Mark Del Franco

Znajdujemy się w Bostonie, a dokładniej w dzielnicy Weird - jak sama nazwa wskazuje, coś jest z nią nie tak. Prawdopodobnie to, że mieszkają w niej wróżki, elfy, chochliki i wszelkie inne magiczne rasy (nazywane przez autora Fata). Trafiły do naszego świata podczas Wielkiej Konwergencji i.. tak już zostały, bo nie są w stanie wrócić do domu. Można powiedzieć, że zaadaptowały się zmieniając Weird w jedyne w swoim rodzaju miejsce pełne turystów, knajp i czerwonych latarni (if you know what i mean). Oczywiście gdzieś tam toczą się konflikty między fata, a ludźmi. Nawet między fata, a fata. Istnieje też wróżkowy dwór, którym rządzi lodowata, acz sprawiedliwa królowa Maeve. I fata - terroryści chcący spacyfikować ludzkość. Bohaterem historii jest Connor Grey, okaleczony druid, były pracownik Gildii. Taki James Bond tylko mniej uwodzący. I bardziej bezsilny, bo nasz Agent Jej Królewskiej Mości (oczywiście Grey'a mam na myśli) w wyniku starcia z terrorystą traci Moc. A w jego umyśle zalega niekształtna, ciemna rzecz blokująca wszelkie zdolności. Doskonale rozumiem, co przeżywa, bo z zapaleniem zatok czuję się identycznie. I cień bezradności zaległ w naszych głowach, chociaż Connor walczy z tym mieczem, a ja łóżkiem i kocykiem. Upłynęło kilka miesięcy - druid dostał od Gildii rentę i bilet w jedną stronę do domu. Nie siedzi jednak w miejscu, tylko staje się policyjnym konsultantem. Tak poznajemy Leo Murdocka, gliniarza z krwi i kości. W dodatku moją ulubioną postać w całej książce. Niby porządny, wyprasowany, wysportowany, detektyw idealny.. Ale spróbujcie wsiąść do jego auta! Znajdziecie tam wszystko co można sobie wymarzyć - począwszy od pudełka po pizzy na siedzeniu pasażera, przez wczorajsze koszule, a skończywszy na puszkach po coli walających się u stóp. W dodatku, Leonard próbuje zrozumieć naszych magicznych gości. Plasuje go to w obozie nielicznych, ponieważ światem wykreowanym przez del Franco rządzą konserwy patrzące spod oka na wszelkie dziwne zjawiska. Wracając do fabuły - zbliża się Letnie Przesilenie (dla fata święto o randze Sylwestra połączonego z Dniem Niepodległości),a tu ktoś morduje męskie wróżki, zajmujące się najstarszą profesją świata. Rozpłaszcza je na ziemi, wycina/wyrywa serca, w ich miejsca wstawiając kamienie. Connor Grey zostaje wezwany na miejsce kolejnego zabójstwa. I tak się zaczyna opowieść, w której nawet przy braku mocy można zdziałać cuda. Autor osadził wymyślony świat prosto w naszej oddartej z magii rzeczywistości. Rodowici Ludzie w żaden sposób nie mogą korzystać z dobrodziejstw Krainy Czarów, dlatego fata są zmuszeni do stworzenia własnej policji (Gildia),rządu itd. I do niechętnej współpracy z tubylcami. Dzięki temu pojawił się pewien dualizm, który albo może brzmieć w harmonii, albo doprowadzi do zniszczenia obu ras. W sumie podobało mi się. 6/10 Oryginalna opinia na: https://libracja.wordpress.com/2015/01/31/connor-szary-czyli-druid-w-bostonie/