Historia, która nie porywa czytelnika. Zaliczana do kryminału/thrillera, ale wg mnie to przede wszystkim mocna powieść psychologiczna. Zawiera elementy problemów i zaburzeń psychicznych, obsesyjnej chęci macierzyństwa, toksycznej relacji matczynej oraz surogacji. Powieść przedstawiona z perspektywy dwóch głównych bohaterek, zmiana narracji powoduje totalny zwrot akcji i lekkie niedowierzanie. Postępowanie i zachowania bohaterów są niekiedy mało wytłumaczalne. Książka dziwna, ale nie pozwala się odłożyć na potem. Szybka akcja i nieprzewidziane wydarzenia napędzają fabułę. Tytułowa sroka długo była zagadką tej książki, ale wszystko zostaje w pewnym momencie wytłumaczone. Do końca nie wiem jak ocenić tę lekturę, warto przekonać się samemu.

Historia, która nie porywa czytelnika. Zaliczana do kryminału/thrillera, ale wg mnie to przede wszystkim mocna powieść psychologiczna. Zawiera elementy problemów i zaburzeń psychicznych, obsesyjnej chęci macierzyństwa, toksycznej relacji matczynej oraz surogacji. Powieść przedstawiona z perspektywy dwóch głównych bohaterek, zmiana narracji powoduje totalny zwrot akcji i...

Niestety książka nie trzyma w napięciu ani przez chwilę jak obiecuje okładka. Jedynym pozytywem jest zmiana narracji ALE przechodzenie przez dosłownie każdy aspekt w detalach kolejny raz niepotrzebnie wydłuża nudnawą i przewidywalną już historię. Jedna niespodzianka i zwrot akcji pod koniec historii nie załata dziury która wieje nudą. Duże rozczarowanie.

Niestety książka nie trzyma w napięciu ani przez chwilę jak obiecuje okładka. Jedynym pozytywem jest zmiana narracji ALE przechodzenie przez dosłownie każdy aspekt w detalach kolejny raz niepotrzebnie wydłuża nudnawą i przewidywalną już historię. Jedna niespodzianka i zwrot akcji pod koniec historii nie załata dziury która wieje nudą. Duże rozczarowanie.

Początek dobrze się zapowiadał,jednak z każdym rozdziałem historia stawała się coraz bardziej naciągana i dość oczywista. Brak ciekawych wątków pobocznych,zwrotów akcji.

Początek dobrze się zapowiadał,jednak z każdym rozdziałem historia stawała się coraz bardziej naciągana i dość oczywista. Brak ciekawych wątków pobocznych,zwrotów akcji.

Rozpoczynając tę lekturę nie miałam co do niej większych oczekiwań, zwłaszcza, że natrafiłam na sporo opinii, w których inni ludzie pisali, że się rozczarowali tym, że to nie jest do końca to, czego się tutaj spodziewali. Początek faktycznie trzeba przeboleć, bo w moim odczuciu jest po prostu nudny. Ale potem autorka zaserwowała tutaj istny rollercoaster. A zwrot akcji jakoś w połowie tej historii to było istne mistrzostwo. Czytelnik widzi tutaj wręcz idealnie do czego jest zdolna kobieta (i mężczyzna też!),aby mieć dziecko. Bardzo mnie urzekło to, że przez pewną część lektury kompletnie nie wiedziałam o co tu chodzi. I chociaż niektórzy mogą stwierdzić, że zakończenie jest mocne, ale jednocześnie w pewnym stopniu przewidywalne to u mnie wywołało sporo emocji i to bardzo skrajnych. Na sam koniec to nawet się wzruszyłam i uroniłam kilka łez. A przecież o to chodzi, by lektura wywoływała w nas jakieś emocje, żeby nie była nam zupełnie obojętna.

