Fajnie napisane. Ciekawa narracja. Niestety temat trochę mnie zdziwił i znudził. Kilka ataków terrorystycznych bojowników o wolność. Niesamowite, spektakularne ale mało to interesujące.

Fajnie napisane. Ciekawa narracja. Niestety temat trochę mnie zdziwił i znudził. Kilka ataków terrorystycznych bojowników o wolność. Niesamowite, spektakularne ale mało to interesujące.

Zajefajne

Zajefajne

Mimo że nie udało mi się całkowicie przekonać do postaci pana Roberta Bukowskiego, to przyznaję, że jego losy są prawdziwie fascynujące. Ciekawość odkrywania kolejnych niuansów tego uniwersum skłoniła mnie zaś do sięgnięcia po trzecią część cyklu Roberta J. Szmidta Pola dawno zapomnianych bitew: Bukowski pod tytułem Do ostatniej kropli krwi, którą czyta jak zawsze wyśmienity Wojciech Masiak.

Do ostatniej kropli krwi to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń, które czytelnik poznał na kartach Uderzenia wyprzedzającego. Plany separatystów legły w gruzach, gdy chirurgiczne uderzenie w Instytut skończyło się kataklizmem na skalę planety, diametralnie zmieniając sytuację ruchu oporu. Ludzkości grozi wojna domowa na nieznaną wcześniej skalę, a Kapitan Bukowski staje przed nowym wyzwaniem: musi odkryć, czy zagłada Delty Centuriona była wynikiem ludzkiego błędu, czy skalkulowanym na zimno zamachem, a jeśli tak, to kto za nim stał?
Czy w szeregach bojowników o wolność kryją się wpływowi agenci wroga? A może ruch oporu nie jest wcale takim monolitem, jakim z pozoru się zdaje? Odpowiedzi na te, i wiele innych fundamentalnych pytań, musza zostać znalezione zanim obie strony konfliktu nie przekroczą granicy, zza której nie będzie już powrotu.

Dwie strony konfliktu.
Kolejna odsłona cyklu Pola dawno zapomnianych bitew: Bukowski, a Robercik nadal nie jest w stanie przyprawić mnie choćby o minimalne drżenie serducha. ;)

Na szczęście ruch oporu, a tym samym inni, mocno zróżnicowani bohaterowie stają na wysokości zadania i dostarczają mi odpowiednich „wrażeń”. ;)

Afera szpiegowska zatacza coraz większe kręgi, maszyna propagandowa rozkręca się, a działania podejmowane przez obie strony konfliktu potrafią zmrozić krew w żyłach.

Jest dynamicznie, momentami wręcz wybuchowo i tylko trochę brakuje mi bohatera, który nie byłby skażony ideologią, jednej bądź drugiej strony i byłby w stanie spojrzeć na całą kabałę z innej perspektywy.

Poza tym Do ostatniej kropli krwi Roberta J. Szmidta jest świetną kontynuacją serii, która w tym odcinku pozwala trochę podywagować nad moralnością człowieka i niezbędnymi stratami ludzkimi w imię „najwyższych” ideałów i celów.

Polecam!

https://unserious.pl/2024/02/do-ostatniej-kropli-krwi/

Mimo że nie udało mi się całkowicie przekonać do postaci pana Roberta Bukowskiego, to przyznaję, że jego losy są prawdziwie fascynujące. Ciekawość odkrywania kolejnych niuansów tego uniwersum skłoniła mnie zaś do sięgnięcia po trzecią część cyklu Roberta J. Szmidta Pola dawno zapomnianych bitew: Bukowski pod tytułem Do ostatniej kropli krwi, którą czyta jak zawsze...

Się dzieje, może pod koniec ciut zwalnia, ale minimalnie. Najlepsza część. Czyta się błyskawicznie.

Się dzieje, może pod koniec ciut zwalnia, ale minimalnie. Najlepsza część. Czyta się błyskawicznie.

