Jednym zdaniem: Nie zachwyciła mnie. Niestety więcej nie jestem w stanie napisać o tej książce.

Jednym zdaniem: Nie zachwyciła mnie. Niestety więcej nie jestem w stanie napisać o tej książce.

Rewelacyjny thriller psychologiczny, napisany w duchu domestic noir, ale wykraczający poza ramy gatunkowe. Pełen zagadek i zwrotów akcji, dotykający poważnych problemów społecznych, wpływu mediów społecznościowych na młodych ludzi, konfliktów na linii rodzice - dzieci, kryzysów psychicznych dzieci i młodzieży, dramatów rodzinnych. Intrygę bardzo autor pokomplikował, ale w pełni nad nią panuje do samego końca. Finał mnie mocno zaskoczył. Co dla mnie bardzo ważne, był prawdopodobny, dobrze umotywowany, mocno osadzony zarówno w fabule, jak i psychologii postaci. Na uwagę zasługuje także język, który jest jednocześnie prosty i obrazowy. Autor operuje ciekawymi metaforami i porównaniami. Ma także słuch językowy, co pomogło mu stworzyć żywe, naturalne dialogi.

Rewelacyjny thriller psychologiczny, napisany w duchu domestic noir, ale wykraczający poza ramy gatunkowe. Pełen zagadek i zwrotów akcji, dotykający poważnych problemów społecznych, wpływu mediów społecznościowych na młodych ludzi, konfliktów na linii rodzice - dzieci, kryzysów psychicznych dzieci i młodzieży, dramatów rodzinnych. Intrygę bardzo autor pokomplikował, ale w...

Wciągająca, niepokojąca, momentami zabawna, trzymająca w napięciu, dającą do myślenia, wzruszająca, a na koniec rozdzierajaca serce! Taka jest książka "Miejsca cieniste" autorstwa @_jacekkalinowski.
Nie pamiętam żeby dotychczas jaka kolwiek książka wywoływała u mnie tak różnorodne emocje. Thriller psychologiczny, który cały czas buduje napięcie, nie znajdziesz w tej książce krwawych scen, tak do końca też nie wiesz czy lubisz daną postać, czy jednak nie (może prócz Witka, jego nie da się lubić już od samego początku),mimo to czuć niepokój a jednocześnie ciekawość co do postaci ale i całej historii. Książka porusza niezwykle ważne tematy społeczne, trudne relacje w związkach, tych małżeńskich jak i dotyczących przyjaźni, zaufania do drugiego człowieka, relacje rodzinne i sąsiedzkie. Wydawać by się mogło, że sporo tego jak na jedną książkę, ale autor tak zgrabnie i płynnie łączy te wszystkie wątki, że przez książkę po prostu się płynie, nie chce się przerywać tej podróży, ani na chwilę.
Autor świetnie łączy trudne tematy z zabawnymi skojarzeniami i w trąceniami - głównie w przemyśleniach snutych przez Oktawię (moja ulubienica 💚).
Na koniec, gdy już myślisz, że wszystko wiesz i już nic Cię nie zaskoczy, nagle dostajesz pstryczka w nos.... Nie, nie pstryczka... Raczej mocny prawy sierpowy! Bo nic nie jest takie jak myślisz....
Uwierzycie, że ja Mała Mi, która zawsze ma jakieś "ale", po prostu opuściłam gardę i płakałam jak nigdy wcześniej po przeczytaniu książki, tym bardziej że to przecież nie ten gatunek literacki.... Nawet teraz pisząc to, zbiera mi się na płacz...
Czy muszę dodawać coś więcej?
Panie Jacku jest dopiero końcówka lutego, a ja już wiem, że to będzie moja książka roku!!
I pomyśleć, że to debiut....
♥️♥️♥️

Wciągająca, niepokojąca, momentami zabawna, trzymająca w napięciu, dającą do myślenia, wzruszająca, a na koniec rozdzierajaca serce! Taka jest książka "Miejsca cieniste" autorstwa @_jacekkalinowski.
Nie pamiętam żeby dotychczas jaka kolwiek książka wywoływała u mnie tak różnorodne emocje. Thriller psychologiczny, który cały czas buduje napięcie, nie znajdziesz w tej książce...

Kryminał przeczytany w ramach nominacji <Książka roku (debiut) 2023>.

”Nie ma ludzi tylko dobrych, albo tylko złych. Wszyscy jesteśmy w różnym odcieniu szarości”.

„Ja też mam w sobie szarość. A może bardziej cienistość”.