Rozpoczynając tę lekturę nie miałam co do niej większych oczekiwań, zwłaszcza, że natrafiłam na sporo opinii, w których inni ludzie pisali, że się rozczarowali tym, że to nie jest do końca to, czego się tutaj spodziewali. Początek faktycznie trzeba przeboleć, bo w moim odczuciu jest po prostu nudny. Ale potem autorka zaserwowała tutaj istny rollercoaster. A zwrot akcji...

Książkę bardzo dobrze się czyta, ciekawy zwrot wydarzeń. Jednak nie jest rewelacyjna! Mimo wszystko polecam!

Książkę bardzo dobrze się czyta, ciekawy zwrot wydarzeń. Jednak nie jest rewelacyjna! Mimo wszystko polecam!

Powieść "Sroka" mimo, iż zaliczona do gatunku kryminał, sensacja thriller w mojej ocenie jest bardziej powieścią obyczajowa ze świetną warstwą psychologiczną. Poznajemy bohaterów Kate, Marisse i Jake'a, którzy są w osobliwym trójkącie i wszyscy mieszkają razem. Kate i Jake są parą (choć nie małżeństwem) a Marrisa ich surogatką. Wspólne mieszkanie okazuje się być zadaniem trudniejszym niż przewidywali a dodatkowo choroba Marissy zmusiła ich do podjęcia trudnej decyzji o jej zamieszkaniu u Annabelle i Chrissa - rodziców Jake'a. Co zmusiło Kate i Chrissa do podjęcia takiej trudnej decyzji i na co choruje Marissa przekonajcie się sami. Zapewniam Was, że historia jest warta poznania.

Elizabeth Day stworzyła niesamowita, pełna napięcia i budzącą z każdą stroną coraz większe zaciekawienie, historię. Trudne rodzinne sprawy obdarte ze wszystkich zasłon milczenia. Każdy z bohaterów nakreślony mocną kreską realności. Matka Jake’a, Annabelle zaborcza, apodyktyczna, doskonała manipulatorka. On, syn, narcyz, ślepo w nią zapatrzony. Ojciec, Chris, całkowicie podporządkowany żonie, zdecydowanie ofiara. Toksyczna relacja rodzic-dziecko. O rodzicach źle nie możemy mówić... Nawet będąc dorosłymi, czyż nie? Jake skonfrontowany z brutalnymi faktami nie umie początkowo sobie z tym poradzić, co w pierwszym okresie skutkuje zerwaniem kontaktu z rodzicami. Co dalej... Sam że sobą musi się zmierzyć... Kate i jej walka z bezpłodnością tak bolesna, trudna i pełna łez... Wszystkie emocje ściskały moje serce... Autorka doskonale przedstawiła wszystkie aspekty, z którymi mierzą się kobiety podobne do niej.
Marissa przykład kobiety, która doświadczając trudnego dzieciństwa, dodatkowo mierzy się z chorobą psychiczną. Jej historia jest dowodem na to, że niektórych zranień z dzieciństwa nie sposób przerobić, a brak rodzicielskiej miłości ma na psychikę dziecka bardzo destrukcyjny wpływ.

Bardzo podobała mi się książka "Sroka" z tematami, które poruszyła w niej Elizabeth Day. Stworzyła autentyczna historię o rodzinnych relacjach, często bardzo trudnych a jednocześnie pokazała siłę miłości partnerów, którzy ufając sobie, nie zostaną złamani przez inne osoby i ich akceptacja: „oczywiście, że w chwilach radości musi być kropla goryczy”.
Podobała mi się również wykorzystana przez Elizabeth Day symbolika tytułowej „Sroki”. Sroka wspólnie ze swoim partnerem buduje gniazda, które dzięki pracy zespołowej są niezwykle trwałe i mocne. Sroka jest również symbolem dualizmu: jest biało czarna, jako symbol ciemności i światła, negatywu i pozytywu. „Sroka. Biało-czarna, z tęczowym połyskiem na ciemnych piórach”. „Na szczycie muru zobaczyła srokę i automatycznie podniosła rękę, żeby ją pozdrowić, jak uczyła ja matka, mistrzyni w odpędzaniu złych duchów i pecha. Wtedy pojawiła się kolejna sroka i jeszcze jedna, i następna, aż w końcu cztery ptaki siedziały rzędem na szczycie muru. Ich pióra lśniły bielą i czernią. (…) Kate nigdy nie widziała, żeby aż cztery sroki siedziały obok siebie jak na paradzie. Pozdrowiła pozostałe trzy. Jak szła ta wyliczanka? Jedna na smutek, dwie na radość (…) trzy to dziewczynka, a cztery chłopak (...)”.

