22/52

Wybacz, określany jest jako thriller kryminalny, jednak według mnie to bardziej thriller psychologiczny. Faktycznie, śledztwo i mozolne zdobywanie kolejnych dowodów jest tutaj ważne, ale to pokręcone relacje bohaterów, grają pierwsze skrzypce.

W Toruniu zamordowano dwoje nastolatków. Robert zostaje szefem ekipy policyjnej, próbującej złapać mordercę. Mimo, że funkcjonariusze badają mnóstwo wątków, sprawa stoi w miejscu. Czas goni, a im więcej go upływa, tym mniejsza szansa na złapanie przestępcy. Równolegle do głównego wątku, obserwujemy relacje naszych bohaterów. Autorka poświęca im naprawdę dużo miejsca.

👮 Robert, to turbo odpowiedzialny, a nawet nieco przeczulony ojciec. Facet od lat pracuje w Policji, więc ma skłonność do snucia czarnych scenariuszy i nie ma co go winić 😉 W związku z tym wszystkim bywa (a raczej zawsze jest) nadopiekuńczy wobec swojej 14-letniej córki.

👩‍🎨 Iza za to, no właśnie... Właściwie to nie wiem co o niej napisać. Nie polubiłam jej. Ciężko ją określić. Zdaje się być nielojalna, skryta, nieszczera. Nie wiedziałam do której bramki gra, po czyjej jest stronie. Czy ona kocha tego Roberta, czy ma go dosyć?

Między tą parą powietrze, aż iskrzy. Cały czas czuć smród niezamkniętych spraw. Słychać je prawie w każdej rozmowie. Ale jednocześnie zdają się siebie potrzebować. Zadziwiający układ.

👩 No i mamy Konstancję, nastolatkę, córkę Roberta i Izy. Teoretycznie dziewczyna nie sprawia żadnych problemów wychowawczych. Jednak, jak tylko rodzice spuszczają ją na chwilę z radarów, wpada w niezłe tarapaty.

Autorka cały czas lawiruje między wątkami rodzinnymi i kryminalnymi. Miałam poczucie, że są dla niej równoważne. Obyczaj nie był tylko tłem dla sklejenia książki w całość, co zwykle odbieram jako atut, jednak tutaj nie zawsze grało to na korzyść książki. Momentami nie wiedziałam na czym się skupić i trochę się gubiłam. Kilka razy cofałam kilka kartek, aby dobrze zrozumieć intencje bohaterów, czy postęp w śledztwie.

Jednak ostatecznie, intryga mi się bardzo podobała, a druga połowa wciągnęła bardzo mocno. Jeśli zatem lubicie kryminały z silnymi wątkami psychologiczno-obyczajowymi to powinniście się z Wybacz polubić 😊

22/52

Wybacz, określany jest jako thriller kryminalny, jednak według mnie to bardziej thriller psychologiczny. Faktycznie, śledztwo i mozolne zdobywanie kolejnych dowodów jest tutaj ważne, ale to pokręcone relacje bohaterów, grają pierwsze skrzypce.

W Toruniu zamordowano dwoje nastolatków. Robert zostaje szefem ekipy policyjnej, próbującej złapać mordercę. Mimo, że...

