Przywraca wiarę, że niemożliwe staje się możliwe.

Przywraca wiarę, że niemożliwe staje się możliwe.

Na wstępie trzeba zauważyć, że ta książka nie da nam żadnego magicznego rozwiązania które pozwoli wyleczyć lęk separacyjny w 3 dni (czy nawet 3 tygodnie). Ale takie rozwiązanie nie istnieje. Zamiast go szukać i tracić czas na nieskuteczne działania lepiej od razu skupić się na tym co jest najprostsze (czyli systematycznym odwrażliwianiu wychodzenia, w taki sposób by pies nie wpadał w panikę) i jednocześnie przynosi najlepsze skutki, a w tym ta książka wam pomoże.

Sama książka napisana prostym, zrozumiałym dla zwyczajnych opiekunów psów językiem. Nie znajdziecie tutaj opisów teorii uczenia się czy fizjologii stresu. To książka dla ludzi w potrzebie i tacy ludzie znajdą w niej konkrety.

Dla mnie ta książka była wspierająca. Pies z lękiem separacyjnym to nie jest łatwy kawałek chleba. Sytuacja ta budzi w człowieku wiele trudnych emocji i fajnie jest przeczytać, że to jest normalne, że inni też tak mają. W internecie można znaleźć wiele źródeł jednak większość z nich powiela te same szkodliwe mity (klatka, kong, przeczekanie, itd.) autorka je obala i tłumaczy co na ten moment wiemy o tym zaburzeniu.

Jaki osoba która ma psa z lękiem separacyjnym i próbowała wielu różnych (niektórych z perspektywy czasu absurdalnych) metod poradzenia sobie z tym problemem, aż w końcu dotarła do metody opisanej w książce która jako jedyna przyniosła wymierne efekty, mówię Wam- jeśli Was to spotkało to pierwszym czego potrzebujecie żeby ten problem zrozumieć i rozwiązać jest ta książka! A drugim być może ogarnięty behawiorysta i lekarz medycyny behawioralnej, chociaż trzymam kciuki żeby książka wystarczyła.

Są jednak dwie kwestie z którymi się nie zgadzam.
Po pierwsze wstawka o „trzymaniu psa przy sobie na smyczy obowiązanej wokół nadgarstka” podczas nauki czystości. Co? Autorka za bardzo się o tym nie rozpisuje, jest to tylko jedno lakoniczne zdanie i być może ja czegoś nie rozumiem. Jeśli jednak rozumiem to przywiązywanie psa do siebie żeby nie załatwił się w momencie kiedy go nie widzimy jest po prostu głupie. A pisze to osoba, która potem udziela rad jak walczyć z nadmiernym przywiązaniem i podążaniem psa za nami po domu. No cóż moja rada, żeby nie musieć z tym walczyć- nie przywiązuj psa do siebie sznurkiem XD

Po drugie akapit o oddawaniu psów na szkolenie. „Możesz natomiast w ten sposób zaradzić takim problemom behawioralny jak skakanie, reaktywność wobec innych psów, nieprawidłowe sposoby zabawy i tympodobnym. Szkolenie z pobytem może być bardzo skuteczne w przypadku wielu zachowań, ale nie lęku separacyjnego.” Uważam, że to nie prawda. Problemy behawioralne psów oraz ich emocje w dużej mierze zależą od relacji jaką mają z opiekunem, od tego co razem robią, od tego czy opiekun jest świadomy potrzeb psa i czy potrafi je w odpowiedni sposób zaspokajać. Oddając psa na szkolenie nie rozwiąże się źródła problemu. Behawioryści czy trenerzy pracują głownie z ludźmi, ucząc ich jak odpowiednio dbać o psa i z nim pracować, dlatego nie pochwalam propagowania takich rozwiązań. Jednak plus za podkreślenie, że wiele z takich szkoleń wiąże się z treningiem z użyciem kar, który robi więcej szkody niż pożytku.

Szkoda, że nie trafiłam na tę książkę kiedy została wydana w oryginale w 2019 roku. Być może lęk separacyjny nie zaprzątałby mi teraz głowy, bo długa i wyboista droga poszukiwania wiedzy bardzo wydłużyła cały proces, przez co zamiast skupić się na działaniu nieświadomie pogłębialiśmy problem. Osobom które się z tym mierzą gorąco polecam.

Na wstępie trzeba zauważyć, że ta książka nie da nam żadnego magicznego rozwiązania które pozwoli wyleczyć lęk separacyjny w 3 dni (czy nawet 3 tygodnie). Ale takie rozwiązanie nie istnieje. Zamiast go szukać i tracić czas na nieskuteczne działania lepiej od razu skupić się na tym co jest najprostsze (czyli systematycznym odwrażliwianiu wychodzenia, w taki sposób by pies...

Dobra, nieowijajaca w bawelne pozycja.

Dobra, nieowijajaca w bawelne pozycja.