Polecam, czytajcie.

Książkę przeczytałam w ramach booktour organizowanego przez Martynę z @kryminalnatalerzu

Powieść "Sroka" mimo, iż zaliczona do gatunku kryminał, sensacja thriller w mojej ocenie jest bardziej powieścią obyczajowa ze świetną warstwą psychologiczną. Poznajemy bohaterów Kate, Marisse i Jake'a, którzy są w osobliwym trójkącie i wszyscy mieszkają razem. Kate i Jake są parą (choć nie małżeństwem) a Marrisa ich surogatką. Wspólne mieszkanie okazuje się być zadaniem...

"Sroka" to powieść obyczajowa z elementami thrillera psychologicznego. Podział na trzy części i zmiana narracji w drugiej części zdecydowanie dodają dynamiki i zaskakują czytelnika.

Pierwsza część opisana jest z perspektywy Marisy, młodej kobiety przed trzydziestką, która pragnie zostać matką. Wraz ze swoim partnerem Jakiem, którego poznała niedawno, wprowadzają się do domu, w którym planują założyć rodzinę. Ich sielskie życie zostaje jednak zakłócone przez nową lokatorkę Kate, która z każdym dniem staje się coraz bliższa Jakowi. Marisa zaczyna podejrzewać, że między nimi nawiązuje się romans.

Druga część, z narracją prowadzoną przez Kate, diametralnie zmienia perspektywę i rzuca nowe światło na całą historię. Ten zwrot akcji jest niewątpliwie najmocniejszym punktem powieści.

Szczerze muszę się przyznać, że Marisa nie wzbudziła mojej sympatii w pierwszej części i stwierdziłam, że reszta powieści utrzymana w tym tonie będzie słaba. Na szczęście zwrot akcji uratował całą historię.

Powieść porusza szereg ważnych tematów, takich jak toksyczne relacje, obsesja i pragnienie macierzyństwa, a także kwestie surogatki.

"Sroka" to powieść obyczajowa z elementami thrillera psychologicznego. Podział na trzy części i zmiana narracji w drugiej części zdecydowanie dodają dynamiki i zaskakują czytelnika.

Pierwsza część opisana jest z perspektywy Marisy, młodej kobiety przed trzydziestką, która pragnie zostać matką. Wraz ze swoim partnerem Jakiem, którego poznała niedawno, wprowadzają się do...

Są takie książki które wydają się fajna rozrywką a są tak naprawdę studium ludzkiej psychiki. Część z nich jest po kilku stronach staje się naprawdę trudna do strawienia. Autor musi mieć ogromny talent żeby ogromne ludzkie problemy ubrać w ciepłe miłe słowa które wnikają w człowieka. Autorka „ Sroki” przede wszystkim zaskakuje lekkim piórem niespodzianymi zwrotami akcji. Pokazuje nam historię trzech kobiet po przejściach, fabułę poznajemy niejako oczami dwóch z nich. Książka mówi przede wszystkim o miłości poświęceniu i potrzebie rozmowy, potrzebie mówienia o swoich obawach.
Nie wiem jak autorka to zrobiła ale przez całą lekturę czekałem na „wielkie bum” mimo że czytało się ją bardzo szybko to cały czas czułem niepokój, jakiś taki wewnętrzny strach taka kołacząca się myśl, że przecież zaraz coś się wydarzy. Nie pozwoliło mi to odłożyć książki dopóki jej nie skończyłem. Mam wrażenie że takie myśli towarzyszą osobom które dążą do ważnego dla nich celu.
Bardzo ważne jest też że książka przywraca wiarę w ludzi a jednocześnie każe być ostrożnym w kontaktach z nimi. Gorąco polecam

