Drugi tom. Toruń i okolice poczatku XX w.

Drugi tom. Toruń i okolice poczatku XX w.

Drugi tom wypadł nieco lepiej od pierwszego. Może już się trochę przyzwyczaiłam do stylu pisania? Jednak dalej coś mi nie gra. Nie czuć tajemnicy, emocji. Za dużo jest wymienianych nazw ulic, za często powtarzane te same wydarzenia. Nie nadążam za tokiem myślowym bohaterów. Dalej nie bardzo wiem po co hrabia porwał narzeczoną? Pewne wątki ciągle pozostają niewyjaśnione, jak np. co się stanie z Adą. Mam w domu trzeci tom, więc przeczytam.

Drugi tom wypadł nieco lepiej od pierwszego. Może już się trochę przyzwyczaiłam do stylu pisania? Jednak dalej coś mi nie gra. Nie czuć tajemnicy, emocji. Za dużo jest wymienianych nazw ulic, za często powtarzane te same wydarzenia. Nie nadążam za tokiem myślowym bohaterów. Dalej nie bardzo wiem po co hrabia porwał narzeczoną? Pewne wątki ciągle pozostają niewyjaśnione, jak...

Jakże się cieszę, że mogłam przeczytać tę książkę wkrótce po zakończeniu pierwszej części, a jeszcze bardziej, że mam już pod ręką część trzecią.

Co dzieje się w tej części ?
Z rzeki wyłowiono zwłoki młodej kobiety, jednocześnie nadal trwa śledztwo w sprawie córki kowala.
Luiza próbuje znaleźć wyjście z sytuacji, w której niespodziewanie się znalazła.
Wszystko to dzieje się w Toruniu i okolicach, na początku dwudziestego wieku, w tle wydarzenia historyczne tamtych lat.

Książkę przeczytałam jeszcze szybciej niż pierwszy tom, po trochę dlatego że wróciłam do znanych mi już postaci, ale bardziej chyba dlatego, że działo się tam sporo. Największą zaletą tej książki, według mnie, jest świetnie oddany klimat tamtych czasów.
Co do głównych bohaterów, to są to bardzo ciekawie nakreślone postaci. Oczywiście od początku lubiłam Waltera i Luizę, jednak po tej części ją polubiłam jeszcze bardziej.

Pomimo wątków kryminalnych to jednak bardziej jest to powieść obyczajowa z historycznym tłem, takie książki, dobrze napisane czytam bardzo chętnie.
Mnie lektura "Rytuału" usatysfakcjonowała, polecam serdecznie książkę waszej uwadze, koniecznie i jedynie po przeczytaniu "W cieniu twierdzy" jako że jest to ściśle związana kontynuacja.
Polecam.

Jakże się cieszę, że mogłam przeczytać tę książkę wkrótce po zakończeniu pierwszej części, a jeszcze bardziej, że mam już pod ręką część trzecią.

Co dzieje się w tej części ?
Z rzeki wyłowiono zwłoki młodej kobiety, jednocześnie nadal trwa śledztwo w sprawie córki kowala.
Luiza próbuje znaleźć wyjście z sytuacji, w której niespodziewanie się znalazła.
Wszystko to dzieje...

Morderstwo popełnione w noc świętojańską wciąż pozostaje zagadką. Tymczasem z Wisły zostają wyłowione zwłoki młodej kobiety, rozpoznane jako ciało pokojówki Waltera von Offenberga. Pruski oficer niemal zaraz po przybyciu do Torunia stał się obiektem plotek. Na dodatek Luiza Zagórska, córka poprzednich właścicieli majątku, który nabył Walter, rozpływa się w powietrzu. Nikt jej oficjalnie nie szuka, z wyjątkiem zakochanego w niej Waltera.
Na jaw wychodzą okoliczności, które rzucają światło na dawne tajemnice. Mnożą się znaki zapytania. Jak poradzą sobie policjanci z toruńskiego komisariatu?
Tyle opis od wydawcy. Z rozmysłem go tutaj przywołałam żeby pokazać, jak jest lakoniczny. Zupełnie nie oddaje złożonej i wielowątkowej fabuły tej powieści, która jest ściśle powiązana z tomem 1. Ponadto jest minus, który zafundowałam sobie sama: mianowicie część pierwszą czytałam już dawno i uleciało mi z pamięci, kto z kim, komu i dlaczego. W miarę czytania drugiego tomu zaczęłam sobie przypominać tę historię, jednak wgryzałam się w to dość długo. Mnogość wątków i postaci nie ułatwiała sprawy 😅 Jednak było to dość ciekawe choć nierówno pisane. Pewne sytuacje i ich konsekwencje mnie nużyły, ciągnęły się długo bez widocznego przełomu, o innych zaś czytało się w mig. Podsumowując: zbyt dawno czytałam część pierwszą żeby należycie docenić drugą. Nie wszystko mi się przypomniało, a nawiązania były bardzo widoczne. Na pewno nie powtórzę tego błędu przy tomie 3. Ocena: 7/10

