Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Esencja rzetelnej biografii, której autorowi udało się zachować równowagę - z szacunkiem dla dorobku, wpływu na historię muzyki i popkulturę, ale bez unikania trudnych tematów czy kontrowersji związanych z życiem członków - w tej kwestii ze wskazaniem, oczywiście na lidera - zespołu.

Najciekawszym aspektem publikacji jest zdecydowanie - dla mnie osobiście bardziej interesującym niż wątki relacji wewnątrz grupy, bulwersujące legendy i rzeczywiste skandale, związane z pozasceniczną aktywnością członków zespołu - jest dogłębny wgląd w proces twórczy Queen oraz unaocznienie wpływu wydarzeń społeczno-politycznych i zmian kulturowych na ich muzykę i vice versa.

Biografia ta nie tylko zaspokoi - w wielu aspektach - ciekawość największych fanów twórczości Queen, ale z pewnością okaże się również, dla osób znających zespół jedynie z jego największych przebojów, znakomitym przewodnikiem i zachętą do zagłębienia się w obszerny dorobek artystów. Polecam!

Esencja rzetelnej biografii, której autorowi udało się zachować równowagę - z szacunkiem dla dorobku, wpływu na historię muzyki i popkulturę, ale bez unikania trudnych tematów czy kontrowersji związanych z życiem członków - w tej kwestii ze wskazaniem, oczywiście na lidera - zespołu.

Naj...

Rozwiń

Zwiń

Książka Petera Hince'a - znanego również, jako "Ratty" - niewiele ma wspólnego z - nawet szeroko rozumianą - biografią. Nie oznacza jednak, że z punktu widzenia osoby zainteresowanej zespołem jest to publikacja mniej cenna. Ba, można by nawet powiedzieć, że "Nieznana historia" lepiej przybliża zespół a nawet sprowadza jego członków z piedestału do poziomu zwykłych ludzi, przeżywających tryumfy - i w pełni, często w sposób bulwersujący i gorszący opinię publiczną, wykorzystujących płynące z tego profity - oraz mierzących się z porażkami, pokusami i wewnętrznymi demonami.

Żeby jednak nie było tak ponuro, Hince, długoletni członek ekipy technicznej Queen, prezentujący się jako osoba bliska samemu Freddiemu Mercury'emu i reszcie zespołu, operując słowem ze swoistym poczuciem humoru, ironią i ogromną dawką bezpardonowego, bezczelnego wręcz, sarkazmu, daje nam unikatową możliwość spojrzenia na życie gwiazd, odsłaniając kulisy pracy podczas tras koncertowych. A także - a może nawet bardziej - umożliwia poznanie życia zwykłych-niezwykłych ludzi, z pewnością niepozbawionych wad, wrażliwych na punkcie swojego ego, ale też - po opadnięciu dymu i fajerwerków - poznanie ich dramatów i intymnych chwil, w czasie gdy okazują się po prostu "kumplami z roboty".

Dla wszystkich pragnących się dowiedzieć więcej o "Queen" - rzecz nie do ominięcia. Jakkolwiek - uprzedzam! - sporo tu opowieści i zwierzeń, które mogą się spotkać z uzasadnionym oburzeniem niektórych czytelników - w tym sposób postrzegania kobiet i "chwalenia" się seksualnymi podbojami samego autora, jak i innych członków zespołu - no i jednak jest w niej trochę tego nieprzyjemnego "brudu" zza kulis i ogromna ilość wysoce niecenzuralnych anegdot. Oczywiście, w jakimś stopniu rzeczy te pasują do "przepastnej skarbnicy rockowych faktów, mitów i legend", ale chyba warto ostrzec osoby wrażliwe w aspekcie "politycznej poprawności". Ja, mimo tego, polecam!

P.S. Dodatkowym atutem, o którym warto wspomnieć, jest dołączona galeria zdjęć, niepublikowanych wcześniej i pochodzących z archiwum autora.

Książka Petera Hince'a - znanego również, jako "Ratty" - niewiele ma wspólnego z - nawet szeroko rozumianą - biografią. Nie oznacza jednak, że z punktu widzenia osoby zainteresowanej zespołem jest to publikacja mniej cenna. Ba, można by nawet powiedzieć, że "Nieznana histori...

Rozwiń

Zwiń

Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kulturowymi, w których się rozwijał się muzyk i performer.