„Wybacz” to drugi tom cyklu i kontynuacja książki „Zgadnij, kim jestem”. Mimo tego jest to powieść autonomiczna. Oczywiście znajomość pierwszego tomu pozwoli na dostrzeżenie wielu wątków, poznanie początku małżeństwa Izabelli i Roberta. Widzimy tam młodych ludzi oddanych swojej pracy. On jest policjantem z misją, ona ma duszę artystyczną i pragnie doświadczania ekstremalnych przeżyć. To właśnie skłania ją do wejścia na barierki mostu, aby poczuć przestrzeń. Jego interwencja i „uratowanie” Izy kończy się zacieśnianą powoli relacją. W tle zaczynają pojawiać się tajemnicze wiadomości. Kim jest nadawca?
Po kilkunastu latach ponownie spotykamy się z Izą i Robertem. Tym razem w „Wybacz”. Są już małżeństwem z wieloletnim stażem oraz rodzicami nastolatki. Przez lata w ich życiu wiele się zmieniło. Iza daje córce sporą przestrzeń. Robert jako policjant naoglądał się wielu tragedii, dlatego stara się pilnować córki. Ta troska wydaje się dziewczynie nadmierna i irytująca. Do czasu, kiedy w okolicy dochodzi do tragedii: na terenie nieczynnego dworca PKP zostaje zabitych dwoje nastolatków. Wokół sprawy zaczyna się śledztwo prowadzone przez Roberta Bukowskiego. Zastrzelona jest przebojowa nastolatka i jej spokojny kolega. W tle pojawia się wątek przemocy domowej. Zbliżony wiek ofiar do wieku jego córki sprawia, że mężczyzna intensywniej pracuje. Znalezienie mordercy jest dla niego priorytetem. Jednak w tle pojawi się też kilka zadziwiających spraw i niepokojących wątków. Do zespołu policjantów dołączy, Karolina Werner, która wprowadzi sporo zamieszania w zespole śledczych. Poza tym na jaw wyjdą działania jednego z kolegów z pracy. Co łączy te sprawy ze sobą? Kto stoi za morderstwami?
Kamila Cudnik w swoich książkach do wątków kryminalnych zawsze wplata wiele problemów społecznych. I tak jest też tutaj. „Wybacz” to nie tylko opowieść o śledztwie, ale też i pomówieniach, tworzeniu pozorów, wykorzystaniu swojej pozycji społecznej fałszywych oskarżeniach. Złe osoby możemy znaleźć zarówno wśród kobiet jak i mężczyzn. Do tego autorka podsuwa nam problem wykluczenia w gronie rówieśniczym, różnych przejawów przemocy w rodzinie.
Bohaterzy są tu bardzo zróżnicowani, wyraziści. Do tego każdy zmaga się z traumami, ma na swoim koncie złe doświadczenia. Nie znajdziemy tu idealizowania osób pracujących w policji. Każdy z nich ma coś na sumieniu i musi wybierać między przestrzeganiem przepisów, a kryciem kolegi. Dostajemy tu historię pełną pozornie niezwiązanych ze sobą wątków. Jednak z perspektywy całości wszystko pięknie się łączy i pozwala na lepsze zrozumienie zbrodni, wokół której toczy się śledztwo. Zakończenie zdecydowanie zaskakuje.
Kamila Cudnik do akcji powieści wplata sporą ilość aktualnych wydarzeń. Razem z bohaterami udajemy się na wystawy, poznajemy prawdziwych twórców oraz postacie wykreowane na podstawie osób popularnych z określonego rodzaju twórczości. Pojawia się tu też problem chorób psychicznych, problemów z tym związanych, wprowadzania dziecka do świata przemocy, zaniedbania relacji z dzieckiem, gwałtu. Z wcześniejszym tomem łączą tę książkę główni bohaterzy, którzy pokazują, w jaki sposób wydarzenia wyglądają z ich perspektywy. Dwa spojrzenia na wydarzenia pozwalają na szersze spojrzenie na relacje międzyludzkie.
Cykl „Zgadnij, kim jestem” Kamili Cudnik to wprawnie napisany thriller kryminalny.

„Wybacz” to drugi tom cyklu i kontynuacja książki „Zgadnij, kim jestem”. Mimo tego jest to powieść autonomiczna. Oczywiście znajomość pierwszego tomu pozwoli na dostrzeżenie wielu wątków, poznanie początku małżeństwa Izabelli i Roberta. Widzimy tam młodych ludzi oddanych swojej pracy. On jest policjantem z misją, ona ma duszę artystyczną i pragnie doświadczania...

Po lekturze wspaniałej trylogii toruńskiej Kamili Cudnik nie zastanawiałam się ani chwili nad lekturą kolejnej powieści tej autorki pt. "Wybacz". Tym bardziej, że wspomniana książka to kryminał, a więc jeden z moich ulubionych gatunków literackich.