Morderstwo popełnione w noc świętojańską wciąż pozostaje zagadką. Tymczasem z Wisły zostają wyłowione zwłoki młodej kobiety, rozpoznane jako ciało pokojówki Waltera von Offenberga. Pruski oficer niemal zaraz po przybyciu do Torunia stał się obiektem plotek. Na dodatek Luiza Zagórska, córka poprzednich właścicieli majątku, który nabył Walter, rozpływa się w powietrzu. Nikt...

Gdy z Wisły zostają wyłowione zwłoki kobiety, od razu zostaje ona rozpoznana jako pokojówka pruskiego oficera Waltera von Offenberga, mężczyzna po powrocie z Torunia zostaje obiektem plotek.
Jednak to nie jedyny problem oficera.
W powietrzu rozpływa się również Luiza była właścicielka majątku który kupił Walter.
Okazuje się że nikt oficjalnie nie szuka dziewczyny, oprócz zakochanego w niej mężczyzny.
Na jaw zaczynają wychodzić, dawno skrywane tajemnice a pytania się mnożą.
Co tak naprawdę się wydarzyło?
Która tajemnica okaże się gorsza?
Co tak naprawdę stało się z Luizą?

"Rytuał" to książka z którą przeniesiemy się do pięknego i malowniczego miasta Toruń. Autorka cudownie opisuje nam tu miasto więc łatwiej jest nam się w nie przenieść oczami wyobraźni.
Historia toczy się w czasach wojny rosyjsko-japońskiej więc dla fanów historii to idealna książka.
Mnie osobiście książka chwilami nużyła trochę ciągnęły mi się niektóre wątki. Ale za to niektóre pochłaniałam w mig🤭
Fabuła jest naprawdę intrygująca, tajemnicza i napisana cudownym językiem. Bohaterowie również są fajnie wykreowani. Znajdziemy tu także wątek romantyczny a to za sprawą Waltera i Luizy. Czytając widać że autorka naprawdę postarała się i zasięgnęła dużą wiedzę historyczną.
Podsumowując.
"Rytuał" to świetny wielowątkowy, kryminał historyczny, w którym nie brakuje napięcia, zwrotów akcji i niepewności kto za tym wszystkim stoi aż do ostatniej strony.
Polecam ❣️

Gdy z Wisły zostają wyłowione zwłoki kobiety, od razu zostaje ona rozpoznana jako pokojówka pruskiego oficera Waltera von Offenberga, mężczyzna po powrocie z Torunia zostaje obiektem plotek.
Jednak to nie jedyny problem oficera.
W powietrzu rozpływa się również Luiza była właścicielka majątku który kupił Walter.
Okazuje się że nikt oficjalnie nie szuka dziewczyny, oprócz...

Druga część trylogii urzekła mnie pięknie opisanym klimatem Torunia z początku XX wieku. Wątek kryminalny rozwijał się stopniowo, a pod koniec akcja zagęszczała się trochę zbyt szybko. Nie zabił ten, kogo typowałam na początku pierwszego tomu:( Spodobała mi się misternie opisana praca toruńskiej policji oraz oczywiście wątek romansowy.

