Zbiór opowiadań. Na początek mojej czytelniczej przygody z Philipem K. Dickiem, wybrałam taki, który zawiera „Elektryczną mrówkę”, ponieważ właśnie to opowiadanie zachwalał mi i bardzo je polecał @nordvargr. Odniosłam nawet wrażenie, choć może się mylę?, że tym opowiadaniem dybał na moją miłość do Lema, więc powtórzę: Dick (ani nikt inny!) nie wypchnie Lema z mojego serca. Muszę jednak przyznać, że chętnie przebywałam z Dickiem tam, dokąd mnie wiodła jego niesłychana wyobraźnia, dlatego mam zamiar kontynuować znajomość z twórczością tego pana.

Wszechświat Philipa K. Dicka aż roi się od różnego rodzaju kosmitów, a są to istoty bynajmniej niestroniące od intryg. Trzeba z nimi twardo pertraktować, bo dbają wyłącznie o własne interesy i realizują własne cele nie oglądając się na potrzeby innych.

(Zupełnie jak w Unii Europejskiej).

Zbiór zawiera 25 opowiadań. Mną najbardziej wstrząsnęły „Przedosoby”, będące głosem Dicka w sprawie prawa do nieograniczonej aborcji na życzenie. Obawiam się, że lewackie szaleństwo („Hej, hej, hej, aborcja jest okej!”) może być pierwszym krokiem do urzeczywistnienia tej strasznej wizji.

Gdyby XXI wiek był taki jakim go sobie wyobrażał Dick, już pokonywalibyśmy Kosmos w wygodnych i super szybkich statkach kosmicznych, a niektórzy z nas podróżowaliby nawet w czasie. Wciąż jednak nie byłoby telefonów komórkowych, nie mówiąc już o smartfonach. A że bez podróży międzyplanetarnych można się obyć, zaś bez smartfonów stanowczo nie – nie mamy czego żałować, prawda?

Na koniec zagadka wymyślona przez sztuczną inteligencję: „To jest wszędzie i nigdzie. Istnieje od siedemnastego wieku. Początkowo było niewidzialne (…)”.

Kto wie – palec do góry!

Zbiór opowiadań. Na początek mojej czytelniczej przygody z Philipem K. Dickiem, wybrałam taki, który zawiera „Elektryczną mrówkę”, ponieważ właśnie to opowiadanie zachwalał mi i bardzo je polecał @nordvargr. Odniosłam nawet wrażenie, choć może się mylę?, że tym opowiadaniem dybał na moją miłość do Lema, więc powtórzę: Dick (ani nikt inny!) nie wypchnie Lema z mojego serca....

Jedne opoiwiadania na 9, inne na 7, ale generalnie ponizej 7 nie schodza (no chyba ze ta jednostronna wstawka luznych przemyslen). super jak zawsze Dick.
az dziw, ze do tej pory nikt nie wykorzystal abortbusu z "przedosoby" w toczacej sie obecnie dyskusji.

Jedne opoiwiadania na 9, inne na 7, ale generalnie ponizej 7 nie schodza (no chyba ze ta jednostronna wstawka luznych przemyslen). super jak zawsze Dick.
az dziw, ze do tej pory nikt nie wykorzystal abortbusu z "przedosoby" w toczacej sie obecnie dyskusji.

7 opowiadań z tego zbioru czytałem wcześniej w zbiorze "Ostatni Pan i Władca" ("Czarna skrzyneczka", "Wojna z Fnulami", "Gra nielosowa", "Cenny relikt", "Nie sądź książki po okładce", "Rewanż" i "Przedludzie"),a jedno dodatkowo w zbiorze "Zapłata" ("Małe co nieco dla nas, chrononautów" i znów "Przedludzie"). Tę grupę oceniłbym wręcz rewelacyjnie. Opowiadania są intrygujące i wciągające, a każde z nich wnosi coś nowego.

Jeśli chodzi o pozostałe 17 utworów, to niestety jest to mikstura bardzo zróżnicowana. Wyróżniłbym na pewno nasycone wątkiem kryminalnym "Syndrom ucieczki", "Święty spór", "Wpamiętamy to panu hurtowo" (pierwowzór filmu "Pamięć absolutna" z A. Schwarzeneggerem),psychologiczne "Drzwi wyjściowe do wewnątrz", mocne i psychodeliczne "Mam nadzieję, że wkrótce przybędę", okraszone lekkim czarnym humorem "Sprawa Rautavaary" oraz krótkie, ale świetne "Obcy umysł".

Niestety trafiają się pomiędzy nimi takie kwiatki o niczym, jak "Cadbury, Bóbr któremu brakowało", "Niebezpieczne wizje" czy "Dziwne dywagacje o śmierci". Aż dziw bierze, że P. K. Dick był w stanie napisać takie dziwa.

Pozostałe opowiadania są dobre, acz moim zdaniem brakuje im czegoś do ideału. Ogółem twórczość Dicka zawarta w tym zbiorze, ale podejrzewam, że nie tylko w tym, wypełniona jest po brzegi psychologią. Moim zdaniem, żaden inny autor nie potrafi wejść tak głęboko w ludzki umysł i analizować poczynania bohaterów i ich reakcje na bodźce. Mimo słabszych utworów (ale nie tragicznych!) każdy z nich ma w sobie to coś, dla którego warto się z nim zaznajomić.