Toruńska policja otrzymuje zgłoszenie do zdarzenia na terenie nieczynnego dworca PKP. Na miejscu okazuje się, że chodzi o morderstwo dwójki nastolatków. Zostali zastrzeleni, prawdopodobnie przez świetnego strzelca. Rozpoczyna się śledztwo, które prowadzi komisarz Robert Bukowski, śledczy z dużym doświadczeniem. Mężczyzna bardzo angażuje się w sprawę, ponieważ sam ma nastoletnią córkę, tymczasem ofiary miały rok do matury i całe życie przed sobą. Spokojny, wycofany chłopak i charyzmatyczna, atrakcyjna dziewczyna to trochę nietypowy duet, jednak mówi się, że miłość jest ślepa. Kim byli zamordowani? Kto i dlaczego postanowił zakończyć ich życie?

Kolejny wątek dotyczy życia Bukowskiego, zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Do ekipy policjantów, pracujących przy sprawie podwójnego zabójstwa, dołącza młoda policjantka, Karolina Werner. Angażuje się w działania śledcze i sporo pomaga. Robert nie spodziewa się jednak, jaką bombę szykuje mu kobieta...

Kamila Cudnik jak zwykle nie ogranicza się do wątku kryminalnego i prowadzonego śledztwa. Każdy, kto zdecyduje się na lekturę tej powieści, dostanie świetnie skonstruowaną intrygę, a także oplatające ją ludzkie zachowania i konsekwencje podejmowanych przez bohaterów decyzji.

Autorka dopracowała charaktery bohaterów. Są to ludzie z krwi i kości, którzy mają swoje problemy i targają nimi różne emocje. Przede wszystkim obserwujemy działania policjanta, na którego nagle spada zbyt wiele problemów. Przytłaczają go i odciągają jego myśli od śledztwa, aż w końcu splot wydarzeń sprawia, że mężczyzna zostaje odsunięty od sprawy. Jak potoczą się jego losy? Czy odpuści i przestanie szukać zabójcy? Kim jest jego zastępca? I gdzie w tej sytuacji wyląduje Karolina Werner? Sporo pytań, bo i wątków jest kilka. Początkowo nie łączą się, jednak z czasem zaczynamy dostrzegać powiązania, aż w końcu obraz robi się coraz klarowniejszy. W trakcie śledztwa wychodzi sporo faktów i tajemnic

Finał może nie do końca mnie usatysfakcjonował, ale towarzyszenie policjantom w śledztwie dostarczyło mi sporo emocji. W wolnej chwili sięgnę również po pierwszy tom tej serii.

Po lekturze wspaniałej trylogii toruńskiej Kamili Cudnik nie zastanawiałam się ani chwili nad lekturą kolejnej powieści tej autorki pt. "Wybacz". Tym bardziej, że wspomniana książka to kryminał, a więc jeden z moich ulubionych gatunków literackich.

Toruńska policja otrzymuje zgłoszenie do zdarzenia na terenie nieczynnego dworca PKP. Na miejscu okazuje się, że chodzi o...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/60-24-wybacz-kamila-cudnik/

Powieść “Wybacz” Kamili Cudnik to nie tylko kryminał z misternie uknutą intrygą. To także studium zachowań ludzkich i obnażenie zjawisk przemocy fizycznej i psychicznej. Jest to zmierzenie się z problem hejtu, osamotnienia wśród młodzieży, ale też pokazywania życia prywatnego w social mediach. Nadmiar bodźców, nieumiejętność radzenia sobie z problemami i wstyd przed poproszeniem o pomoc, to wszystko złożyło się na problemy bohaterów. Do tego dochodzą liczne tajemnice, intrygi i manipulacje.

