Skowyt nocy

Druga część trylogii Zajasa, dziejąca się na Pomorzu w okolicach Słupska. Po perturbacjach, które doświadczyli główni bohaterowie w Wiatrakach, tym razem fabuła skupia się na poszukiwaniach porwanego Lucka Bałysia. W pościg za szefem wszystkich szefów Kałą podąża komisarz Krzycki z niezawodną suką Lalą.
Dzieje się dużo, są wątki poboczne, te same wydarzenia opisywane z różnych perspektyw zmieniających się narratorów. Są wybuchy, zagadki z II wojny światowej, strzelaniny i pościgi... I nie jest to bynajmniej opis filmu, ale fabuła Skowytu nocy.
Mnie książka się bardzo podobała, niekiedy opisy troszkę nużyły, ale po nich następował rozdział pełen dyskusji i akcji, dzięki czemu wszystkie dłużyzny szły w niepamięć. Dobrze opowiedziane wątki poboczne, ciekawy zabieg zmian narratora jeszcze bardziej wciąga nas w tą historię. No i cóż - czekam czym zaskoczy nas Zajas w finale trylogii.

Druga część trylogii Zajasa, dziejąca się na Pomorzu w okolicach Słupska. Po perturbacjach, które doświadczyli główni bohaterowie w Wiatrakach, tym razem fabuła skupia się na poszukiwaniach porwanego Lucka Bałysia. W pościg za szefem wszystkich szefów Kałą podąża komisarz Krzycki z niezawodną suką Lalą.
Dzieje się dużo, są wątki poboczne, te same wydarzenia opisywane z...

Nie była zła, ale trochę męcząca. Dla zwolenników długich opisów.

Nie była zła, ale trochę męcząca. Dla zwolenników długich opisów.

W trylogiach tak bywa, że pierwsza część to jest coś oryginalnego, druga to rozwinięcie tematu i przygotowanie do finału, a trzecia to finał. Tu też tak jest. "Skowyt nocy" może wydawać się nudnawy, ale rozwijamy postacie i wątki z poprzedniej części. Krzycki nawet umierający idzie do celu i dogada się nawet z psem, będąc przy tym autentyczny. Osobiście uważam, że każda z postaci mogłaby napisać o sobie osobną książkę. Ta seria ma swój osobliwy klimat, który wciąga i daje się w nim zagubić. Cieszy mnie to, że autor nie zakończył tej części jak poprzedniej, co wsumie też by nie było aż takie złe. Tutaj nie wiemy czego spodziewać się w następnej, finalnej części.

Inspektor Krzycki ląduje w szpitalu. Wie, że nie ma czasu do stracenia. Gdzieś więziony jest jego przyjaciel. Czy zdoła go uratować sam? Kiedy wszędzie ma samych wrogów?

W trylogiach tak bywa, że pierwsza część to jest coś oryginalnego, druga to rozwinięcie tematu i przygotowanie do finału, a trzecia to finał. Tu też tak jest. "Skowyt nocy" może wydawać się nudnawy, ale rozwijamy postacie i wątki z poprzedniej części. Krzycki nawet umierający idzie do celu i dogada się nawet z psem, będąc przy tym autentyczny. Osobiście uważam, że każda z...

Przeczytałem szybko, ale nie była tak dobra jak poprzednia część. Za dużo dla mnie rozmyślań Krzyckiego.

Przeczytałem szybko, ale nie była tak dobra jak poprzednia część. Za dużo dla mnie rozmyślań Krzyckiego.

Druga część losów niezniszczalnych Krzyckiego i Bałysia - trochę mniej ekscytująca niż pierwsza. Bardziej też nierzeczywista - normalny człowiek nie ma "dziewięciu żyć"! Świetnie pokazana siła przyjaźni, zarówno między ludźmi, jak i między człowiekiem i psem. Podobały mi się również dialogi i poczucie humoru autora (przy wyścigu wózków ubawiłam się serdecznie). Polecam.

Druga część losów niezniszczalnych Krzyckiego i Bałysia - trochę mniej ekscytująca niż pierwsza. Bardziej też nierzeczywista - normalny człowiek nie ma "dziewięciu żyć"! Świetnie pokazana siła przyjaźni, zarówno między ludźmi, jak i między człowiekiem i psem. Podobały mi się również dialogi i poczucie humoru autora (przy wyścigu wózków ubawiłam się serdecznie)....

Po drugiej części "Trylogii pomorskiej" spodziewałam się czegoś innego.
Dużo było gadania, całe rozdziały autor poświęcił na gadaniu Krzyckiego z Lalą (psem).
Część stron w tej powieści tylko ogarnęłam wzrokiem.
Niektóre wątki ciekawe, ale jeszcze nie rozwiązane, a niektóre to takie wymuszone, naciągane, że aż trudno uwierzyć.
Krzycki pozostaje nadal superbohaterem, samotnie podejmuje pościg i walkę ze złem.
Jednak jestem rozczarowana tym tomem.
Trzecią część przeczytam, gdyż liczę na rozwiązanie rozpoczętych wątków.