Druga część trylogii urzekła mnie pięknie opisanym klimatem Torunia z początku XX wieku. Wątek kryminalny rozwijał się stopniowo, a pod koniec akcja zagęszczała się trochę zbyt szybko. Nie zabił ten, kogo typowałam na początku pierwszego tomu:( Spodobała mi się misternie opisana praca toruńskiej policji oraz oczywiście wątek romansowy.

Po zakończeniu pierwszego tomu „ W cieniu twierdzy” nie sposób nie sięgnąć po kontynuacje trylogii „Rytuał”. W tej części mamy w dalszym ciągu możliwość obserwowania losów bohaterów, którzy wiedli prym w pierwszej części. Sprawa zabójstwa córki kowala wciąż pozostaje niewyjaśniona, a robi się co raz mroczniej.. Z rzeki zostaje wyłowione kolejne ciało, które zostaje rozpoznane jako zwłoki młodej kobiety, która mogła być pokojówką Waltera von Offenberga. Luiza Zagórska, dama na wydaniu, o silnym i godnym podziwu charakterze wciąż nie przestaje mnie intrygować.
Zdecydowana, nie poddająca się, wyemancypowana jak na swoje czasy, w jedną z nocy, zostaje porwana przez swojego narzeczonego. I już robi się tajemniczo i intrygująco, jej przyszły mąż wydaje się twardym i specyficznym człowiekiem. Na szczęście Offenberg będzie dążył do odnalezienia kobiety. Jego miłość nie jest nachalna, wręcz potrzebna w tym retro thrillerze, gdzie tło historyczne stale się przewija. Luzie udaje się wydostać od swojego narzeczonego Jaxy, jednak nic nie pozostaje jasne. Jej dociekania o morderstwa, są wciąż owiane tajemnicą, a Offenberg zostaje aresztowany. Polska w niewoli, to zdecydowanie nie korzystny czas, aby prowadzić dociekania o zabójstwa, a jednak nasza bohaterka jest zdeterminowana, uważna i dociekliwa. I choć Luzia jest w tym przypadku wytworem literackim to właśnie takie persony jak ona w dużej mierze przetarły szlaki nam współczesnym kobietom.
W niektórych momentach czytania naprawdę ciężko się zorientować, kto jest dobry, kto zły i jakie ma intencje. Cały czas trzeba czujnym i skoncentrowanym. Ponadto środowisko XX wiecznych konwenansów, patriotyczne nadzieje na wyzwolenie się polski. Wojna rosyjsko - japońska i niezwykle nakreślony z detalami Toruń.

Po zakończeniu pierwszego tomu „ W cieniu twierdzy” nie sposób nie sięgnąć po kontynuacje trylogii „Rytuał”. W tej części mamy w dalszym ciągu możliwość obserwowania losów bohaterów, którzy wiedli prym w pierwszej części. Sprawa zabójstwa córki kowala wciąż pozostaje niewyjaśniona, a robi się co raz mroczniej.. Z rzeki zostaje wyłowione kolejne ciało, które zostaje...