Nie wiem jednak, czy to nagromadzenie faktów, silnie publicystyczny styl biografa, czy może kwestia stylu tłumaczki, sprawiły, że tę opowieść, w której tak dalece eksploruje się prywatne życie Bowiego, pełne zarówno triumfów, jak i trudności, obfitująca w wiele kontrowersyjnych wątków związanych z relacjami z rodziną, przyjaciółmi i kochankami, okresami uzależnienia od narkotyków, z seksualnością i tożsamością płciową, nie przemówiła do mnie ze spodziewaną siłą i nie dostarczyła emocji - takich, jak czytane wcześniej autobiografie Toma Jonesa, czy Bruce'a Dickinsona.

Jakkolwiek, dla fanów twórczości Bowiego i nie tylko, rzecz warta docenienia i przeczytania, dająca szansę zgłębienia nie tylko biografii samego artysty, ale także jego dorobku muzycznego - choćby za sprawą kompilacji recenzji wszystkich albumów, tworzonych przez Bowiego, dołączonej na końcu książki. Polecam!

Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kul...

Rozwiń

Zwiń

"...so we go and we'll not return
to navigate the seas of the sun
- our children will go on and on
to navigate the seas of the sun..."

Bruce Dickinson - ikona rocka, długoletni frontman legendarnej grupy Iron Maiden, który popełnił wiele ikonicznych tekstów piosenek - na użytek solowych publikacji i jako członek nie tylko "mejdenów" - oraz posiadacz bodajże najbardziej rozpoznawalnego, równie potężnego i ekspresyjnego głosu w historii heavy metalu, napisał był autobiografię, której najważniejszą i chyba najbliższą sercu samego autora jest opowieść o jego pasji do latania i przygodach związanych z awiacją. Cóż, tytuł zobowiązuje - bowiem, klamrą opowieści nie jest wspomnienie o pierwszej przesłuchanej płycie rockowej, pierwszym występie scenicznym, czy pierwszym nagranym albumie... Ale o pierwszej przygodzie z "lataniem".

Niewielu - w tej grupie byłem do niedawna i ja - zdaje sobie sprawę, że jest Dickinson wykwalifikowanym pilotem, instruktorem lotniczym i kapitanem linii lotniczych - stąd też, wszystkich sięgających po tę autobiografię uprzedzam - ta część opowieści jest równie ważna, jak inne aktywności twórcy - z pewnym przekąsem stwierdzam, że nie tak ciekawa dla mnie, jako czytelnika, jak wydawała się z pewnością dla "opowiadacza" - choć przeplatana jest, znajdującymi tu miejsce, opowieściami o osiągnięciach na scenie muzycznej, sukcesach i porażkach na tym polu, trasach koncertowych - obszerne fragmenty o wizycie w Polsce w 1984 i Sarajewie w 1994, odsłaniają ogromne pokłady wrażliwości Dickinsona, i stanowią jedne z najbardziej poruszających części tej książki - oraz genezie muzyki i tekstów, wespół tworzonych i tworzonych przez Bruce'a.

Biografia ciekawa, nieoczywista dla większości czytelników, wzruszająco szczera i inspirująca opowieść o drodze ku realizacji pasji i "wychodzeniu z tarczą" po starciu z najcięższymi przeciwnościami losu i okoliczności. Polecam!

"...so we go and we'll not return
to navigate the seas of the sun
- our children will go on and on
to navigate the seas of the sun..."

Bruce Dickinson - ikona rocka, długoletni frontman legendarnej grupy Iron Maiden, który popełnił wiele ikonicznych tekstów piosenek - na użytek ...

Rozwiń

Zwiń

Zagorzałym fanem twórczości Toma Jonesa nie jestem, aczkolwiek z przyjemnością wracam do jego utworów, zwłaszcza z kooperacyjnego albumu "Reload" i lubię szlagiery pokroju "It's Not Unusual", "She's A Lady", "Delilah", "Sexbomb" czy "Thunderball", gdzie daje prawdziwy popis wokalny, śpiewając jednakowoż tekst, który źle się zestarzał ("Any woman he wants, he'll get - He will break any heart without regret") i brzmi dziś niemal, jak piosenka napisana do parodii filmów z Bondem...