Po drugiej części "Trylogii pomorskiej" spodziewałam się czegoś innego.
Dużo było gadania, całe rozdziały autor poświęcił na gadaniu Krzyckiego z Lalą (psem).
Część stron w tej powieści tylko ogarnęłam wzrokiem.
Niektóre wątki ciekawe, ale jeszcze nie rozwiązane, a niektóre to takie wymuszone, naciągane, że aż trudno uwierzyć.
Krzycki pozostaje nadal superbohaterem,...

Nie czytałem poprzedniej trylogii K. Zajasa.
Teraz sięgnąłem po drugi tom 'Trylogii pomorskiej' i jestem w pełni usatysfakcjonowany.
Zbyt długi okres jaki upłynął mi od przeczytania 'Wiatraków' spowodował, że musiałem przekartkować tom pierwszy, aby ponownie 'wejść' w akcję.

W powieści od początku imponuje prawdziwa więź łącząca bohaterów. Co prawda Bałysia jest jak na lekarstwo, ale jego obecność jest wyczuwalna przez cały czas.
Zajas doskonale czuje się w kryminalnym klimacie i z każdą stroną umiejętnie podkręca atmosferę.
Przez całą powieść nurtowało mnie pytanie, czy są, a jeśli tak to ile jest w naszym kraju miejscowości, gdzie właściwie wszystkim rządzi jeden ciemny, podły typ.
Ogromnie podobało mi się przedstawienie relacji człowiek - pies.
Szkoda, że...
Główny bohater samotnie, niczym Clint Eastwood, przemierzający Pomorze (i nie tylko) w poszukiwaniu przyjaciela to wartość sama w sobie.
Oczywiście, są momenty gdzie fabuła balansuje na granicy prawdopodobieństwa, ale jako całość powieść wypada naprawdę przekonująco.

Polecam z czystym sumieniem, ale trzeba zacząć od pierwszego tomu.

8/10.

Nie czytałem poprzedniej trylogii K. Zajasa.
Teraz sięgnąłem po drugi tom 'Trylogii pomorskiej' i jestem w pełni usatysfakcjonowany.
Zbyt długi okres jaki upłynął mi od przeczytania 'Wiatraków' spowodował, że musiałem przekartkować tom pierwszy, aby ponownie 'wejść' w akcję.

W powieści od początku imponuje prawdziwa więź łącząca bohaterów. Co prawda Bałysia jest jak na...

Jak dla mnie najlepsza czesc z obu trylogii. I nasmutniejsza

Jak dla mnie najlepsza czesc z obu trylogii. I nasmutniejsza

Niestety, po Wiatrakach druga część Trylogii pomorskiej mnie rozczarowała. Miałam wrażenie, że jest pisana na siłę, wystarczyłby na ten temat rozdział, a nie cały tom. Pełno niedostatków fabularnych (pierwsze z brzegu:. czemu miało służyć nagłe wmieszanie w sprawę Doroty i Dominiki?), do tego dialogi Krzyckiego z psem, przemyślenia bohaterów, które niestety szybko zaczęłam przerzucać, bo nie miałam siły czytać. Oby w trzeciej części autor powrócił do formy.

Niestety, po Wiatrakach druga część Trylogii pomorskiej mnie rozczarowała. Miałam wrażenie, że jest pisana na siłę, wystarczyłby na ten temat rozdział, a nie cały tom. Pełno niedostatków fabularnych (pierwsze z brzegu:. czemu miało służyć nagłe wmieszanie w sprawę Doroty i Dominiki?), do tego dialogi Krzyckiego z psem, przemyślenia bohaterów, które niestety szybko zaczęłam...

Zachęcona opiniami innych nabyłam "Skowyt Nocy", niestety nie pamiętam kiedy czytało mi się coś równie ciężko. Jasne, nie wszystkie książki musi się czytać jednym tchem, ale po kryminale właśnie tego się spodziewałam. Zdania nie łączą się ze sobą, są luki w narracji i czytając jedną stronę musiałam czytać zdania po kilka razy żeby znaleźć sens w tym, co czytam. No niestety, jak dla mnie jedno wielkie rozczarowanie. Za trzecią części serdecznie dziękuję...

Zachęcona opiniami innych nabyłam "Skowyt Nocy", niestety nie pamiętam kiedy czytało mi się coś równie ciężko. Jasne, nie wszystkie książki musi się czytać jednym tchem, ale po kryminale właśnie tego się spodziewałam. Zdania nie łączą się ze sobą, są luki w narracji i czytając jedną stronę musiałam czytać zdania po kilka razy żeby znaleźć sens w tym, co czytam. No niestety,...