Początek XX wieku w Polsce to czas skomplikowanych relacji i rosnących napięć społecznych. Nasz kraj ciągle podzielony jest między trzech zaborców. Do tego powoli zaczynają upadać źle zarządzane majątki ziemskie. Drobna szlachta bankrutuje i wyprzedaje ziemie zaborcom, co nie jest mile widziane, ale to często jedyne wyjście. Do tego nie brakuje skandali, pojedynków i bywania w wielkim świecie. W taki klimat zabiera nas cykl „Luiza Zagórska” Kamili Cudnik.
Pierwszy tom zatytułowany „W cieniu twierdzy” zabiera nas do roku 1904. Poznajemy Waltera Offenberga będącego pruskim oficerem, którego za karę odesłano z Berlina do Torunia. A tam poznaje Luizę Zagórską, córkę dawnego właściciela majątki, który kupił. Młoda kobieta marzyła o karierze piosenkarki. Jednak wieść o bankructwie ojca ściąga ją z Paryża na prowincję. Z wzajemnością zakochuje się w zesłańcu z Berlina. On jest Niemcem, ona Polką. On ściga polskich patriotów, ona organizuje różne akcje związane z dbaniem o tożsamość narodową. Ale nie tylko to sprawia, że ich miłość będzie wystawiona na próby. Akcja nabiera tempa, kiedy podczas nocy świętojańskiej dochodzi do zbrodni. Poszukiwanie mordercy córki kowala jest sporym wyzwaniem. Śledczy mają niewiele możliwości do odkrycia prawdy. Uświadomimy sobie jak bardzo prowizoryczne były dawniej śledztwa. Historię urozmaica zarys stosunków społecznych, pokazanie codziennego życia, zwyczajnych zajęć, romansów, nieporozumień, przyjęć, skłonności, łamania konwenansów, emancypacji.
Świetnie nakreślona fabuła sprawiła, że z przyjemnością sięgnęłam po drugi tom. „Rytuał”. Pokaże nam nadal trwające w sprawie córki kowala śledztwo. Pojawiają się kolejni podejrzani. Do tego z jakiegoś powodu jeden z nich przyznaje się do tego morderstwa. Co nim kieruje? Dlaczego później ginie? Czy mogą mieć związek ze śmiercią innej kobiety sprzed lat?
Jakby tego było mało z rzeki zostanie wyłowione ciało kobiety, która zostaje zidentyfikowana jako zaginiona służąca Waltera von Offenberga. Nikt nie chce wierzyć Luizie Zagórskiej, że sprawca może być ten sam, co w przypadku poprzedniej zbrodni. Bohaterka zostaje uprowadzona z przyjęcia, na którym jest mnóstwo osób i uwięziona. Co odkryje w swoim przymusowym miejscu pobytu?
„Oczy małej dziewczynki” przenosi nas kilka tygodni później. Hans Rutz właśnie wychodzi z więzienia. Za chwilę mają być święta wielkanocne i czas radości, snucia planów na przyszłość. Zwłaszcza, że Julia Witt, córka zamordowanej Idy, okazuje się bardzo zdolna. Nastolatka marzy o byciu lekarką. Ma być wysłana do szkoły z internatem, aby mogła zdobyć większą wiedzę niż na podtoruńskiej prowincji, gdzie uczy się z wiejskimi dziećmi. Lubiąca rysować, pochłaniająca w samotności książki dziewczynka wydaje się być samotniczką stworzoną do poszerzania wiedzy. Niestety w Wielką Sobotę znika. Nie jest to pierwsze takie jej zachowanie, więc nikt od razu nie wszczyna alarmu. Jednak jej nieobecność w wielkanocne popołudnie sprawia, że zostaje wszczęty alarm. Zaczynają się poszukiwania. Cała okolica jest dokładnie przeszukana. Niestety nikt nie znajduje nastolatki. Do wtorku, kiedy jej ciało ukazuje się pośród kwiatów czereśni w sadzie Hansa Rutza. Z tego powodu mężczyzna staje się głównym podejrzanym. Jakby tego było mało w okolicy ginie też kilka osób. Kto doprowadził do śmierci Julii? Co łączy śmierć wszystkich ofiar?
Cykl „Luiza Zagórska” Kamili Cudnik to wielowątkowa historia, w której akcja toczy się wolno. Pisarka skupia się na ukazaniu realiów, w jakich wówczas żyli ludzie. Zobaczymy klimat pruskiej prowincji, podejrzymy zachowania Niemców i Polaków. Spotkamy tu postaci o różnorodnych temperamentach, upodobaniach. Każdy z bohaterów stanie się pretekstem do poruszenia ważnych tematów. Wejdziemy tu do świata, w którym ukazane postacie mają swoje zalety i wady. Każdy ma jakieś mankamenty, bywa w pewien sposób małostkowy, nieporadny, ma słabe strony. Do tego starcia między narodowościami i wyznaniami napędzają konflikty. Napięcie podsyca zaginięcie kolejnych osób i wrażenie zła czyhającego tuż za rogiem. Do tego możemy podejrzeć zachowanie polskiego ziemiaństwa, dbania do ducha patriotyzmu, dbania o interesu narodowościowe. To wszystko przeplatane pilnowaniem porządku przez pruskich urzędników oraz wojskowych, a także czasami wspieraniem akcji społecznych i jednocześnie antysemityzm, patriarchalna dominacja mężczyzn, lekceważenie swobody kobiet. Bardzo dobrze nakreślono tu postawy ludzi żyjących w pruskim zaborze, ich dążenie do pracy u podstaw, organizowania się, dbałość o narodowy interes, konspirację. Mimo pór roku, w których toczy się akcja mamy odczucie chłodu i mroku, a którego wyłaniają się kolejne tajemnice. Akcja składa się ze strzępków scenek, które z czasem się rozrastają. Na początku dostajemy migawki pozwalające na zerknięcie na bohaterów w różnych sytuacji. Później widzimy ich poczynania coraz dłużej, a wszystko to zmierza do rozwiązania zagadki. Tylko czy policji uda się schwytać właściwą osobę? Kto wodził mieszkańców okolicy za nos? Przekonajcie się sami.
„Luiza Zagórska” Kamili Cudnik to retro kryminał. Z tego powodu ma specyficzny klimat. Historia zaintrygowała mnie od pierwszych stron. Wyczekiwałam kolejne tomy. Ciekawie napisana i wciągająca historia. Polecam.

