Ochoty na zapoznanie się z twórczością Mirosława Jabłońskiego nabrałem po wywiadzie z nim, jaki pojawił się w książce "Pejzaż z gwiazdami" Wojtka Sedeńki i może wybór "Czasu wodnika" nie był najlepszym możliwym (sam autor uważa, że "nie ma serca" do krótkich form) by zacząć przygodę z jego dorobkiem literackim, ale mimo wszystko uważam, że to bardzo dobry zbiór, stojących na przyzwoitym poziomie, zróżnicowanych tematycznie i formalnie ("Drzewo genealogiczne") opowiadań.

Zaskakującym jest, jak dobrze się je wszystkie czyta, nawet jeśli dają jedynie zwykłą rozrywkę, puentowaną mniej lub bardziej zaskakującym twistem ("Zabić Mr Immortala", "Seksbomba"). Oczywiście, nie zabrakło historii głębszych, w bardziej filozoficznym, czy refleksyjnym tonie (tytułowy "Czas wodnika", baśniowe, wykorzystujące element "magicznych sklepów" - "Sklep z płytami"). Jest nawet ukłon - choć nie wiem, czy świadomy? - do "Piaseczników" George R. R. Martina, czyli utwór "Termit"...

Choć w opisie próbuje się równać Jabłońskiego do Lema czy Zajdla, to wydaje mi się, że jego twórczość - przynajmniej w sferze opowiadań - bliżej leży w rejonach science-fiction, tworzonego przez Williama Tenna, którego zbiorkami, wydawanymi przez Phantom Press w latach 90-tych, zaczytywałem się owego czasu. Co absolutnie nie jest zarzutem, ani nie umniejsza jej wartości, bo to były równie dobre i nie mniej ciekawe opowiadania.

Jakkolwiek, mimo średniej oceny i braku pełni zachwytu z mojej strony, cieszę się, że utwory mniej znanych, acz wartych docenienia rodzimych twórców fantastyki przeżywają renesans i są wznawiane. Zbiór polecam i z pewnością nie jest to ostatnia książka Mirosława P. Jabłońskiego, po którą sięgnę...

Ochoty na zapoznanie się z twórczością Mirosława Jabłońskiego nabrałem po wywiadzie z nim, jaki pojawił się w książce "Pejzaż z gwiazdami" Wojtka Sedeńki i może wybór "Czasu wodnika" nie był najlepszym możliwym (sam autor uważa, że "nie ma serca" do krótkich form) by zacząć przygodę z jego dorobkiem literackim, ale mimo wszystko uważam, że to bardzo dobry zbiór, stojących...

Zbiór opowiadań z lat 1978-86, częściowo publikowanych uprzednio w "Fantastyce" ("Czas Wodnika" i "Wyliczanka").
Jabłoński porusza się po wytartych szlakach science fiction, oferując nam w tym tomie teksty o tematyce postapokaliptycznej ("Dzień procreatora") lub przed takową ostrzegające ("Termit"),opisuje spotkania ludzi z obcymi formami intelektu ("Naumachia", "Czas Wodnika") oraz wyprawy kosmiczne i ich skutki ("Zabić Mr Immortala"). Autor nie stroni również od znacznej dozy ironii i humoru ("Drzewo genealogiczne", "Wyliczanka", "Seksbomba", "Mańkut"). Specyficznym tekstem jest opowiadanie "Sklep z płytami", zawierające elementy mystery i napisane nieco w stylu retro.
Summa summarum otrzymujemy w tym zbiorze typowe, ale zarówno sprawne jak i zabawne teksty SF. Książka, wydana zapewne z typowym dla tamtego czasu "poślizgiem poligraficznym" dopiero w 1990 roku, musiała zmierzyć się z całą masą kiepskiej literatury anglosaskiej, zalewającej właśnie "wygłodzony" w czasie PRL-u polski rynek. Nawet po latach wychodzi ona z tego starcia obronną ręką.

Zbiór opowiadań z lat 1978-86, częściowo publikowanych uprzednio w "Fantastyce" ("Czas Wodnika" i "Wyliczanka").
Jabłoński porusza się po wytartych szlakach science fiction, oferując nam w tym tomie teksty o tematyce postapokaliptycznej ("Dzień procreatora") lub przed takową ostrzegające ("Termit"),opisuje spotkania ludzi z obcymi formami intelektu ("Naumachia", "Czas...

Jestem zachwycony po lekturze "Czasu Wodnika". Naprawdę nie tego się spodziewałem i zadziwia mnie, że wcześniej nie spotkałem się utworami Mirosława Jabłońskiego, ani że jego opowiadania nie dobierano do różnych antologii z serii typu "wybitne dzieła" etc. Opowiadania w zbiorze są perfekcyjnie napisane, niektóre w stylu Arthura C. Clarka czy Henry'ego Kuttnera! No, może nie jest to styl zaawansowany jak tego drugiego, ale błyskotliwością opowiadania te dorównują tej dwójce. Polecam każdemu zaawansowanemu fanowi sci-fi. Aż dziw bierze, że to polski autor napisał tak bardzo amerykańskie opowiadania.

Jestem zachwycony po lekturze "Czasu Wodnika". Naprawdę nie tego się spodziewałem i zadziwia mnie, że wcześniej nie spotkałem się utworami Mirosława Jabłońskiego, ani że jego opowiadania nie dobierano do różnych antologii z serii typu "wybitne dzieła" etc. Opowiadania w zbiorze są perfekcyjnie napisane, niektóre w stylu Arthura C. Clarka czy Henry'ego Kuttnera! No, może nie...

Dla mnie osobiście to bardzo ważna książka. Od tej książki zaczęła się moja fascynacja czytaniem dla przyjemności a nie z obowiązku. Choć przeczytałem setki ciekawszych i o niebo lepszych książek to pewnie nigdy bym tego nie zrobił gdyby nie ta właśnie niepozorna książka...

Dla mnie osobiście to bardzo ważna książka. Od tej książki zaczęła się moja fascynacja czytaniem dla przyjemności a nie z obowiązku. Choć przeczytałem setki ciekawszych i o niebo lepszych książek to pewnie nigdy bym tego nie zrobił gdyby nie ta właśnie niepozorna książka...

Styl autora łatwo poznać po jego opowiadaniach. Krótka forma wielu sprawia kłopot. Pan Jabłoński pisze tak, że można pozazdrościć. Zbiór jest pełen trochę zaskakujących, czasem dowcipnych opowieści i może spodobać się nawet tym co nie lubią fantastyki.

Styl autora łatwo poznać po jego opowiadaniach. Krótka forma wielu sprawia kłopot. Pan Jabłoński pisze tak, że można pozazdrościć. Zbiór jest pełen trochę zaskakujących, czasem dowcipnych opowieści i może spodobać się nawet tym co nie lubią fantastyki.

Historie dość zachowawcze, ale zgrabnie napisane.

Historie dość zachowawcze, ale zgrabnie napisane.