Z początku miałam problem aby w pełni wciągnąć się w czytaną historię. Przeszkadzała mi pierwszoosobowa narracja. Z upływem czasu przestałam zwracać na nią uwagę i skupiłam się na śledztwie, które zaczęło mnie mocno intrygować. Odkryte fakty powoli zaczynały tworzyć obraz wydarzeń. A samo zakończenie było wisienką na torcie. Takiego obrotu sprawy nie spodziewałam się.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/60-24-wybacz-kamila-cudnik/

Powieść “Wybacz” Kamili Cudnik to nie tylko kryminał z misternie uknutą intrygą. To także studium zachowań ludzkich i obnażenie zjawisk przemocy fizycznej i psychicznej. Jest to zmierzenie się z problem hejtu, osamotnienia wśród młodzieży, ale też pokazywania życia prywatnego w social mediach. Nadmiar...

Kto zna już pióro autorki to wie na co ją stać. Potrafi tak plątać intrygi, że długo nie wiemy o co chodzi. Zaczyna się dosyć niewinnie, bo czytamy, że ktoś obserwuje parę młodych ludzi i nagle zaczyna dziwnie się zachowywać. Nie wiemy czy osoba, która ich widzi jest czemuś winna, czy ta druga, która się skrada. Następnie przechodzimy do czasu w którym wcześniejsza para już nie żyje. Poznajemy przy tym pracę i życie prywatne śledczego, który mocno martwi się o bezpieczeństwo własnej nastoletniej córki. Dodatkowo jeden z policjantów na własne życzenie zostaje oddelegowany do ich komisariatu i również swoim postępowaniem budzi wątpliwości. Sprawa młodych ludzi jest na tyle niepewna, gdyż nie widać, by ktokolwiek mógł mieć powód, by zrobić im krzywdę. Zostają przesłuchiwani ludzie, którzy według śledczego mogliby mieć ze sprawą jakikolwiek związek. W ten sposób na jaw wychodzą rzeczy z przeszłości, dawne niesnaski oraz na próbę zostanie wystawiona cierpliwość oraz miłość. Wychodzi bowiem na to, że w każdej rodzinie są sprawy, które do końca miały tam pozostać i najlepiej aby nikt nigdy w nich nie grzebał...
Świetnie mi się ją czytało. Lubię ten większy druk oraz niepewność zdarzeń. Mamy tu pociągnięte kilka wątków, choćby sprawa tego policjanta, postrzał młodych ludzi i inna, która wydarzyła się jakiś czas temu, a jej ofiarami również była para, tylko starsza. Autorka potrafi dobrze się wgryźć w sprawy psychologiczne, gdyż mota nami na każde strony kolejnymi tropami, które są prawdopodobne w wydarzeniach. Podsuwa nam różne rozwiązania, by później nim zaprzeczyć. Ukazała tutaj dwojakość natury i poszczególne zachowania przy konkretnych osobach. Takie maski, które wkładali w zależności od okazji i osoby. Same postacie są dobrze wykreowane, każdy z nich czymś się wyróżnia i przejawia symptomy innych zachowań, więc wiemy kto kiedy co mówi. Mamy średnią ilość dialogów, ale to w zupełności wystarczyło, by wzbudzić niedosyt informacji, którymi zostaliśmy karmieni. Kolejny raz wiem, że na piórze autorki się nie zawiodę, dlatego polecam przeczytać:-)

Kto zna już pióro autorki to wie na co ją stać. Potrafi tak plątać intrygi, że długo nie wiemy o co chodzi. Zaczyna się dosyć niewinnie, bo czytamy, że ktoś obserwuje parę młodych ludzi i nagle zaczyna dziwnie się zachowywać. Nie wiemy czy osoba, która ich widzi jest czemuś winna, czy ta druga, która się skrada. Następnie przechodzimy do czasu w którym wcześniejsza para już...

