Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Iwony Kienzler nie była dla mnie czymś nowym, ale czy jakaś biografia Księżnej Diany może rzucić jakieś nowe i inne informacje niż te, które ujrzały już światło dzienne? Jednak "Księżna Diana. Miłość, zdrada, samotność" była bardzo przyjemna w odbiorze. Informacje przedstawiane są raczej chronologicznie i przez to bardzo swobodnie przechodziłam przez kolejne rozdziały wciąż zainteresowana pomimo, że wydarzenia nie były mi obce. Bardzo dobrze spędziłam czas przy tej biografii i z chęcią będę poznawać kolejne książki autorki.

Książka Iwony Kienzler nie była dla mnie czymś nowym, ale czy jakaś biografia Księżnej Diany może rzucić jakieś nowe i inne informacje niż te, które ujrzały już światło dzienne? Jednak "Księżna Diana. Miłość, zdrada, samotność" była bardzo przyjemna w odbiorze. Informacje przedst...

Rozwiń

Zwiń

No i co ja mam myśleć o "Wiedźmie"? Początkowo spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Humor i postacie nie do końca mi odpowiadały. Nawet byłam gotowa odłożyć książkę i zrobić jej DNF. A jednak wróciłam do lektury i coraz bardziej zaczęłam się wciągać. Świat stworzony przez autorkę jest dość ciekawy, w moim odczuciu zupełnie inny niż to co do tej pory poznałam. Postać Jasnej ciekawa i jednocześnie naprawdę dobrze wykreowana. Sposób jej wymowy nie pozostawiał wątpliwości, że jest to postać z innych czasów i na szczęście było to spójne przez całą historię. Sama książka nie jest nudna, jednak często zbyt barwne opisy i szczegóły trochę mnie nużyły. Odnosiłam też czasami wrażenie, że akcja jest trochę chaotyczna i niepoukładana. Po zakończeniu spodziewałam się chyba czegoś lepszego, a nie do końca byłam nim pochłonięta. Mam mieszane uczucia po lekturze.

No i co ja mam myśleć o "Wiedźmie"? Początkowo spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Humor i postacie nie do końca mi odpowiadały. Nawet byłam gotowa odłożyć książkę i zrobić jej DNF. A jednak wróciłam do lektury i coraz bardziej zaczęłam się wciągać. Świat stworzony przez aut...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobrze i wnikliwie przedstawienie nie tylko samych zbrodni i winnych, ale również wyjaśnienie praw i sytuacji socjologiczno-politycznej tamtych czasów. Wydaje się może zbyt krótka, ale tak naprawdę mamy tutaj opis typowo jednej sprawy. Dla mnie na plus, bo nie czułam się przytłoczona kolejnymi sprawami.

Bardzo dobrze i wnikliwie przedstawienie nie tylko samych zbrodni i winnych, ale również wyjaśnienie praw i sytuacji socjologiczno-politycznej tamtych czasów. Wydaje się może zbyt krótka, ale tak naprawdę mamy tutaj opis typowo jednej sprawy. Dla mnie na plus, bo nie czułam się przytłoczon...

Rozwiń

Zwiń

Kolejna książka mojej ulubionej autorki! Jednak tym razem miałam trochę obaw. To chyba połączenie okładki, tytułu i romansu - nie będę udawać, że wielką fanką romansów nie jestem, a jeśli już jakieś lubię raczej dość powolne, niespecjalnie gorące i raczej subtelne. Charakter głównej bohaterki zarysowany już na samym początku również pozwalał mi zastanawiać się, czy to na pewno będzie taka historia jaką lubię. A że książka wpadła w moje ręce przedpremierowo więc zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Z drugiej strony nie mogłam sobie odpuścić lektury, w końcu to Anna Chaber.
Muszę przyznać, że zupełnie się nie zawiodłam. Główna bohaterka jest postacią o dość specyficznym charakterze i sposobie bycia, ciężko było mi stwierdzić czy ją lubię, czy trochę mnie drażni. Niemniej jej historia bardzo mnie wciągnęła. Połączenie romansu, zmagań w pracy Wiktorii oraz wędrówka po ulicach i mentalności francuskiej była bardzo interesująca i wciągająca. Pod koniec widząc jak niewiele stron zostało do końca, w porównaniu do tego co się dzieje na kartkach książki, zupełnie nie mogłam się oderwać od lektury.

Kolejna książka mojej ulubionej autorki! Jednak tym razem miałam trochę obaw. To chyba połączenie okładki, tytułu i romansu - nie będę udawać, że wielką fanką romansów nie jestem, a jeśli już jakieś lubię raczej dość powolne, niespecjalnie gorące i raczej subtelne. Charakter głównej bohate...

Rozwiń

Zwiń

Dziwna książka. Zupełnie nie widzę jej piękna. Opis przyjaciela, jaki rysuje autorka, był dla mnie wyjątkowo nieprzyjemny. Właśnie dlatego zupełnie nie potrafiłam zrozumieć emocji narratorki. Co więcej cała historia wydawała mi się przy tym jakaś niestosowana, a czasami zupełnie pozbawiona emocji. Czuję, że gdybym stała z narratorką twarzą w twarz, jedyne o czym mogłabym myśleć to "jak można było przyjaźnić się z kimś takim" i "o czym właściwie gada ta kobieta".
"Przyjaciel" to dla mnie książka, którą ciężko się słuchało, czułam się bardzo nieswojo podczas lektury, zupełnie jakby ktoś zwierzał się mi, zupełnie obcej osobie, z rzeczy zbyt intymnych i zbyt dziwnych dla mnie.

Dziwna książka. Zupełnie nie widzę jej piękna. Opis przyjaciela, jaki rysuje autorka, był dla mnie wyjątkowo nieprzyjemny. Właśnie dlatego zupełnie nie potrafiłam zrozumieć emocji narratorki. Co więcej cała historia wydawała mi się przy tym jakaś niestosowana, a czasami zupełnie pozbawiona...

Rozwiń

Zwiń