Polecono mi tę książkę jako kryminał, a to bardziej horror i z tego częściowo wynika problem, jaki miałam podczas lektury: że rzeczy się dzieją za wolno, że brakuje śladów czy dowodów, że śledztwo marnie posuwa się naprzód, a działania bohaterów stoją w sprzeczności z logiką, podczas gdy oni sami są psychologicznie niewiarygodni; a potem rozwiązania wyskakują nagle z rękawa (tudzież internetowej strony czy starego dziennika). W horrorze to wszystko ma trochę mniejsze znaczenie, ale nadal: budowanie atmosfery grozy nie do końca wyszło, wiele się o strachu mówi, ale niekoniecznie można go odczuć; powieści ewidentnie brakuje właściwego napięcia. Trudno się wczuć w bohaterów, a tym samym trudno się przejąć tym, co ich spotyka. Rozwiązanie zagadki marne i trochę zbyt banalne po tym misternym budowaniu okoliczności, zaś samo zakończenie i przełamanie czwartej ściany wzbudziło zamiast lęku pełne politowania parsknięcie.

Polecono mi tę książkę jako kryminał, a to bardziej horror i z tego częściowo wynika problem, jaki miałam podczas lektury: że rzeczy się dzieją za wolno, że brakuje śladów czy dowodów, że śledztwo marnie posuwa się naprzód, a działania bohaterów stoją w sprzeczności z logiką, podczas gdy oni sami są psychologicznie niewiarygodni; a potem rozwiązania wyskakują nagle z rękawa...

Szczelina lepsza, ale ta też niczego sobie. Koncówka trochę rozczarowuje.

Szczelina lepsza, ale ta też niczego sobie. Koncówka trochę rozczarowuje.

Za krótka - 8/10.

Książki Kariki mają jedną wadę - są zdecydowanie za krótkie. Autor ma świetny styl, kreuje ciekawe postacie - ALE- mam wrażenie, że umyślnie nie rozwija ich, nie wgłębia się w ich przeszłość i psychikę. Mówię tu o postaciach drugoplanowych. Podobnie jak "Wietrze", chciałabym żeby Karika więcej stron poświęcił przyjaciołom głównego protagonisty - Bohuszowi, Hanie i Ocie. Znów bohaterowie drugo i trzecioplanowi są potraktowani po macoszemu. A może autor celowo stosuje taki zabieg? W końcu prawdziwe życie także składa się z niedopowiedzeń...

"Strach" jest nieco gorszy od "Szczeliny", ale nadal trzyma poziom. Książka od początku trzyma w napięciu, od momentu gdy główny bohater wchodzi do przesiąkniętego cebulą mieszkania. Ktoś tu napisał w niepochlebnej opinii, że już po pierwszych dwudziestu stronach domyślił się rozwiązania zagadki. A to paradne! Problem w tym, że na pierwszych dwudziestu stronach nie ma NIC, co mogłoby pomóc rozwikłać finał 😂 Na tym etapie czytelnik nawet nie wie, co w przeszłości przeżył główny bohater. Nie jest więc możliwe, żeby w jakimkolwiek sposób odgadł zakończenie. Serio, specjalnie jeszcze raz przeczytałam pierwsze dwadzieścia stron. Nie wiem, kto pisze takie bzdurne opinie. Konkurencja? 😂

W finale brakowało mi kilku naprawdę zaskakujących zwrotów akcji. Zauważyłam również pewien schemat zakończeń Kariki, pewien fatalizm losów wszystkich jego bohaterów.

Po przeczytaniu czterech jego powieści, tak przedstawia się mój osobisty ranking:

1. "Szczelina"
2. "Strach".
3. "Wiatr"
4. "Ciemność".

Za krótka - 8/10.

Książki Kariki mają jedną wadę - są zdecydowanie za krótkie. Autor ma świetny styl, kreuje ciekawe postacie - ALE- mam wrażenie, że umyślnie nie rozwija ich, nie wgłębia się w ich przeszłość i psychikę. Mówię tu o postaciach drugoplanowych. Podobnie jak "Wietrze", chciałabym żeby Karika więcej stron poświęcił przyjaciołom głównego protagonisty -...

Mam coś do powiedzenia
zabiłem dziś twoje dziecko
nie ma to dla mnie znaczenia
a ono nadal nie żyje

Mam cos do powiedzenia
zgwałciłem twoją matkę
nie ma to dla mnie znaczenia
choć nadal czuję rozkosz

Last caress MISFITS

Właśnie....ehh...gdzie ten strach?...ciężko być królem w Żylinie ale warto próbować nim nie być....chyba ,że to zamierzone ...ale po co?
Szczelina...to było fajne , klimat i jakiś niepokój...tu krwawimy , obcinamy paluszki , wyrywamy ząbki....słabiutko....

Mam coś do powiedzenia
zabiłem dziś twoje dziecko
nie ma to dla mnie znaczenia
a ono nadal nie żyje

Mam cos do powiedzenia
zgwałciłem twoją matkę
nie ma to dla mnie znaczenia
choć nadal czuję rozkosz

Last caress MISFITS

Właśnie....ehh...gdzie ten strach?...ciężko być królem w Żylinie ale warto próbować nim nie być....chyba ,że to zamierzone ...ale po co?
Szczelina...to...