Książka napisana bardzo chaotycznie - za dużo nazwisk, nieistotnych faktów, przy długich opisów. Ciężko było mi się wciągnąć, początek książki naprawdę był dla mnie wyzwaniem, aby skupić uwagę na tym, co czytam. Kiepsko skonstruowani bohaterowie, nawet pod koniec powieści miałam problem, żeby zapamiętać, kto jest kim.
Później jest trochę lepiej, nie mniej jednak książka jest raczej obyczajówka z elementami kryminału, ciężko powiedzieć, żeby trzymała w napięciu. Rzucane niezbyt logiczne poszlaki i połączenia między podejrzanymi nie trzymają się kupy, a zakończenie wyjątkowo słabe, nijakie.
Dużo przemyśleń, skupienia się na skomplikowanych relacjach między ludzkich, ale szukając thrillera nie siegajcie po te książkę.

Książka napisana bardzo chaotycznie - za dużo nazwisk, nieistotnych faktów, przy długich opisów. Ciężko było mi się wciągnąć, początek książki naprawdę był dla mnie wyzwaniem, aby skupić uwagę na tym, co czytam. Kiepsko skonstruowani bohaterowie, nawet pod koniec powieści miałam problem, żeby zapamiętać, kto jest kim.
Później jest trochę lepiej, nie mniej jednak książka...

Witam Wszystkich. Kochani. Ale ta książka jest naprawdę świetna. Nie wiem dlaczego, ale ostatnio trafiają mi się do czytania same fajne książki i z całą stanowczością polecam tą, którą obecnie przeczytałem.

Autorka: Kamila Cudnik.
Tytuł: Wybacz.
Przeczytano stron: 400
Wydawnictwo: Zysk i S -ka.

Opinia:

Pamiętacie książkę pt , Zgadnij Kim Jestem? ", autorstwa obecnej autorki?
Historię Roberta i Izy? Są już w średnim wieku. Mają nastoletnią córkę Konstancję. Ona nadal maluję, a on jest policjantem. Bo wiadomo: w życiu trzeba pracować. A teraz do rzeczy i krótka piłka.
W Toruniu dochodzi do morderstwa nastolatków. Martyny i Szymona, którzy chcieli być razem i mieli swoje marzenia. Niestety: Los chciał, że nie dożyli sędziwego wieku. Zostali zamordowani. Robert jako policjant będzie musiał rozwikłać tą zagadkę. Na drodze staje mu młoda policjantka Karolina i pojawia się pewien Tymoteusz. Co ich łączy? Tego nie mogę Wam zdradzić. Po prostu zapraszam po książkę. Moja ocena to: 1500/1500 punktów. Jest wysoka. Raz jeszcze polecam.

Do zobaczenia w następnej recenzji. 😯

Witam Wszystkich. Kochani. Ale ta książka jest naprawdę świetna. Nie wiem dlaczego, ale ostatnio trafiają mi się do czytania same fajne książki i z całą stanowczością polecam tą, którą obecnie przeczytałem.

Autorka: Kamila Cudnik.
Tytuł: Wybacz.
Przeczytano stron: 400
Wydawnictwo: Zysk i S -ka.

Opinia:

Pamiętacie książkę pt , Zgadnij Kim Jestem? ", autorstwa obecnej...

Wpiszę

Wpiszę

#1382 - „Wybacz” - Kamila Cudnik - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#52/2024

"Teraz czuję, że muszę się rozładować. W szkole jest boisko, pływalnia i siłownia. Wybieram strzelnincę. Trzy lata temu instruktor postrzelił tu dwoje kursantów."

Książka ma 400 stron. Swoją premierę miała dnia12.03.2024 roku.

Na terenie nieczynnego dworca kolejowego, od strzałów zginęło dwoje nastolatków.

Rozpoczyna się dochodzenie, w którym wiele pytań ciągle pozostaje bez odpowiedzi.

Czy śledczym uda się odpowiedzieć na nie i poznać tożsamość zabójcy ?

Uff. Co to były za emocje - polecam i dziękuję za tą książkę Zysk i S-ka Wydawnictwo. <3 <3 <3

https://www.facebook.com/photo/?fbid=1169771614318578&set=pb.100038572520125.-2207520000

#1382 - „Wybacz” - Kamila Cudnik - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#52/2024

"Teraz czuję, że muszę się rozładować. W szkole jest boisko, pływalnia i siłownia. Wybieram strzelnincę. Trzy lata temu instruktor postrzelił tu dwoje kursantów."