Dla jednych był ikoną popkultury, dla innych symbolem swoistej odmiany kiczu i obciachu (Las Vegas, lecące na scenę majtki i klucze do pokoi hotelowych). Niezaprzeczalnym jednak jest, że Jones stał się jedną z najbarwniejszych postaci w historii muzyki rozrywkowej i jest charyzmatycznym wokalistą, obdarzonym niezwykłym głosem z dziesiątkami "evergreenów" na swoim koncie...

Autobiografia zaskoczyła mnie od strony formalnej, bowiem czyta się ją niczym świetną i bezpretensjonalną powieść, napisaną z niezwykłą szczerością i humorem. Jones kupił mnie kompletnie swojskością tej części swojej osobowości, dalekiej od estradowego blichtru.

Po prostu tę historię sukcesu - i późniejszej tęsknoty za sceną oraz pragnienia powrotu w latach 80-tych i 90-tych, okupionych ciężką pracą, porażkami i chwilami zwątpienia - opowiada przede wszystkim "chłopak" z Walii. Czasem narwany, porywczy, niestroniący od zadym i przez wiele lat ciężko fizycznie pracujący, by zapewnić byt swojej rodzinie, który obdarzony został przez los pięknym głosem i któremu trafił się łut szczęścia. Albo kilka.

Autobiografia Toma Jonesa to książka, od której trudno się oderwać. Szczera i wzruszająca. Okraszona masą anegdot i absurdalnych przygód zza kuluarów branży muzycznej i nie tylko - dowiecie się między innymi, że bezpowrotnie przepadła nam możliwość poznania piosenki, którą Elvis Presley chciał podarować Jonesowi, demonstrując ją Tomowi z majtkami (a jakże!) u kostek - i z pewnością nie tylko lektura dla fanów Jonesa (czego jestem przykładem), ale dla wszystkich, którzy chcą spojrzeć za kurtynę show-biznesu i zobaczyć, kim jest naprawdę idol, kiedy zgaśnie blask scenicznych reflektorów. Gawęda gościa, któremu się udało. A potem drugi raz się udało. Choć lekko mu nie było... Polecam gorąco!

Zagorzałym fanem twórczości Toma Jonesa nie jestem, aczkolwiek z przyjemnością wracam do jego utworów, zwłaszcza z kooperacyjnego albumu "Reload" i lubię szlagiery pokroju "It's Not Unusual", "She's A Lady", "Delilah", "Sexbomb" czy "T...

Rozwiń

Zwiń

"I'd never been on a set like it. Jackson's homeland feeds him in ways he could probably never articulate. (...) He's an auteur with an entire country behind him."

Ian Nathan porwał mnie w fascynującą podróż za kulisy jednego z najbardziej epickich filmowych uniwersów i definitywnej adaptacji kultowego dzieła literatury fantasy! Książka ta to dużo więcej niż dogłębna analiza procesu tworzenia trylogii - choć ten jej aspekt przerósł moje najśmielsze oczekiwania.

To przepięknie napisana opowieść o wyzwaniach, chwilach zwątpienia i widmach klęski, które niejednokrotnie wisiały i rzucały się cieniami nad tymi monumentalnymi filmami. Jest książka ta również kroniką bezgranicznej wiary i poświęcenia, historią tych, którzy postawili wszystko na jednej z szal wagi, na drugiej której było przedsięwzięcie uznawane za niemożliwe do zrealizowania.

Kompletne świadectwo geniuszu twórczego Petera Jacksona i niemożliwej wręcz do wyobrażenia - a jednak zaistniałej! - synergii pomiędzy rzeszą twórców i artystów zaangażowanych w projekt!

Nathan spędził też kilka dni na planie, w okresie postprodukcji i "dokrętek" drugiej części trylogii, w trakcie których dane mu było poznać od poszewki sposób pracy twórców i przeprowadzić - czasem w surrealistycznych warunkach (nad bufetem, z którego Christopher Lee zastanawia się, czy powinien wybrać chilli na lunch, będąc w pełnej charakteryzacji Saurmana) - masę wywiadów.

To obowiązkowa lektura nie tylko dla każdego, kto kocha fantastykę i kinowe Śródziemie, ale też dla wszystkich interesujących się kinem i procesem twórczym, prowadzącym do powstania filmowych arcydzieł! Polecam gorąco!

"I'd never been on a set like it. Jackson's homeland feeds him in ways he could probably never articulate. (...) He's an auteur with an entire country behind him."

