Niestety dość chłodno przyjmuję poczynania autora w tej dość krótkiej, bo zaledwie kilkudziesięciostronicowej książeczce. Humor tej opowiastki subtelny nie był, raczej siermiężny. Dla mnie przesyt różnorakich środków wyrazu, tak krótka pozycja naszpikowana eksperymentami językowymi do mnie nie przemawia (za dużo kombinacji). Tytuł intrygujący, ale tym razem Perec mnie nie zachwycił.

Niestety dość chłodno przyjmuję poczynania autora w tej dość krótkiej, bo zaledwie kilkudziesięciostronicowej książeczce. Humor tej opowiastki subtelny nie był, raczej siermiężny. Dla mnie przesyt różnorakich środków wyrazu, tak krótka pozycja naszpikowana eksperymentami językowymi do mnie nie przemawia (za dużo kombinacji). Tytuł intrygujący, ale tym razem Perec mnie...

Sprawa jest ryzykowna. Poborowy Karacośtam* chce uniknąć wyjazdu na front. Prosi więc swojego kumpla, Henia Pollaka, posiadacza motorowerku z chromowaną kierownicą, by ten przejechał się po jego ręce. Biedak woli zostać z dziewczyną, do której czuje miętę, choćby i czuć ją miał na szpitalnej pryczy. Henio, w obliczu tak osobliwej prośby, zwraca się o pomoc do swojej ferajny intelektualistów w kaszmirowych sweterkach. Ci, oddając się opilstwu i obżarstwu, snują plany wyrwania Karacośtama z wojennych trybików.

Perec nigdy mnie nie zawiódł (i już raczej nie zawiedzie). Motorowerek jest przezabawny i cudaczny, a jednocześnie mocno osadzony w czasach wojny algierskiej i naszpikowany odniesieniami (98 przypisów to nie byle co – chociaż, przyzwyczajona do czytania prozy bezprzypisowej, trochę się namęczyłam zerkając ciągle na koniec książki). Żeby nie było zbyt pospolicie, powiastkę wieńczy spis figur retorycznych użytych (lub nie) w tekście. Obok archaizmów czy elips znajdziemy tu przezorność i logodiareję – tak, słowne rozwolnienie.
Książeczka jest krótka, więc myślę, że może stanowić dobry początek przygody z perecowskimi eksperymentami.

Ważne! Historia podobno wydarzyła się naprawdę.

* Karaschmerz, Karabin, Karaluch, Karavaggio, Karalepa – co komu w duszy gra, bo prawdziwego nazwiska żaden z bohaterów nie był w stanie zapamiętać

Sprawa jest ryzykowna. Poborowy Karacośtam* chce uniknąć wyjazdu na front. Prosi więc swojego kumpla, Henia Pollaka, posiadacza motorowerku z chromowaną kierownicą, by ten przejechał się po jego ręce. Biedak woli zostać z dziewczyną, do której czuje miętę, choćby i czuć ją miał na szpitalnej pryczy. Henio, w obliczu tak osobliwej prośby, zwraca się o pomoc do swojej ferajny...