Początek XX wieku w Polsce to czas skomplikowanych relacji i rosnących napięć społecznych. Nasz kraj ciągle podzielony jest między trzech zaborców. Do tego powoli zaczynają upadać źle zarządzane majątki ziemskie. Drobna szlachta bankrutuje i wyprzedaje ziemie zaborcom, co nie jest mile widziane, ale to często jedyne wyjście. Do tego nie brakuje skandali, pojedynków i...

Zakończenie powieści "W cieniu twierdzy" autorstwa Kamili Cudnik nie pozostawiło mi wyboru. Musiałam natychmiast przeczytać tom drugi pod tytułem "Rytuał". Byłam ogromnie ciekawa dalszych losów Luizy Zagórskiej, głównej bohaterki tej historii.

Sięgając po "Rytuał", znajdziemy się w roku tysiąc dziewięćset piątym, również na terenie Królewskich Prus. Śledztwo dotyczące śmierci Julii, córki kowala, nadal trwa. Zabójca pozostaje nieuchwytny, chociaż podejrzanych jest kilka osób, a jedna nawet przyznaje się do winy. Czy jednak rzeczywiście to ten człowiek popełnił zbrodnię? Trudno będzie to potwierdzić, gdyż krótko po przyznaniu się do winy on również ginie.

Z rzeki wyłowione zostają zwłoki młodej kobiety. Ktoś rozpoznaje ją jako zaginioną kilka miesięcy wcześniej służącą Waltera von Offenberga. Kolejna zagadka wydaje się być rozwiązana. Dlaczego zatem elementy układanki nie chcą do siebie pasować? Coś się zdecydowanie nie zgadza, co czuje Luiza. Problem w tym, że policja nie chce wierzyć jej słowom. Kobieta zostaje uprowadzona z przyjęcia, mimo obecności mnóstwa osób. Uwięziona w pałacu, próbuje uciec, co jednak okazuje się niemożliwe. To jednak nie przeszkadza Luizie w ciągłym poszukiwaniu wyjścia z impasu.

Nie lubię romansów, nie przepadam również za wątkami miłosnymi w powieściach. Jednak tutaj motyw uczucia rodzącego się między Walterem a Luizą przypadł mi do gustu. Nie ma nachalnych scen, dama nie wzdycha i nie mdleje z nadmiaru emocji, a wręcz przeciwnie, odrzuca pomysł bycia z mężczyzną, który przecież jest pruskim oficerem. Jakże ona, patriotka z krwi i kości, mogłaby poślubić wroga? Przyjemnie obserwowało się dylematy Luizy i próby Waltera, który usilnie starał się przekonać Zagórską do siebie.

Wachlarz postaci, który stworzyła autorka, pozwala zorientować się w charakterze środowiska, w jakim przyszło żyć Luizie. Klatka konwenansów, w której zamykano dorastające panny na wydaniu, była dla tej wyjątkowej kobiety zdecydowanie za ciasna. Jej decyzje i zachowania często nie spotykały się z aprobatą rodziny, jednak w oczach von Offenberga stanowczość i pewność siebie Luizy były zaletami, które go w niej pociągały najbardziej. Nie pragnął mieć przy boku kobiety bezwolnej i uległej, jak większość współczesnych mu dam, przygotowywanych do tego, by być jedynie pięknym tłem dla małżonka. Cierpliwie czekał na chwilę, w której to Luiza zdecyduje, że jej serce również bije mocniej na myśl o nim. Czy uda jej się rozwiązać wewnętrzny konflikt moralny, przed którym stanęła?