Ian Nathan porwał mnie w fascynującą podróż za kulisy jednego z najbardziej epickich filmowych uniwersów i definity...

Rozwiń

Zwiń

Grady Hendrix jest obecnie moim ulubionym twórcą literatury grozy. I to nie tylko dlatego, że potrafi w swoich książkach zręcznie wykorzystać znane i - zadawać by się mogło kompletnie ograne - motywy i schematy znane z literackich czy filmowych horrorów, tworząc z nich interesujący kolaż gatunkowy.

Hendrix, podobnie jak w swoich poprzednich książkach, bierze na tapet jeden z klasycznych już dla dziedziny horroru motywów - a w zasadzie, podobnie jak we wcześniejszych książkach, łączy kilka współgrających ze sobą elementów - czyli nawiedzony dom, ze szczególnym wskazaniem na, rezydujące w nim i często łączone z tą sferą grozy, "upiorne" lalki czy pacynki.

Sporo tu oczywistych odniesień (czasem subtelnych ich dekonstrukcji) do serii filmów, takich jak "Annabelle", "Laleczka Chucky" oraz "Poltergeist" czy "Insidious", stanowiących punkt oparcia dla ciekawej i pełnej zwrotów akcji fabuły.

Albowiem, nawet jeśli Hendrix gra często słyszane akordy, to zawsze koncentruje się na tym, aby historia była oryginalna a w jej centrum znajdowały się pełnokrwiste postaci a znalezienie się przez nie w sidłach złowrogich zjawisk nadnaturalnej proweniencji - jak w przypadku Louise i Marka, bohaterów "Jak sprzedać..." - stało się katalizatorem do rozliczenia z traumami przeszłości, rodzinnymi tajemnicami i dramatami oraz spychanymi do podświadomości ukrytymi urazami i konfliktami.

Kolejny znakomity horror Grady'ego Hendrixa, który polecam nie tylko wszystkim miłośnikom gatunku, ale też wielbicielom dobrej prozy obyczajowej ze szczyptą nienachalnej komedii. Polecam!

Grady Hendrix jest obecnie moim ulubionym twórcą literatury grozy. I to nie tylko dlatego, że potrafi w swoich książkach zręcznie wykorzystać znane i - zadawać by się mogło kompletnie ograne - motywy i schematy znane z literackich czy filmowych horrorów, tworząc z nich interesujący kolaż g...

Rozwiń

Zwiń

Chyba żadna z dotychczas czytanych przeze mnie książek z zakresu literatury faktu, nie zostawiła mnie rozglądającego się, jak memiczny John Travolta, w stanie tak głębokiej konfuzji, na mentalnym pograniczu, gdzie stykają się i konfrontują ze sobą ekstremalne strefy wiedzy, myśli i emocji, oraz wszystko to, co podpowiadają, czego uczą i przed czym przestrzegają zdrowy rozsądek, nauka, psychologia / psychopatologia oraz - last but not least - zabobon i "legenda ludowa".

To praca rzetelna i solidnie udokumentowana publikacja - unikająca punktowania racji jej centralnych bohaterów, a nawet z finezją je kontrapunktująca. Bardzo zdystansowana, ale wielokrotnie wbijająca w mózg sopel lodu, albo raczej, strzykawkę, dokonującą iniekcji kciukiem twórcy reportażu, zaciśniętym do granicy niekomfortowego bólu, irracjonalnych - mogących być dla niektórych nieodwracalnie szokującymi - pierwiastków i "bakterii", wnikających w to, co postrzegalne i fundamentalne, w celu kompozycji kalejdoskopu mającego pogodzić (o ile to możliwe?) te obszary naszej wiedzy i świadomości z tymi "swędzącymi", gdzie harcuje to, co niepoznane, ulotne a może nawet szalone!

Polecam, choć ostrzegam! - możecie po lekturze doszukiwać się wzorców we wszechświecie, które mogą być jedynie rzutowaniem własnych przeżyć i emocji... Znakomita, choć chyba nieco niebezpieczna lektura!

Chyba żadna z dotychczas czytanych przeze mnie książek z zakresu literatury faktu, nie zostawiła mnie rozglądającego się, jak memiczny John Travolta, w stanie tak głębokiej konfuzji, na mentalnym pograniczu, gdzie stykają się i konfrontują ze sobą ekstremalne strefy wiedzy, myśli i emocji,...