Książka ma 400 stron. Swoją premierę miała dnia12.03.2024 roku.

Na terenie nieczynnego dworca kolejowego, od strzałów zginęło dwoje...

„…Gdybym miał przed sobą mężczyznę, sprawa wyglądałaby zupełnie inaczej, ale tym razem dalej się nie posunę. Kobieta przygryza dolną wargę, próbując ukryć cień strachu, jaki przemknął przez jej twarz…”

Uwielbiam kryminały z pazurem. Jak wygląda policyjne piekło? I czy można ukrywać coś tajemniczego pod płaszczykiem wzniosłych ideałów? Ktoś się waha i odchodzi. Oprócz mnie może nikt tego nie zobaczy, ale tak mi się wydaję. Ludzkie słabości ukrywamy głęboko, tak żeby ich nikt nie widział. Numery z emocjami w naszej codzienności są źle odbierane, bo to pokazanie tego, że coś przeżywamy. Jak ciężka jest praca policjanta? Każdy funkcjonariusz nie ma spokojnego, takiego prawdziwego życia. Wymaga to od niego, ogromnego zaangażowania, czasu i oddania.

Jakie rzeczy człowiek jest zdolny wybaczyć? Ile jest w stanie? Zawiedzione ambicje, żal w głosie i uczucia. To ta jedna chwila, gdy znajdziesz się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie... Podczas jednej z pierwszych wiosennych nocy toruńska policja dostaje zgłoszenie. Na terenie nieczynnego dworca kolejowego ginie dwoje nastolatków. Ktoś w ciemności oddał dwa precyzyjne strzały.

Autorką książki jest Kamila Cudnik. Od lat związana z Toruniem. Z wykształcenia prawniczka, a z zamiłowania podróżniczka. Każdą wolną chwilę spędza na czytaniu i pisaniu. W „Wybacz” powracają bohaterowie znani z powieści „Zgadnij, kim jestem”.

Sprawa podwójnego morderstwa staje się priorytetowa. Pytanie, jaki motyw miał zabójca i czy będą następne ofiary? Komisarz Robert Bukowski, doświadczony śledczy, rozpoczyna dochodzenie. Zmotywowany tym bardziej, że sam ma nastoletnią (14 letnią) córkę. Dwoje nastolatków ginie od strzałów na nieczynnym dworcu kolejowym. Niedaleko zastrzelonych stało auto chłopaka. Może tak łatwo jest wpuścić mordercę blisko swojego środowiska …

Ofiary były zaledwie rok przed maturą, ona atrakcyjna i żywiołowa, on raczej cichy i spokojny. W trakcie śledztwa na jaw wychodzi ogrom faktów, a pytań jest więcej niż odpowiedzi. Z pozoru niepowiązane wydarzenia zaczynają się wplatać w jedną sieć tajemnic.

Ojciec sam boi się o córkę. Troszczy się o Konstancję, ale z tyłu głowy ma policyjną naturę. To wydaje mi się najbardziej widoczne, gdy ojciec traktuje ją dojrzale, ale po ludzku boi się. Wszak kocha. Finał zaskoczy czytelnika, ale to ta przysłowiowa wisienka na torcie jest najsmaczniejsza.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Zysk i S – ka
Premiera: 12.03.2024 r.
Projekt okładki i stron tytułowych: Paweł Panczakiewicz
Wydanie I
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 400
(nowość wydawnicza)

„…Gdybym miał przed sobą mężczyznę, sprawa wyglądałaby zupełnie inaczej, ale tym razem dalej się nie posunę. Kobieta przygryza dolną wargę, próbując ukryć cień strachu, jaki przemknął przez jej twarz…”

Uwielbiam kryminały z pazurem. Jak wygląda policyjne piekło? I czy można ukrywać coś tajemniczego pod płaszczykiem wzniosłych ideałów? Ktoś się waha i odchodzi. Oprócz mnie...