Nie jestem przekonana, czy to aż taki świetny thriller, że zasłużył na wyróżnienie w plebiscycie "Książka Roku '2023". Czas zweryfikuje umiejętności pisarskie Jacka Kalinowskiego.
Ma parę atutòw:
• zdolność do mieszania poszlak, dezorientowanie czytelnika, podrzucania mylnych tropów,
• panowanie nad wieloma wątkami i splatanie ich,
• płynna, naturalna, realistyczna narracja z perspektywy wielu bohaterów,
• dobra umiejętność opisywania przeróżnych stanów emocjonalnych, choć momentami czułam się znużona, jakbym czytała przydługi podręcznik dla studentów psychologii. Moja nastoletnia Córka narzekałaby na zbytnie rozkminianie i oglądanie monety z 78 stron (szczególnie tyczy się to postaci Łukasza i Oktawii).

Przeczytałam przeplatając innymi książkami a to u mnie oznacza zwykle średnie zainteresowanie (tutaj) lub ciężkość kalibru publikacji.

Zakończenie... dlatego tylko ocena 6/10.

Kryminał przeczytany w ramach nominacji <Książka roku (debiut) 2023>.

”Nie ma ludzi tylko dobrych, albo tylko złych. Wszyscy jesteśmy w różnym odcieniu szarości”.

„Ja też mam w sobie szarość. A może bardziej cienistość”.


Nie jestem przekonana, czy to aż taki świetny thriller, że zasłużył na wyróżnienie w plebiscycie "Książka Roku '2023". Czas zweryfikuje umiejętności...

Witek z pozoru wymarzony mąż a w domu człowiek, który nie lubi słowa nie. Uwielbia sprawować kontrolę i to on ma ostatnie słowo.

Anna żona Witka, ofiara przemocy domowej. Prowadzą razem firmę, ale czy zdanie Anny jest jakikolwiek sposób istotne?

Łukasz i Paula dawni wspólnicy i przyjaciele Anny i Witka. Pewne wydarzenia w przeszłości sprawiły, że ich drogi się rozeszły. Teraz, po latach próbują odbudować dawną znajomość.

W domu Anny i Witka pomieszkuje dawne znajomy mężczyzny Krzysztof, były skazaniec. Kuba ich syn nie jestem tym faktem zachwycony, tak samo Anna.

Niespodziewanie Iga córka Pauli i Łukasza nie wraca do domu. Co się z nią stało? Czy to Krzysztof ma coś wspólnego zniknięciem dziewczynki?


Będę szczera, na początku ciężko było mi się wgryźć tę historię. Sama do końca nie wiem dlaczego. Czegoś mi brakowało, nawet nie umiem tego nazwać. Może chodzi o ten przydługi wstęp, aby przedstawić sylwetki bohaterów. Po zaginięciu Igi książka wręcz sama się czytała. Pochłaniałam rozdział za rozdziałem, które się tak kończyły, że naprawdę byłam ciekawa, co tam się wydarzy ,co takiego się stało.

Bardzo lubię, kiedy akcja jest pokazana z różnych perspektyw a tutaj każdy rozdział to, było pokazanie przeżyć, emocji i punktu widzenia innego bohatera.

Miejsca cieniste to opowieść o tym, jak w najmniej spodziewanym momencie ludzkie losy potrafią się nieodwracalnie splątać. Losy dawnych przyjaciół, współpracowników, niedoszłych kochanków,czy pozornie obcych osób.

Historia napisana przez Kalinowskiego jest naprawdę fantastycznie poprowadzona. Te misterne intrygi zbudowane na sekretach i tajemnicach. Mamy też aurę tajemniczości i z każdym kolejnym rozdziałem podejrzewamy kogoś innego.

Zakończenie książki totalnie mnie zaskoczyło. Nie sądziłam, że tak zakończy się ta historia, albo może inaczej. Niektóre wątki zamknęłabym podobnie, ale całe zaginięcie Igi i rozwiązanie tej sprawy było dla mnie totalnym szokiem, chociaż patrząc na dzisiejsze czasy i to jak media potrafią wpływać na młodego człowieka, jestem świadoma, że takie zakończenie w prawdziwym życiu też mogłoby mieć miejsce. To jest przerażające, bo sama mam dziesięcioletnią córkę i zastanawiam się, dokąd dąży ten świat.

Bohaterowie tej opowieści są do bólu autentyczni, nie ma tutaj czarno-białego bohatera. Każdy ma jakieś odcienie szarości. Kłamstwa i obłuda z niektórych bohaterów to aż kipą. Po tej lekturze zastanawiam się, czy taka jest naprawdę ludzka natura. Czy potrafimy tak knuć, manipulować, pociągać za różne sznurki byle tylko wyszło na nasze? Byle tylko odsunąć od siebie wszelkie podejrzenia?

Po takim debiucie jestem pewna, że kolejna książka autora to będzie pewniak, który wezmę w ciemno.

Witek z pozoru wymarzony mąż a w domu człowiek, który nie lubi słowa nie. Uwielbia sprawować kontrolę i to on ma ostatnie słowo.

