Skowyt nocy

Duet Krzycki & Bałyś jest nie do podrobienia, a że uwielbiam powieści, w których bohater ściga się z czasem, by coś lub kogoś odnaleźć, a dodatkowo sam jest przez kogoś ścigany, to drugi tom tej trylogii kupił moje serce chyba nawet bardziej niż poprzedni. Zajas to ekstraklasa polskiego kryminału.

Duet Krzycki & Bałyś jest nie do podrobienia, a że uwielbiam powieści, w których bohater ściga się z czasem, by coś lub kogoś odnaleźć, a dodatkowo sam jest przez kogoś ścigany, to drugi tom tej trylogii kupił moje serce chyba nawet bardziej niż poprzedni. Zajas to ekstraklasa polskiego kryminału.

Pokaż mimo to

Krzycki i Bałyś to moja ulubiona para śledczych. Mam do nich sentyment, bo to duet krakowski, a stamtąd właśnie pochodzę. Czekałam na drugi tom pomorskiej bardzo niecierpliwie i ledwo się ukazała - zaczęłam czytać. I ... męczyłam"Skowyt nocy" prawie 2 tygodnie. Nużyło. Zasypiałam, choć czytając 4 poprzednie książki Pana Zajasa (3 x grobiańska, 1 x pomorska) zarywałam noce. Trochę jestem rozczarowana. Dłużyznami. Tak, chyba nimi najbardziej. Ale wyczuwam również, jakąś zmianę w doborze słów, kształcie zdań, niuansach myśli. Nie wiem, nie potrafię sprecyzować .
Jak dla mnie czegoś zabrakło, coś się gdzieś zgubiło ...

Krzycki i Bałyś to moja ulubiona para śledczych. Mam do nich sentyment, bo to duet krakowski, a stamtąd właśnie pochodzę. Czekałam na drugi tom pomorskiej bardzo niecierpliwie i ledwo się ukazała - zaczęłam czytać. I ... męczyłam"Skowyt nocy" prawie 2 tygodnie. Nużyło. Zasypiałam, choć czytając 4 poprzednie książki Pana Zajasa (3 x grobiańska, 1 x pomorska) zarywałam noce....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dalszy ciąg przygód krakowskich policjantów na pomorskiej ziemi. ziemi bardzo cennej dla lokalnej mafii, która nie zawaha się przed morderstwem żeby osiągnąć cel. tak około 40 strony autor informuje czytelnika "Wjeżdżali w ciemność. Kryminał mógł się zacząć", bo w tej części kryminał zaczyna się po dość długim wstępie, w którym autor opisuje np. komiczną i surrealistyczną dosyć scenę wyścigu paralityków na szpitalnym korytarzu. potem czytelnik dostaje trupa a następnie udaje się w podroż z głównym bohaterem i jego psem. i ta relacja komisarza z psem, myślę że wybija się najmocniej w tym tomie, jest motywem, który lekko przyćmiewa właściwą historię o poszukiwaniach porywanego policjanta czy mordercy wójta. w tej części bohater zdecydowanie od rozmowy z kobietą woli nocne rozmowy z suką. może autor trochę przynudza jak piszą niektórzy czytelnicy ale ja lubię styl w jakim to robi.

Dalszy ciąg przygód krakowskich policjantów na pomorskiej ziemi. ziemi bardzo cennej dla lokalnej mafii, która nie zawaha się przed morderstwem żeby osiągnąć cel. tak około 40 strony autor informuje czytelnika "Wjeżdżali w ciemność. Kryminał mógł się zacząć", bo w tej części kryminał zaczyna się po dość długim wstępie, w którym autor opisuje np. komiczną i surrealistyczną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czekałem, czekałem i się doczekałem, Kolejna cześć przygód Krzyckiego i Bałysia nie rozczarowuje. Jest dobrze, jest nerwowo, jest z humorem i „zaskokiem”. Jednym słowem dobra książka.

Czekałem, czekałem i się doczekałem, Kolejna cześć przygód Krzyckiego i Bałysia nie rozczarowuje. Jest dobrze, jest nerwowo, jest z humorem i „zaskokiem”. Jednym słowem dobra książka.

Pokaż mimo to

Druga część Trylogii pomorskiej, w której rozwiązane i zakończone są wątki z części pierwszej Wiatraki. Krzycki kontynuuje poszukiwania swojego partnera i jedynego przyjaciela Lucka Bałysia. Początek trochę się wlecze, dużo jest rozważań samego Krzyckiego, który "rozmawia" z swoją suką Lalą. Później akcja trochę przyśpiesza, pod koniec to już szalony galop.