Są takie książki które wydają się fajna rozrywką a są tak naprawdę studium ludzkiej psychiki. Część z nich jest po kilku stronach staje się naprawdę trudna do strawienia. Autor musi mieć ogromny talent żeby ogromne ludzkie problemy ubrać w ciepłe miłe słowa które wnikają w człowieka. Autorka „ Sroki” przede wszystkim zaskakuje lekkim piórem...

Marisa i Jake po dość krótkim okresie znajomości postanawiają razem zamieszkać i starać się o potomstwo. Łączy ich gorące uczucie, wsparte szacunkiem i lojalnością.
Czy dla Marisy, porzuconej przez matkę może istnieć inna definicja szczęścia niż to co ją teraz spotkało? Niestety drobne problemy finansowe naszych bohaterów skutkują podjęciem decyzji o wynajmie jednego pokoju młodej lokatorce Kate, która od początku nie wzbudza zaufania Marisy. Do tego dochodzi jawna niechęć ze strony matki Jake'a, która nawet nie kryje się z tym, że nie akceptuje Marisy. Czy rzeczywiście przeczucia głównej bohaterki są słuszne? A może prawda jest zupełnie inna?


"Sroka" to książka, po której nie wiedziałam czego się spodziewać, ponieważ dodałam ją do listy TBR już dawno temu i tuż przed czytaniem nie zapoznawałam się z opisem wydawcy, ale przyznaję, że lektura przypadła mi do gustu. Przede wszystkim dlatego, że porusza trudny temat niepłodności, pokazuje z jak ogromnym stresem i bólem muszą zmagać się ludzie w takiej sytuacji. Dużym atutem książki jest także motyw braku akceptacji ze strony teściowej i choć sama relacje z mamą męża mam powiedzmy ok to w dużej mierze rozumiałam głównych bohaterów i targały mną emocje gdy na horyzoncie pojawiała się Pani Anabelle 😜
Ogromne brawa należą się autorce za wykreowanie ciekawych postaci z bogatym rysem psychologicznym oraz za samą fabułę, która od samego początku niewiele nam zdradza, ale potęguje naszą ciekawość.
I choć zakończenie nieco mnie rozczarowało, liczyłam na większe WOW po takiej treści to jednak książkę polecam choćby ze względu na niezły zwrot akcji, zaserwowany przez autorkę w połowie książki 😉.

Marisa i Jake po dość krótkim okresie znajomości postanawiają razem zamieszkać i starać się o potomstwo. Łączy ich gorące uczucie, wsparte szacunkiem i lojalnością.
Czy dla Marisy, porzuconej przez matkę może istnieć inna definicja szczęścia niż to co ją teraz spotkało? Niestety drobne problemy finansowe naszych bohaterów skutkują podjęciem decyzji o wynajmie jednego pokoju...

takie to takie mało równe. Do połowy czyta się okay, potem to już flaki z olejem.
Niby rys psychologiczny jest, ale jakiś taki mało przekonujący. Mnie jako osoby niepłodnej nie chwyta za serce.
Da się przeczytać, ale żeby zapamiętać na dłużej to zdecydowanie nie. takie czytadełko.

takie to takie mało równe. Do połowy czyta się okay, potem to już flaki z olejem.
Niby rys psychologiczny jest, ale jakiś taki mało przekonujący. Mnie jako osoby niepłodnej nie chwyta za serce.
Da się przeczytać, ale żeby zapamiętać na dłużej to zdecydowanie nie. takie czytadełko.