Główny bohater po rozstaniu z dziewczyna wraca do rodzinnego domu, do którego tak naprawdę nawet nie chce wchodzić. Jego siostra zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, matka się pochorowala i umarła z tego powodu, a ojciec przebywa w domu opieki.
Nastała zima stulecia, temperatury spadają ponad -30, zaginelo też kilkoro dzieci.
Główny bohater, razem ze znajomymi z dzieciństwa próbuje zapobiec tragedii i odkryć przyczynę zaginięć/smieci/przerażających znaków i symboli.
Docierają do źródeł, z których wynika, że w pobliżu było miejsce kultu religijnego- składano tam ofiary z ludzi, których wcześniej poddawano torturom.
Motyw bardzo ciekawy, trzyma w napięciu, czuć grozę, a zabieg zastosowany w ostatnim rozdziale pozytywnie zachęca do sięgnięcia po kolejne książki autora.

Główny bohater po rozstaniu z dziewczyna wraca do rodzinnego domu, do którego tak naprawdę nawet nie chce wchodzić. Jego siostra zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, matka się pochorowala i umarła z tego powodu, a ojciec przebywa w domu opieki.
Nastała zima stulecia, temperatury spadają ponad -30, zaginelo też kilkoro dzieci.
Główny bohater, razem ze znajomymi z...

Dawno nie przeczytałam książki, która byłaby tak przerażająca. Nie wiem jak Karika to robi, ale opisywane przez niego obrazy są tak rzeczywiste,że czuję obecność złych mocy wokół siebie. Od dziecka nie czytałam czegoś, co sprawiłoby,że podskakuje na odgłos skrzypnięcia czy stukniecia i ciągle obracam się za siebie.

Dawno nie przeczytałam książki, która byłaby tak przerażająca. Nie wiem jak Karika to robi, ale opisywane przez niego obrazy są tak rzeczywiste,że czuję obecność złych mocy wokół siebie. Od dziecka nie czytałam czegoś, co sprawiłoby,że podskakuje na odgłos skrzypnięcia czy stukniecia i ciągle obracam się za siebie.

opowieść o starych przyjaźniach, nierozłącznej więzi z przeszłością i strachu. książka trzymająca w napięciu, miejscami straszna niczym napięcie w wielu horrorach, dodatkowo z zaskakującym zakończeniem nie zostawiając po tobie suchej nitki

opowieść o starych przyjaźniach, nierozłącznej więzi z przeszłością i strachu. książka trzymająca w napięciu, miejscami straszna niczym napięcie w wielu horrorach, dodatkowo z zaskakującym zakończeniem nie zostawiając po tobie suchej nitki

Mroczna, brutalna, wyrazista, duszna... Trudno inaczej okreslic ksiazke Kariki. Wczesniej czytalam tylko ,,Szczeline" i tamta ksiazka jednak bardziej mnie wciagnela.
,,Strach" jest jednak rowniez bardzo dobra pozycja. Nierozwiazane sprawy, metafizyczne zjawiska, porazajaca aura, ktora ksiazka roznieca. I znow te gory, Autor chyba lubuje sie w tych klimatach przyrodniczych.
Zakonczenie mnie jednak nie zaskoczylo, to szalensteo bylo do przewidzenia. Jednak mimo to uwazam ,, Strach " za zdecydowanie wart przeczytania.

Mroczna, brutalna, wyrazista, duszna... Trudno inaczej okreslic ksiazke Kariki. Wczesniej czytalam tylko ,,Szczeline" i tamta ksiazka jednak bardziej mnie wciagnela.
,,Strach" jest jednak rowniez bardzo dobra pozycja. Nierozwiazane sprawy, metafizyczne zjawiska, porazajaca aura, ktora ksiazka roznieca. I znow te gory, Autor chyba lubuje sie w tych klimatach przyrodniczych....

Nienajgorszy horror, momentami naprawdę trzymał w napięciu, chociaż nie wciągnął mnie tak jak "Szczelina". Wyczuwalna (i pewnie świadoma) była tutaj inspiracja Kingiem.
Podobał mi się duszny, nieprzyjazny klimat tej książki.

Nienajgorszy horror, momentami naprawdę trzymał w napięciu, chociaż nie wciągnął mnie tak jak "Szczelina". Wyczuwalna (i pewnie świadoma) była tutaj inspiracja Kingiem.
Podobał mi się duszny, nieprzyjazny klimat tej książki.

Zdecydownie ta powieść Jozefa Kariki staje sie moim numerem jeden. Wciągająca, przerażająca a mimo to jest to zupełnie inny rodzaj horroru, jaki dla przykładu znajdziecie u Kinga czy Mastertona. Strach Kariki wydaje się realny, niezbyt odległy, namacalny i przeszywający do kości. Nieodpuszcza choćbyś poruszyły góry a i tak znajdzie do ciebie drogę. Wyobraźnia działa tu na zwiększonych obrotach, szczególnie gdy treść tyczy się dzieci. I to zakończenie. Zastanowię się kilka razy, nim wejdę do lasu, szczególnie w słowackich górach. Polecam.

Zdecydownie ta powieść Jozefa Kariki staje sie moim numerem jeden. Wciągająca, przerażająca a mimo to jest to zupełnie inny rodzaj horroru, jaki dla przykładu znajdziecie u Kinga czy Mastertona. Strach Kariki wydaje się realny, niezbyt odległy, namacalny i przeszywający do kości. Nieodpuszcza choćbyś poruszyły góry a i tak znajdzie do ciebie drogę. Wyobraźnia działa tu na...