Trochę przeszkadzało mi użycie przez autora sformułowania "sierżantka" w stosunku do Dominiki żony Bałysia, wiem że to teraz modne ale dla mnie to śmieszne i niepotrzebne. Zresztą pod koniec książki Dominika jest już sierżantem.

Ogromnie przeżyłam scenę z psem zbitym w lesie, zostanie ona we mnie na zawsze. Człowiek potrafi być okrutny. Nie potrafię o takich scenach zapomnieć.

Natomiast śmieszna i nieprawdziwa jest scena walki Krasawicy z Łaskawcem. Trochę to komiksowe i nierealne. Dla mnie niepotrzebne.

Książka jest bardzo dobra, czyta się ją szybko i z wielkim zaciekawieniem. Kryminał na najwyższym poziomie. Z niecierpliwością czekam na zakończenie trylogii.

Druga część Trylogii pomorskiej, w której rozwiązane i zakończone są wątki z części pierwszej Wiatraki. Krzycki kontynuuje poszukiwania swojego partnera i jedynego przyjaciela Lucka Bałysia. Początek trochę się wlecze, dużo jest rozważań samego Krzyckiego, który "rozmawia" z swoją suką Lalą. Później akcja trochę przyśpiesza, pod koniec to już szalony galop.

Trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nic dodać, nic ująć.
Kolejna część trylogii pomorskiej porwała mnie w całości!
I chociaż pierwsze rozdziały ostudziły mój zapał, z każdym kolejnym czytałam coraz bardziej rozgorączkowana.

Emocje, emocje, tylko Lali szkoda ;(

Nic dodać, nic ująć.
Kolejna część trylogii pomorskiej porwała mnie w całości!
I chociaż pierwsze rozdziały ostudziły mój zapał, z każdym kolejnym czytałam coraz bardziej rozgorączkowana.

Emocje, emocje, tylko Lali szkoda ;(

Pokaż mimo to

Czuję lekkie rozczarowanie, moim zdaniem najsłabsza książka pana Krzysztofa

Czuję lekkie rozczarowanie, moim zdaniem najsłabsza książka pana Krzysztofa

Pokaż mimo to

Lubię prozę pana Zajasa🙂 może nie jest tak magnetyczna jak R. Małeckiego ani tak mroczna jak Z. Chmielarza. Ale ma niesamowity klimat😊 Na początku zdarzają się miejsca, gdzie akcja troszkę się dłużyla, ale od połowy to już jazda bez trzymanki! A koniec tej książki jest bardzo spektakularny, fajerwerki na calego😊
Miejsce akcji to jak "ponury obraz malowany przez jakiegoś dekadenta przed kolejną próbą samobojczą".( Macie próbkę języka😉) generalnie podoba mi się poczucie humoru autora.
Akcja rozgrywa sie na skorumpowanym Pomorzu, gdzie najlepszy policjant na świecie A. Krzycki ucieka ze szpitala po zatruciu cyjanowodorem, żeby znaleźć drugiego najlepszego policjanta na świecie, swojego wiernego i zaufanego kumpla Lucka Bałysia, uprowadzonego przez bylego komendanta, obecnie szefa mafii pomorskiej. KAŁĘ...Krzycki szuka Balysia A Krzyckiego szukają wszyscy, mafia, policja, żona Balysia. CZY się odnajdą? Kto kogo dopadnie pierwszy? Generalnie Krzycki wraz ze swoją wierną suką Lalą przeszedł przez wszystkie kręgi piekła 😎 żeby odnaleźć przyjaciela. Zawsze poruszają nas ponadczasowe tematy, takie jak zdrada, przyjaźń, zraniona duma, porwania, mafia, skorumpowana policja. Uklady i ukladziki na prowincji. Różne innowacyjne pomysły na śmierć, taka dekapitacja jest bardzo efektowna🙂 Świetnie się to czyta, drobiazgi, detale, dbałość o szczegóły. Sylwetki bohaterów, bardzo wyraziste, mimo ze "super hero" nie pozbawione są negatywnych cech ludzkich, co dodaje im uroku i sympatii. Czekam na cz. 3!