Po wytraceniu rozpędu w drugim tomie, wracamy na szczyt space opery. Kapitalna odsłona. Autor jest tłumaczem, redaktorem, od lat mającym do czynienia ze science-fiction i to tematyczne znawstwo znajduje odzwierciedlenie w jego twórczości. Szmidt wyciąga ze space opery te najlepsze elementy, odrzuca nudnawe, a następnie umiejętnie je spaja tworząc świetne historie w ramach gatunkowych. Sporo nawiązań w warstwie nazewniczej - np. Lumley, THX1138, które wywołują uśmieszek, ale nie stanowią wtórności, jak często bywa w nawiązaniach.

Bawiłem się świetnie - jak zawsze u Szmidta.

Po wytraceniu rozpędu w drugim tomie, wracamy na szczyt space opery. Kapitalna odsłona. Autor jest tłumaczem, redaktorem, od lat mającym do czynienia ze science-fiction i to tematyczne znawstwo znajduje odzwierciedlenie w jego twórczości. Szmidt wyciąga ze space opery te najlepsze elementy, odrzuca nudnawe, a następnie umiejętnie je spaja tworząc świetne historie w ramach...

Nabiera mocy. Czytam dalej i czekam na tom 4!

Nabiera mocy. Czytam dalej i czekam na tom 4!

Ciąg dalszy historii ruchu oporu oraz walki o dobro obywateli. Nie sądziłem, że można tak wciągająco opisać momenty gdy część bohaterów po prostu stoi w sali obrad i dywaguje nad tym co się może wydarzyć / wydarzyło miliardy kilometrów od nich. Jeśli komuś podobały się poprzednie tomy jak i oryginalna seria to polecam jeśli nie to nie ma tu czego szukać ;)

Brakuje mi trochę w tym tomie opisów ogólnie logistyki / spedycji, które występowały w poprzednim tomie ale może to być zboczenie zawodowe ;)

Ciąg dalszy historii ruchu oporu oraz walki o dobro obywateli. Nie sądziłem, że można tak wciągająco opisać momenty gdy część bohaterów po prostu stoi w sali obrad i dywaguje nad tym co się może wydarzyć / wydarzyło miliardy kilometrów od nich. Jeśli komuś podobały się poprzednie tomy jak i oryginalna seria to polecam jeśli nie to nie ma tu czego szukać ;)

Brakuje mi...

Mam mieszane uczucia. Nieco wyjaśniono fuck-up ruchu oporu z poprzedniej książki, ale nadal jest to mało satysfakcjonujące. Generalnie sedno historii nie posunęło się zbytnio. Ale z drugiej strony czyta się dobrze

Mam mieszane uczucia. Nieco wyjaśniono fuck-up ruchu oporu z poprzedniej książki, ale nadal jest to mało satysfakcjonujące. Generalnie sedno historii nie posunęło się zbytnio. Ale z drugiej strony czyta się dobrze

Scena udekorowana, pionki na swoich miejscach, pora zacząć akt główny. A właściwie preludium aktu głównego.

Kolejny tom przygód Bukowskiego znowu nieco zmienia klimat i wydźwięk - chociaż pewne echa powieści szpiegowskiej wciąż rozbrzmiewają, tak autor przechodzi do opowiadania historii ruchu oporu i jego wojny podjazdowej. Sabotaże i zwalczająca się propaganda, wyścigi na oświadczenia i wzajemne oskarżenia, a w tym wszystkim zwalczające się frakcje składające się na dwie główne siły. Szmidt jest doświadczonym pisarzem i to bardzo czuć - strony płyną przez palce, intryga wciąga, a całość naprawdę cieszy. Z tego też powodu nie traktujcie następnej części jako zarzutu, a raczej jako uprawianie przeze mnie naszego sportu narodowego jakim jest narzekanie.