Anna żona Witka, ofiara przemocy domowej. Prowadzą razem firmę, ale czy zdanie Anny jest jakikolwiek sposób istotne?

Łukasz i Paula dawni wspólnicy i przyjaciele Anny i Witka. Pewne wydarzenia w przeszłości sprawiły, że ich drogi się rozeszły....

Anna i Witek chcą naprawić relacje z dawnym wspólnikiem biznesowym Łukaszem i jego żoną Paulą. Zadawnionych animozji nie jest łatwo zakryć towarzyskim szlifem, płaszczem uprzejmości. W życiu obu par nadchodzą zmiany. Pauli zbliża się termin porodu, a Witek zaproponował swojemu dawnemu przyjacielowi Krzysztofowi zamieszkanie u niego. Anna nie ma przekonania do zamieszkania pod jednym dachem z byłym skazańcem.

Ta książka zbiera pozytywne opinie, a mnie rozczarowała. Bohaterowie mają rozbudowane osobowości i warstwę psychologiczną, borykają się z licznymi problemami natury egzystencjalnej, mają nałogi, zaburzenia psychiczne. Jednym słowem autor rewelacyjnie wykreował bohaterów. Świetnie pasują do powieści obyczajowej, ale książka została zaliczona do gatunku thrillera i stąd moje rozczarowanie. Historia nie trzyma napięcia, nawet go nie wzbudza. Nuży ogromem opisów wszelakiej maści. Tą powieścią autor wyszedł z konwencji opowiadania, przynajmniej miał taki zamiar. Odnosiłam wrażenie, że powrzucał w krótką historię szeroko rozbudowane opisy i tak oto powstała ta książka.

Sympatykom powieści obyczajowych może przypadnie do gustu. Ja szukałam oznak gatunku, do którego została zakwalifikowana, lecz nie znalazłam nawet jednej cechy thrillera.

Anna i Witek chcą naprawić relacje z dawnym wspólnikiem biznesowym Łukaszem i jego żoną Paulą. Zadawnionych animozji nie jest łatwo zakryć towarzyskim szlifem, płaszczem uprzejmości. W życiu obu par nadchodzą zmiany. Pauli zbliża się termin porodu, a Witek zaproponował swojemu dawnemu przyjacielowi Krzysztofowi zamieszkanie u niego. Anna nie ma przekonania do zamieszkania...

”Nie ma ludzi tylko dobrych, albo tylko złych. Wszyscy jesteśmy w różnym odcieniu szarości”.

„Ja też mam w sobie szarość. A może bardziej cienistość”.

Ostatnimi czasy powziąłem decyzję o nadrobieniu kilku zeszłorocznych debiutów, z gatunku polskiego thrillera i kryminału. Po lekturze Miejsc cienistych wiem już, że była to świetna decyzja.

Wspomniana książka przedstawia narrację z perspektywy wielu bohaterów, a autor świetnie i realistycznie wczuwa się w ich role. To jeden z większych atutów tego thrillera. Ponadto, wspomniany tytuł jest idealnym dowodem na to, iż książka nie musi ociekać krwią i brutalnością, aby być naprawdę ciekawą historią.

Nie sensacja, a tajemnice są kluczem do sukcesu Miejsc cienistych. Enigma za enigmą, niczym klocki domina. Stuk, stuk, stuk. Świat bohaterów wywraca się do góry nogami z każdą kolejną tajemnicą, a czytelnik pochłonięty ich wirem po prostu zatraca się w tej historii.

A na koniec niuansik w postaci Głogowa, czyli miejsca, gdzie toczy się akcja książki. Jako że Głogów jest mi bliski, dopisuję kolejny mały plusik do zalet tej lektury.

Moi drodzy, jeśli macie ochotę wybrać się na przechadzkę między ciernistymi kolcami, gajem pełnym ciemnych emocji, ta pozycja zdecydowanie jest czymś, nad czym warto się pochylić.

Na koniec dodam tylko, że wybrałem się w podróż do Miejsc cienistych za pośrednictwem współpracy z @audioteka. Pozdrawiam.

”Nie ma ludzi tylko dobrych, albo tylko złych. Wszyscy jesteśmy w różnym odcieniu szarości”.

„Ja też mam w sobie szarość. A może bardziej cienistość”.

Ostatnimi czasy powziąłem decyzję o nadrobieniu kilku zeszłorocznych debiutów, z gatunku polskiego thrillera i kryminału. Po lekturze Miejsc cienistych wiem już, że była to świetna decyzja.

Wspomniana książka przedstawia...

Nic nie jest czarne albo białe, jest masa odcieni szarości, a każdy z nas ma swoje miejsca cieniste. Książka skłaniająca do zastanowienia się, poruszająca różne ważne aspekty. Czuć umiejętność opisywania różnych stanów.

