawe połączenie, które w jakiś sposób odbija się w jego pisarstwie. Ludzie w nienawiści są dość mocnym kryminałem, wciągającym, takim do czytania, a jednocześnie mają te językowe smaczki,...

Bardzo przeciętna. W ogóle mnie nie porwała. Nie męczyłem się, ale nie jest to książka, którą czyta się i chce się wiedzieć co dalej. Sięgnąłem po nią, bo Kraków, ale na tym kończą się jej zalety.

Bardzo przeciętna. W ogóle mnie nie porwała. Nie męczyłem się, ale nie jest to książka, którą czyta się i chce się wiedzieć co dalej. Sięgnąłem po nią, bo Kraków, ale na tym kończą się jej zalety.

Początek niezły , potem coraz gorzej i nudniej.Ostatnie 100 stron przeczytane pobieżnie byle tylko to zmęczyć. Może sięgnę po następna cześć , ale bez przekonania.

Początek niezły , potem coraz gorzej i nudniej.Ostatnie 100 stron przeczytane pobieżnie byle tylko to zmęczyć. Może sięgnę po następna cześć , ale bez przekonania.

Krzysztof A. Zajas jest na pewno znany miłośnikom literatury spod znaku kryminału. Ja do takich nienależne, chociaż zdarzyło mi się czytać takie powieści nie raz i nie dwa. Powieść „Ludzie w nienawiści” kupiła mnie opisem fabuły. Czasami taki impuls oznacza początek znakomitej przygody, innym razem to zwiastun kompletnej porażki. Zatem, jak było tym razem?

Przyznaję, że śledzenie poczynań Andrzeja Krzyckiego było jednym z ciekawszych doświadczeń ostatnich dni. Komisarz policji wymykający się schematom i stereotypom tropi seryjnego mordercę, który ma dość pragmatyczny cel - wymierzyć sprawiedliwość złoczyńcom. Tu trzeba zaznaczyć, że jest to jedna z tych powieści, które sprawiają, że praworządny czytelnik może się utożsamiać z „tym złym”. Nie bez przyczyny seryjny morderca zyskuje miano Mściciel. On czyści społeczeństwo, ale sposób, w jaki to robi… no nie kwalifikuje się na pokojowego Nobla. Co tu dużo krążyć wokół tematu – jest krwawo i dosadnie. Co ważne, nie wszystko jest podane na tacy, trzeba główkować razem ze śledczymi, a gdzie zaprowadzi dedukcja to już inna sprawa.

Autor ma interesujący styl, chociaż książka była trochę za długa i zdarzały mi się momenty czytelniczek zadyszki tam, gdzie akcja zwalniała. Nieco irytujący był też wątek Izy i rozmiękczenia Krzyckiego. Gdyby pozostawić wyłącznie twardą, samczą historię ze specyficznym humorem, to byłoby lepiej. Oczywiście to wyłącznie moje zdanie. Książka ma dość ciężki klimat i podejmuje tematykę trudną, a nieraz wręcz kontrowersyjną. Jest to świat szarości i skomplikowanych decyzji, nie zawsze dobrych i mądrych. Krzycki działa w stylu amerykańskich gliniarzy. Bez wątpienia odnalazłby się w ekipie „Bad Boys”, bo samowolka to jego drugie imię.

Wracając jeszcze do kwestii samego pisania, to Krzysztof A. Zajas ma bardzo mocne humanistyczne podbicie. Jest literaturoznawcą i profesorem akademickim. Trudno więc było spodziewać się niskiego poziomu tekstu. Zresztą wersja opublikowana przez Pulp Books jest drugim wydaniem poprawionym i przeredagowanym, o czym sam autor napisał w przedmowie. Warto jednak pamiętać, że nadmierna elokwencja może stać się zmorą, bo czytelnik raczej średnio lubi przerywać lekturę i szukać w słowniku co oznacza jakieś słowo. W przypadku „Ludzi w nienawiści” miałem kilka takich pauz, gdy musiałem rozwiać swoje wątpliwości.

