Pełna akcji, z ciekawym pomysłem na grupę antagonistów i kilkoma nawiązaniami to Mitologii Cthulhu w tle.

Pełna akcji, z ciekawym pomysłem na grupę antagonistów i kilkoma nawiązaniami to Mitologii Cthulhu w tle.

Lekko i śmiesznie, chwilami irytująco, kiedy indziej wręcz żenująco. Główny bohater ma czasem za dużo do powiedzenia i niektóre żarciki czy komentarze są zwyczajnie męczące podawana w takim nadmiarze.
Gdybym podszedł do tej książki na poważnie pewnie maksymalnie dostałaby dwóje, jednak wiedząc mniej więcej co mnie może czekać, po prostu wrzuciłem na luz i postanowiłem się dobrze bawić.
Cel osiągnięty.

Lekko i śmiesznie, chwilami irytująco, kiedy indziej wręcz żenująco. Główny bohater ma czasem za dużo do powiedzenia i niektóre żarciki czy komentarze są zwyczajnie męczące podawana w takim nadmiarze.
Gdybym podszedł do tej książki na poważnie pewnie maksymalnie dostałaby dwóje, jednak wiedząc mniej więcej co mnie może czekać, po prostu wrzuciłem na luz i postanowiłem się...

Czytałam recenzje,gdzie różnie pisano o tej książce
ale mnie sie ta opowieść podobała tak samo jak poprzedni tom
Bohater i cała akcja przenoszą się do Petersburga
Dużo fajnych powiedzonek po rosyjsku można przy okazji poznać :)
Akcja jak zwykle dynamiczna
Stwory czyli Guimony aktywne bardzo
Nowi rosyjscy towarzysze broni głównego bohatera dają się lubić
i to wszystko sprawiło że bawiłam się przy tym czytadle naprawde dobrze
Polecam i lece czytać kolejny tom

Czytałam recenzje,gdzie różnie pisano o tej książce
ale mnie sie ta opowieść podobała tak samo jak poprzedni tom
Bohater i cała akcja przenoszą się do Petersburga
Dużo fajnych powiedzonek po rosyjsku można przy okazji poznać :)
Akcja jak zwykle dynamiczna
Stwory czyli Guimony aktywne bardzo
Nowi rosyjscy towarzysze broni głównego bohatera dają się lubić
i to wszystko...

Pana E. Dębskiego jako autora znam już od dłuższego czasu (cóż jesteśmy rówieśnikami i od początku mojej umiejętności czytania SF jest moim hobby) i powiem, że na tą pozycję Jego twórczości trafiłem trafiłem okrężną drogą - otóż kupiłem nieco przypadkowo RUSSIAN IMPOSSIBLE (3 TOM TEJ SERII !) i aby poczuć pełnię zrozumienia wyposażyłem się w 2 pierwsze tomy - zdecydowanie kolejność czytania jest dobra dla pełnego zrozumienia akcji...
Książka mnie się w sumie podoba, autor ma spore umiejętności tworzenia nastroju, budowania akcji itp - ALE
No właśnie to "ale" - "skiepścił" głównego bohatera dodając mu homoseksualizm (moim zdaniem to chyba wyłącznie zrobił aby być "na fali"?),druga "usterka" tej trylogii to gloryfikacja Rosji (no może tylko jej części obywateli) - też zbyt nachalna ! Tak się składa, że ten kraj znam dość dobrze (lepiej niż bym chciał) i potwierdzam, że wśród Rosjan jest sporo ciekawych i wartych szacunku ludzi lecz w sumie.....
Gdyby nie te dwie uwagi to dałbym 9-10 pkt tej pozycji a tak nieco mniej.
Chętnie bym podyskutował z Autorem na temat tej trylogii .

Pana E. Dębskiego jako autora znam już od dłuższego czasu (cóż jesteśmy rówieśnikami i od początku mojej umiejętności czytania SF jest moim hobby) i powiem, że na tą pozycję Jego twórczości trafiłem trafiłem okrężną drogą - otóż kupiłem nieco przypadkowo RUSSIAN IMPOSSIBLE (3 TOM TEJ SERII !) i aby poczuć pełnię zrozumienia wyposażyłem się w 2 pierwsze tomy - zdecydowanie...

Fantastyka, kryminał, horror, sensacja. Chrześcijaństwo, sekty, pradawne wierzenia rodem z Atlantydy. Doprawione szczyptą poprawnie politycznej współpracy międzynarodowej. Sporo krwi i flaków oraz klasycznego mordobicia. Czyli pomieszanie z poplątaniem sprawnie wymieszane i z troską czytelnikowi podane. Rozrywka na poziomie.

Fantastyka, kryminał, horror, sensacja. Chrześcijaństwo, sekty, pradawne wierzenia rodem z Atlantydy. Doprawione szczyptą poprawnie politycznej współpracy międzynarodowej. Sporo krwi i flaków oraz klasycznego mordobicia. Czyli pomieszanie z poplątaniem sprawnie wymieszane i z troską czytelnikowi podane. Rozrywka na poziomie.

Autor był tak uprzejmy, iż wyjaśnił mniej kumatemu czytelnikowi, co skrywa tytuł. Otóż polskie piekiełko lub też zakamuflowane wołanie o pomoc. Mogło też chodzić o nazwę zespołu muzycznego, lecz ta interpretacja nie znajduje potwierdzenia na kartach powieści. Tak na marginesie dodam, iż z kartkami jako takimi styczności nie miałam, gdyż wybrałam wersję audio. Nie żałuję, ponieważ wersje papierową raczej bym porzuciła, nie doczytawszy do końca. Dlaczego? Otóż, niespecjalnie mnie przekonuje wizja Cthulhu, jego wyznawców, ich ponadprzeciętnych mocy oraz dwóch dzielnych, walecznych panów rozgramiających bez większych problemów nieprzyjaciela. Ot, taka tam bajeczka, podlana wulgaryzmami, dla niewymagających nastolatków. Przeczytać można, przesłuchać tym bardziej, zwłaszcza podczas wieszania prania lub innych, równie ambitnych czynności, lecz na pewno nie jest to lektura obowiązkowa.

Autor był tak uprzejmy, iż wyjaśnił mniej kumatemu czytelnikowi, co skrywa tytuł. Otóż polskie piekiełko lub też zakamuflowane wołanie o pomoc. Mogło też chodzić o nazwę zespołu muzycznego, lecz ta interpretacja nie znajduje potwierdzenia na kartach powieści. Tak na marginesie dodam, iż z kartkami jako takimi styczności nie miałam, gdyż wybrałam wersję audio. Nie żałuję,...

Za popełnienie takiej szmiry powinno się łamać palce, żeby autor więcej nie mógł korzystać z klawiatury. Właściwie wyrwanie języka, żeby nie przyszło mu do głowy dyktować swoich wymiotów intelektualnych również wydaje się na miejscu. Tyle na ten temat.

Za popełnienie takiej szmiry powinno się łamać palce, żeby autor więcej nie mógł korzystać z klawiatury. Właściwie wyrwanie języka, żeby nie przyszło mu do głowy dyktować swoich wymiotów intelektualnych również wydaje się na miejscu. Tyle na ten temat.

Miało być lekko i śmiesznie, a wyszło tylko żałośnie...

Miało być lekko i śmiesznie, a wyszło tylko żałośnie...

Świeże... Interesujące...

Świeże... Interesujące...

Dużo akcji przemieszanej z polskim żarcikami.
Można porównać do Pulp Cthulhu.

Dużo akcji przemieszanej z polskim żarcikami.
Można porównać do Pulp Cthulhu.