Gdybym nie wiedziała, to nie powiedziałabym, że to pierwsza książka autora. Z ogromną chęcią sięgnę po kolejną.

Nic nie jest czarne albo białe, jest masa odcieni szarości, a każdy z nas ma swoje miejsca cieniste. Książka skłaniająca do zastanowienia się, poruszająca różne ważne aspekty. Czuć umiejętność opisywania różnych stanów.

Gdybym nie wiedziała, to nie powiedziałabym, że to pierwsza książka autora. Z ogromną chęcią sięgnę po kolejną.

Witek, Anna, Paula i Łukasz, znają się z jeszcze z czasów studenckich, po których wspólnie założyli firmę spedycyjna. Witek i Anna wzięli ślub i mają wspólnie syna Kubę, natomiast Paula i Łukasz także są małżeństwem mają 10 letnią córkę Igę i spodziewają się kolejnego dziecka. 

Kiedyś przyjaciele i wspólnicy, jednak 3 lata temu ich drogi zawodowe i prywatne, rozeszły się, poznajemy ich w momencie kiedy znowu próbuja zacieśnić relacje. Czy im się to uda? Czy jednak stanie coś na drodze?

Pewnego dnia Witek oświadcza Annie, że jego przyjaciel Krzysztof, wychodzi z więzienia. Postanawia, że ten zatrzyma się u nich. Anna protestuje, nie chce mieć w domu byłego więźnia, także że względu na bezpieczeństwo jej dorastającego syna. Witek jednak stawia na swoim, Krzysztof pojawia się w ich domu. Czy były więzień stanowi zagrożenie? Czy faktycznie jest tym za kogo się podaje?

Poznajemy także Oktawie, która jest rówieśniczką Kuby, przenosi się do ich liceum. Oktawia jest bardzo charakterystyczna i specyficzną postacią. Zaprzyjaźnia się oprócz Kuby, także z Krzysztofem. Czy ta relacja w jakiś sposób wpłynie na nią? Czy wydarzenia, które mają miejsce w książce są z nią jakoś związane?

Niedługo po tym, jak Krzysztof wprowadza się do Witka i Anny, Iga zaginie. Typowa 10latka, trochę zagubiona przez ciążę mamy, przez stanowczego ojca. Szuka akceptacji, wśród rówieśników, jak to typowe dziecko w jej wieku telefon, TikToki są jej oknem na świat.. Czy Iga uciekła z domu? Czy może została porwana? 

Przez pierwsze strony, nie czułam klimatu z książką, niby była aura tajemniczości, niby coś się działo, ale dochodziły tylko nowe postacie, które nijak się miały do sytuacji... Ale potem... Wow! To było dobre! Ilość wątków, które się nawarstwiały sprawiła, że książka stała się nieodkładalna. Poruszane tematy są trudne - choroba zaburzenia odżywiania, próba samobójcza, gwałt, wątek z uzależnieniem od hazardu, przemoc, challenge internetowe.


Dużo tego, ale autor wszystko ładnie pospinał w całość. Końcówka książki to cios, który zwalił mnie z nóg. Gdybym nie doczytała, to nie zgadlabym, że jest to pierwsza powieść autora. Świetnie wykreowane postacie. W trakcie rozdziałów, historię poznajemy z trzech perspektyw Anny, Łukasza oraz Oktawii, i widać różnicę w ich opisach. Szczególnie jeśli chodzi o Oktawię, która jest nastolatką. Budowanie napięcia, plottwisty, dla mnie na plus. Choć ilość wątków jest duża, a poruszane tematy są trudne, po książkę warto sięgnąć.

Takie debiuty to ja lubię... Czekam na kolejną książkę pana Jacka!

Witek, Anna, Paula i Łukasz, znają się z jeszcze z czasów studenckich, po których wspólnie założyli firmę spedycyjna. Witek i Anna wzięli ślub i mają wspólnie syna Kubę, natomiast Paula i Łukasz także są małżeństwem mają 10 letnią córkę Igę i spodziewają się kolejnego dziecka. 

Kiedyś przyjaciele i wspólnicy, jednak 3 lata temu ich drogi zawodowe i prywatne, rozeszły się,...

Wielowątkowa, trzymająca w napięciu, swojska- mieszkam i pracuję w opisanych rejonach, tym bardziej dobrze się czyta mogąc wyobrazić sobie te miejsca. Opisująca tragedię dzisiejszych czasów...

Wielowątkowa, trzymająca w napięciu, swojska- mieszkam i pracuję w opisanych rejonach, tym bardziej dobrze się czyta mogąc wyobrazić sobie te miejsca. Opisująca tragedię dzisiejszych czasów...