Co się tyczy jakości wydania to wypada ona nieźle. Tom liczy sobie ponad pięćset stron, więc trzeba było zadbać o dobre klejenie i tutaj dopięto wszystko na ostatni guzik. W czasie czytania, nie bałem się, że grzbiet nagle pęknie mi na pół. Okładka jest utrzymana w intrygującej kolorystyce, a ilustracja jest, no delikatnie mówiąc dziwna. To znaczy Piotr Sokołowski jak zwykle wykonał solidną pracę. Niby jest minimalistycznie w tle, ale postać już jest dopracowana bardzo interesująco. Na pierwszy rzut oka jednak okładka może wprowadzać w błąd. Mężczyzna z głową ptaka daje wiele różnych sugestii, ale żeby trafić, że będzie to właściwie zwykły kryminał to trudna sprawa. Ja pierwsze skojarzenie, jakie miałem to z okładką „Światów Solarnych” Maszczyszyna, za którą nie przepadam. Potem myślałem, że szykuje się autobiografia grafika. Jak widać, oba założenia były błędne.

Doceniam kunszt literacki i umiejętność prowadzenia wielowątkowej intrygi. „Ludzie w nienawiści” to ciekawa pozycja w świecie kryminałów, jednak nie wiem czy szukałbym w niej wielkiej oryginalności. Szczególnie jeśli ktoś połyka tego typu literaturę dziesiątkami. Niemniej jednak za sprawą sprawnie opisanych i charakternych protagonistów i antagonistów oraz słodko-gorzkiego zakończenia ma ona szansę zapaść w pamięć. Jak każdy kryminał pełny często ohydnych zbrodni powieść ta bazuje na uderzeniu w emocje czytelnika, na utożsamianiu się z bohaterskim detektywem lub zrozpaczoną rodziną ofiar. Przy czym tutaj, możemy też szukać wejścia w buty Mściciela. Całkiem interesująca perspektywa. Oprócz wątków kryminalnych mamy trochę zapychaczy obyczajowych. Mają one swoją określoną rolę, pokazanie, że główny bohater jest człowiekiem i posiada swoje pasje i namiętności. Czyli to zapychacze czy nie? Zależy od perspektywy. Bo całą książkę można chyba określić jako kryminał wolnego kroku w kingowskim stylu. Wiemy, że coś się dzieje, ale mamy przed sobą kolejne kilkaset stron, więc wiemy, że jeszcze akcja się nie zagęści. Czasem można się zaskoczyć, ale to już każdy musi sam sprawdzić.

Perspektywa poznania Mściciela wydawała mi się bardzo kusząca, bo w pamięci od razu pojawił się „Obywatel” Wojciecha Kwiatka. Porównać obu powieści jednak nie sposób. Tak czy owak „Ludzi w nienawiści” czytało mi się nieźle, choć były wzloty i upadki. Miłośnikom prozy kryminalnej na pewno przypadnie do gustu, ale czy porwie innych czytelników to nie umiem powiedzieć. Na pewno może zaciekawić i wciągnąć, ale może również odrzucić. Byłbym skłonny powiedzieć, że warto dać sobie szansę na poznanie tego autora, bo nie jest on typowym mainstreamowym pisarzem gatunkowym. Gdybym czytał więcej kryminałów, być może lepiej wyłapałbym zarówno schematy, jak i próby ich przełamania. Tymczasem jako laik, widzę plusy i minusy bez szerszego kontekstu.

Recenzja pierwotnie opublikowana na
https://www.facebook.com/SoFiK.DamianPodoba

Krzysztof A. Zajas jest na pewno znany miłośnikom literatury spod znaku kryminału. Ja do takich nienależne, chociaż zdarzyło mi się czytać takie powieści nie raz i nie dwa. Powieść „Ludzie w nienawiści” kupiła mnie opisem fabuły. Czasami taki impuls oznacza początek znakomitej przygody, innym razem to zwiastun kompletnej porażki. Zatem, jak było tym razem?

Przyznaję, że...