Trochę szkoda mi, że Szmidt nie skusił się na ujęcie wydarzeń z większej ilości punktu widzenia. W teorii bohaterowie są zróżnicowani (chociaż dalej rysowani dość grubą kreską),ale ich spojrzenie na sprawę jest skażone byciem częścią tych wydarzeń. Chciałbym zobaczyć w tej serii wątek osoby, która wpisuje się w coś co wyspiarze nazywają "collateral damage", a co słownik definiuje jako "zniszczenia i straty wśród ludności cywilnej powstałe na skutek działań wojennych" (straty uboczne też mogłyby być, ale nie brzmi to już tak gładko). Dodanie tej jednej perspektywy osoby, która tak naprawdę obrywa od jednych i drugich, chociaż w teorii o właśnie jej względy obydwie strony zabiegają, byłoby ciekawe. Zwłaszcza motyw formowania sobie opinii i wybierania strony mógłby nadać całości dużo bardziej humanitarnego wydźwięku. Niemniej jednak - absolutnie rozumiem chęć autora do napisania po prostu quasi-militarystycznego sci-fi, gdzie czytelnik ma się jednak bardziej dobrze bawić niż dywagować nad moralnością.

Z racji tego, że jest to trzeci tom, ciężko kogokolwiek przekonywać do sięgnięcia po konkretnie tą osłonę. W kontekście serii autor dostarcza to, czego można się spodziewać i robi to po prostu dobrze. Świetna pozycja rozrywkowa, chociaż z nieco niewykorzystanym potencjałem.

https://www.facebook.com/gniazdoszeptunow

Scena udekorowana, pionki na swoich miejscach, pora zacząć akt główny. A właściwie preludium aktu głównego.

Kolejny tom przygód Bukowskiego znowu nieco zmienia klimat i wydźwięk - chociaż pewne echa powieści szpiegowskiej wciąż rozbrzmiewają, tak autor przechodzi do opowiadania historii ruchu oporu i jego wojny podjazdowej. Sabotaże i zwalczająca się propaganda, wyścigi...

Czy czytaliście jakąś serię sci-fi, którą z chęcią zobaczylibyście na wielkim ekranie? 😏 Dla mnie taką serią zdecydowanie są Pola Dawno Zapomnianych Bitew. I mam tu na myśli zarówno główną serię, jak i prequel, czyli historię Bukowskiego.

Nie wiem dlaczego myślałam, że "Do ostatniej kropli krwi" jest ostatnim tomem prequela, jednak okazuje się, że w przygotowaniu jest kolejną część... lecz czy ostatnia? 🤔 Tego nie wiem 😉

Ten tom zaczyna się spektakularnie i jest kontynuacją losów Bukowskiego oraz ruchu oporu. Główny bohater musi znaleźć przyczynę kataklizmu, do którego nie miało dojść, i odkryć, czy to była zwyczajna ludzka pomyłka, czy też perfidnie i bezwzględnie zaplanowane działanie nieznanych sprawców.
Zaczynają się podejrzenia o szpiega w szeregach separatystów...

Całą sytuację obserwujemy z dwóch stron konfliktu, widzimy podejmowane decyzje oraz ich konsekwencje.
Jednocześnie śledzimy losy kilku znanych nam z wcześniejszych tomów osób, których działania mają wpływ na rozwój fabuły. Poświęcenie jednostek, wielka odwaga, spryt, wyrachowane działania i intrygi na najwyższym szczeblu władzy - w tej serii znajdziemy to wszystko.
Jak się skończy? W sumie wiemy z wcześniej napisanej serii, w jaki sposób w tamtejszej historii zapisał się Bukowski, jednak wciąż ciekawi mnie jak do tego doszło i jaką wiadomość pozostawił po sobie główny bohater 😊

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom tej serii i naprawdę sądzę, że całość świetnie sprawdziłaby się jako seria filmów, a może nawet serial ☺️

Czy czytaliście jakąś serię sci-fi, którą z chęcią zobaczylibyście na wielkim ekranie? 😏 Dla mnie taką serią zdecydowanie są Pola Dawno Zapomnianych Bitew. I mam tu na myśli zarówno główną serię, jak i prequel, czyli historię Bukowskiego.

Nie wiem dlaczego myślałam, że "Do ostatniej kropli krwi" jest ostatnim tomem prequela, jednak okazuje się, że w przygotowaniu jest...