Lubię prozę pana Zajasa🙂 może nie jest tak magnetyczna jak R. Małeckiego ani tak mroczna jak Z. Chmielarza. Ale ma niesamowity klimat😊 Na początku zdarzają się miejsca, gdzie akcja troszkę się dłużyla, ale od połowy to już jazda bez trzymanki! A koniec tej książki jest bardzo spektakularny, fajerwerki na calego😊
Miejsce akcji to jak "ponury obraz malowany przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Skowyt nocy" Krzysztof Zajas

Miłość do Zajasa zrodziła się 2 lata temu kiedy wpadłam na pierwszy jego kryminał "Ludzie w nienawiści" wówczas to poznałam słynny duet Krzyckiego i Lucka... i poległam... śmiejąc się z dialogów i ciesząc się doskonałą toporafia miejsc które ukazuje nam autor
potem... po trylogii grobianskiej pojawiły się Wiatraki... akcja na Pomorzu gdzie Zajas coraz bardziej napędza fabułę dodając nowe postacie... damskie, męskie i zwierzęce. Mój stan miłosny osiąga maximum.. Zajas staje się autorem porzadanym. Staje się brutalna... po 3 przeczytanych książkach pragnę go poznać i mobilizuje się by ściągnąć go do Newport gdzie spędzamy, rok temu swietne książkowe spotkanie i mobilizujemy autora depcząc za nim krok w krok lub łapa w łapę by napisał kontynuacje...
No i (nie zaczyna się zdania od No i jak to Zajas mowi) nadchodzi rok 2020 a z nim spóźniony "Skowyt nocy"
Nowe przygody śledczych wciągają. (spojlerowac nie będę). Zajas znów powoduje bicie serca... znów osadza cię swoimi opisami tam gdzie chce abyś był, każda gałąź, każdy domek... wiesz gdzie jesteś... czujesz się zamknięty w książce i czekasz na strzał
A strzałów jest dużo - bo autor określa doskonale przyjaźń, miłość, szacunek, przywiązanie. Pokazuje też skorumpowanych gliniarzy i wpływ,, brania pod stolem"pieniedzy i losy rodzin w tym stanie.
Jednakże Zajas jest w tej ksiazce inny jest niczym skowyczacy wilk,który pragnie czytelnikowi otworzyć oczy na codzienne wartości. Pokazuje piękny aspekt przyjaźni zwierzę - człowiek, czuła rozmowę glina pies ale i wyłazi z niego demon.
Nieskaziteny brutalny sadystyczny nie obliczalny autor, ktory wycisnął moje łzy... ale dlaczego to sprawdźcie sami. Zajas się rozwija... Zajas was nie zdradzi a pouczy chwyci za serce a nawet i rozbawi

"Skowyt nocy" Krzysztof Zajas

Miłość do Zajasa zrodziła się 2 lata temu kiedy wpadłam na pierwszy jego kryminał "Ludzie w nienawiści" wówczas to poznałam słynny duet Krzyckiego i Lucka... i poległam... śmiejąc się z dialogów i ciesząc się doskonałą toporafia miejsc które ukazuje nam autor
potem... po trylogii grobianskiej pojawiły się Wiatraki... akcja na Pomorzu gdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejni ludzie znikają na potęgę, jakby ich las pożerał. Osamotniony i poturbowany Krzycki z wierną Lalą u boku opadając z sił nie daje za wygraną i walczy o życie przyjaciela. Pełno tu atawizmu, zwierzęcego instynktu, czasami brutalności, przyroda drapieżnie upomina się o swoje prawa, mnóstwo niewiadomych, ścieżek, które pozornie prowadzą donikąd. Oczywiście tak jak poprzednio zetkniemy się nieprzyjemnie z tzw. układami, z brudną stroną powieściowej policji.
Akcja rozkręca się jednak niestety dłużej niż w pierwszym tomie i to mnie rozczarowało. Ostatnie 100 stron to jednak przysłowiowa jazda bez trzymanki i to rollercosterem.
Nie wiem jak Pan Zajas to robi, ale gdy zaczęłam się nużyć to zrobił coś takiego, że może nie oczekuję w takim napięciu na kolejny tom jak czekałam na "Skowyt Nocy", ale na pewno sięgnę po wcześniejszą serię, bo muszę dowiedzieć się więcej o Dorocie. Zasiał we mnie takie ziarno ciekawości i tak mnie tą postacią zahipnotyzował i to zupełnie nieoczekiwanie, że nie spocznę póki jej nie prześwietlę na kartach wcześniejszej serii.

Kolejni ludzie znikają na potęgę, jakby ich las pożerał. Osamotniony i poturbowany Krzycki z wierną Lalą u boku opadając z sił nie daje za wygraną i walczy o życie przyjaciela. Pełno tu atawizmu, zwierzęcego instynktu, czasami brutalności, przyroda drapieżnie upomina się o swoje prawa, mnóstwo niewiadomych, ścieżek, które pozornie prowadzą donikąd. Oczywiście tak jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to