Po raz kolejny pożałowałam, że nie znam Torunia, miasta, w którym rozgrywa się akcja powieści. Kamila Cudnik tak barwnie i szczegółowo opisała miejsca, w których przebywali bohaterowie, że szkoda mi było, iż nie mogę porównać ich ze współczesnymi odpowiednikami. Na przykładzie "Rytuału" widać, jak ważne są nawet najdrobniejsze szczegóły, nazwy ulic i budynków, kolory czy zapachy związane z konkretnymi miejscami. Zarówno tło historyczne, jak i obyczajowe zostało odmalowane przez autorkę rewelacyjnie.

Z niecierpliwością czekam na możliwość poznania finału tej historii. Czyta się szybko i wciąga bez reszty. Bohaterowie i ich perypetie pozostają na długo w pamięci.

Zakończenie powieści "W cieniu twierdzy" autorstwa Kamili Cudnik nie pozostawiło mi wyboru. Musiałam natychmiast przeczytać tom drugi pod tytułem "Rytuał". Byłam ogromnie ciekawa dalszych losów Luizy Zagórskiej, głównej bohaterki tej historii.

Sięgając po "Rytuał", znajdziemy się w roku tysiąc dziewięćset piątym, również na terenie Królewskich Prus. Śledztwo dotyczące...

Hejka ponownie. Serdecznie zapraszam po kolejną recenzję. Książka jest świetna.

Rytuał: Autorka: Kamila Cudnik. Akcja toczy się w czasach historycznych, w 1905 roku. Jeśli lubicie taki klimat, to historia jest dla was. Co ja mogę powiedzieć. Wszystko mnie zaciekawiło. Książkę czytało mi się z przyjemnością. Jest super.
Dodam, że historia toczy się w czasach wojny rosyjsko - japońskiej. A Polacy mają szansę się odrodzić.
Jedenaście tat temu w noc świętojańską w pewnej miejscowości o nazwie Toruń popełniono morderstwo. Ktoś zabił młodą kobietę. Zastanawiano się nad tym, czy ona zaszła w ciążę, czy też nie?
Po jedenastu latach znowu zaczyna się dziać. Wyłowiono zwłoki kobiety. Giną kolejni ludzie. To jest dziwne.
Luiza idzie do teatru wraz z mamą. W pewnym momencie ktoś ją porywa.
Udaje jej się uwolnić. Pomógł jej Oficer Pruski Walter Won Offenberg, który się w niej zakochał. Czy pojawił się w odpowiednim momencie? Być może tak. Ale niestety. Zły człowiek na to nie pozwolił, bo ukochany Luizy trafia do więzienia. Jakie dokładnie tajemnice skrywa historia, która zdarzyła się jedenaście lat temu? Nie mogę wam tego zdradzić. Chcesz przeczytać, to koniecznie polecam.
Ja sam pomysł, czyli fabułę oceniam wysoko. Mi się podobała. Czytałem opinie na temat tej książki i nie zgadzam się z tym, co nie którzy piszą. Autorka przeniosła nas w dawne czasy. Doceńmy to. Dlatego, ponieważ warto wiedzieć, co w dawnych czasach działo się w naszym kraju. Ja w stu procentach polecam. Moja ocena to: 1000 /1000 punktów
Pozdrawiam serdecznie i. 💗

Hejka ponownie. Serdecznie zapraszam po kolejną recenzję. Książka jest świetna.

Rytuał: Autorka: Kamila Cudnik. Akcja toczy się w czasach historycznych, w 1905 roku. Jeśli lubicie taki klimat, to historia jest dla was. Co ja mogę powiedzieć. Wszystko mnie zaciekawiło. Książkę czytało mi się z przyjemnością. Jest super.
Dodam, że historia toczy się w czasach wojny...