Rozwiń

Zwiń

Wszystko zaczęło się od "Bohaterów ostatniej akcji", książki wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Open Beta. Publikacji, która oddaje [bazując na własnych doświadczeniach z "czasu i miejsca akcji", w których doświadczałem szerokiego spektrum emocji, oglądając filmy na kasetach wideo (na "odtwarzaczu" marki Toshiba) wyczyny ekranowych herosów] część ducha lat 80-tych, ekstrapolowanych z latencją w lata 90-te burzliwej i z wielu miar nieciekawej polskiej rzeczywistości. Kino akcji na zawsze w moim i sercach wielu dzieciaków i nastolatków dorastających wtenczas w Polsce, ale...

No, właśnie, ale... na tych samych kasetach VHS mogących pomieścić 180 minut filmu, kino akcji dzieliło miejsce z kultowymi amerykańskim komediami epoki - nierzadko pewnie te drugie, nadpisywane były na te pierwsze. Tak więc, przeładowane adrenaliną emocje rozładowywane były kaskadami śmiechu, które wyzwalali "Golfiarze", "Szajbus", "Pulpety", "Pogromcy duchów", "Blues Brothers", "Wujaszek Buck", "Szpiedzy tacy, jak my" czy "Gliniarz z Beverly Hills" oraz "Sklepik z horrorami", czy wszystkie "Wakacje" rodziny Griswoldów...

...i właśnie o tym jest bliższa memu sercu, wcześniejsza książka Nicka de Semlyena, opowiadająca o komediowych geniuszach - którzy w wyniku niepoznanych dotąd praw rządzących generowaniem tak niezwykłych zbiegów okoliczności, niemal wszyscy werbowani byli do kina z programu Saturday Night Live i kanadyjskiej Second City Television - i prywatnie niekoniecznie przyjemnych typkach, którzy pod względem seksualnych ekstrawagancji i pociągu do używek mogliby zawstydzić niejedną z gwiazd rocka swojej, minionych i następujących epok.

Książka pełna ciekawostek i anegdot. Odsłaniająca kulisy powstawania kultowych komedii. Niepomijająca, często wyjątkowo haniebnych, i równie często pozytywnie wzruszających, a nierzadko - jak to w przypadku życiorysów komediantów - dojmująco smutnych wątków, opisująca w unikatowym stylu życiorysy Eddiego Murphy'ego, Steve'a Martina, Johna Belushiego, Ricka Moranisa, Dana Aykroyda, Billa Murraya i mojego ukochanego - zresztą nie tylko, "mojego", bo "powszechnie" - cudownego Johna Candy'ego.

A do tego jest to książka wskazująca i zachęcająca do obejrzenia filmów, które zostały niedocenione wtenczas, a i później u nas - w Polsce - nie zyskały popularności, jak choćby "Sąsiedzi" z - dla odmiany Aykroydem, jako szajbusem i Belushim, jako żyjącym na przedmieściu nudziarzem (nie zapominając o zmysłowej Cathy Moriarty!), czy "Umarli nie potrzebują pledu", będącym patchworkiem scen z najpopularniejszych filmów noir i nie tylko ("Wielki sen", "Przepraszam, pomyłka", "Stracony weekend"...) dopasowanych do scenariusza Carla Reinera i emploi Steve'a Martina, który im dalej od niego próbował uciec, tym bardziej je utrwalał.

A to tylko czubek góry lodowej, bowiem po lekturze czekać Was z pewnością będzie czas nadrabiania i odświeżania tych kultowych komedii, zaufajcie mi. Tak więc polecam i wyrażam nadzieję, iż mimo tego, że "Rozbrykani goście" (tłumaczenie własne), nie mają tak wielkiego komercyjnego potencjału i fanbase'y jak "Bohaterowie ostatniej akcji", to jednak kiedyś tam, w przyszłości, Open Beta zdecyduje się przybliżyć i tę publikację polskojęzycznym czytelnikom.

Wszystko zaczęło się od "Bohaterów ostatniej akcji", książki wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Open Beta. Publikacji, która oddaje [bazując na własnych doświadczeniach z "czasu i miejsca akcji", w których doświadczałem szerokiego spektrum emocji, oglądając filmy na kas...

Rozwiń

Zwiń