Na pewno nie jest to łatwa lektura. Na początek poleciłbym, mimo wszystko, zdobycie wymienionych na początku zbiorów, które zawierają naprawdę rewelacyjne kompozycje, a jeśli Dick okaże się strzałem w dziesiątkę - uzupełnianie księgozbioru o resztę opowiadań.

Teraz czas na "Kopię ojca", a później "Wariant drugi" :)

7 opowiadań z tego zbioru czytałem wcześniej w zbiorze "Ostatni Pan i Władca" ("Czarna skrzyneczka", "Wojna z Fnulami", "Gra nielosowa", "Cenny relikt", "Nie sądź książki po okładce", "Rewanż" i "Przedludzie"),a jedno dodatkowo w zbiorze "Zapłata" ("Małe co nieco dla nas, chrononautów" i znów "Przedludzie"). Tę grupę oceniłbym wręcz rewelacyjnie. Opowiadania są intrygujące...

W moim odczuciu bardzo przeciętny zbiór opowiadań. Większość tekstów mocno przekombinowanych i naiwnych do tego stopnia, że pierwszy raz zdarzyło mi się nie dokończyć jednego z nich. Niektóre dosłownie wymęczyłem, co jest dość niespotykane, ponieważ entuzjastą krótkiej formy Dicka jestem od dość dawna i nigdy nie narzekałem na brak cierpliwości czytelniczej do prozy Amerykanina. Niestety tym razem było inaczej. Nie zostałem oczarowany. Tytułowa "Elektryczna mrówka", czy chociażby znane i lubiane "Wpamiętamy to panu hurtowo" - to faktycznie perełki, wizytówki autora, ale zbioru jako całości nie ratują. Wygląda więc na to, że i ja w końcu dotarłem do żelaznej ściany, gdzie nastąpiło zmęczenie materiału. Propozycja tylko dla wytrwałych.

W moim odczuciu bardzo przeciętny zbiór opowiadań. Większość tekstów mocno przekombinowanych i naiwnych do tego stopnia, że pierwszy raz zdarzyło mi się nie dokończyć jednego z nich. Niektóre dosłownie wymęczyłem, co jest dość niespotykane, ponieważ entuzjastą krótkiej formy Dicka jestem od dość dawna i nigdy nie narzekałem na brak cierpliwości czytelniczej do prozy...

Ostatni zbiór Opowiadań Dicka. Książkę przeczytałam z największą przyjemnością, mocno działa na wyobraźnie i zmusza do refleksji.

Ostatni zbiór Opowiadań Dicka. Książkę przeczytałam z największą przyjemnością, mocno działa na wyobraźnie i zmusza do refleksji.

Z żalem stwierdzam, że to ostatni już taki zbiór opowiadań. Podobnie, jak poprzednio, poziom różny - w niektórych autor zostawia nas z potężnym podziwem dla swojego geniuszu, inne do mnie nie bardzo przemawiają. Średnio 7/10, ale tak naprawdę to między 5/10, a 9/10.

Chętnie jeszcze kilka takich zbiorków bym przygarnął... jednak wszystko, co dobre, szybko się kończy. Z pewnością warto będzie do tego wrócić za parę lat!

Z żalem stwierdzam, że to ostatni już taki zbiór opowiadań. Podobnie, jak poprzednio, poziom różny - w niektórych autor zostawia nas z potężnym podziwem dla swojego geniuszu, inne do mnie nie bardzo przemawiają. Średnio 7/10, ale tak naprawdę to między 5/10, a 9/10.

Chętnie jeszcze kilka takich zbiorków bym przygarnął... jednak wszystko, co dobre, szybko się kończy. Z...

Po przeczytaniu ostatniego tomu opowiadań spod pióra mistrza sci-fi muszę przyznać jedno. Jak na pisarza który tworzył opowiadania głównie w celach zarobkowych i w celu "skomentowania/wyśmiania" danej sytuacji na świecie bądź absurdów codzienności, tworzył historie które zostają z nami czasami na naprawdę długo. Historie zmuszające do przemyśleń i zadania sobie pytania czy to na prawdę jeszcze opowiadania sci-fi czy już smutna szara rzeczywistość.
Z całego tomu tylko około 4 opowiadań nazwałbym przeciętnymi, pozostałe jak zawsze trzymały poziom do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Boli tylko fakt, że są to opowiadania wydane u schyłku życia Dicka i więcej już niestety nie dostaniemy.

Po przeczytaniu ostatniego tomu opowiadań spod pióra mistrza sci-fi muszę przyznać jedno. Jak na pisarza który tworzył opowiadania głównie w celach zarobkowych i w celu "skomentowania/wyśmiania" danej sytuacji na świecie bądź absurdów codzienności, tworzył historie które zostają z nami czasami na naprawdę długo. Historie zmuszające do przemyśleń i zadania sobie pytania czy...

Cudownie przenosi w najdalsze zakątki wyobraźni. Wielki sentyment, na pewno wrócę.

Cudownie przenosi w najdalsze zakątki wyobraźni. Wielki sentyment, na pewno wrócę.

Opowiadania , jak to było opowiadania są nierówne, niemniej wizję przyszłości są nader na czasie.

Opowiadania , jak to było opowiadania są nierówne, niemniej wizję przyszłości są nader na czasie.

Uwielbiam.

Uwielbiam.