Zdecydowanie nie podzielam ostrej krytyki, która przylgnęła do książki. Po pierwsze Piątek nie pisze źle, on po prostu pisze inaczej. Fantastyka w jego wydaniu jest nie tylko mroczna i surowa, ale sama fabuła odsłania się czytelnikowi z odpowiednim tempem. Na początku każdy ma prawo być zdezorientowany. Pojawiają się pytania: czym jest niesłynny Romb, kto właściwie siedzi na cesarskim tronie czy wreszcie, czemu enigmatyczny obraz jest uznawany za świętość. Ale, ale. Im dalej w las, tym więcej drzew, więc adekwatnie te wątki stają się coraz jaśniejsze. Jednocześnie zawsze pozostanie jakieś pytanie bez odpowiedzi, popychające akcję dalej. To zrównoważenie bardzo mi się podoba. Piątek opisuje swoich antybohaterów jako plugawych i zboczonych. Ilość przemocy oraz wyuzdanej seksualności jest niemalże komiksowa. To nie każdemu się spodoba. Dla mnie dodawało całości pazura. Podsumowując: jak wspomniałem na początku, ta książka jest inna. To nie Fabryka Słów, gdzie większość pozycji gna po oklepanym schemacie. Ciężko się przerzucić na tego typu fikcję, ale jak Piątek już raz na czytelnika zadziała, to na dobre.

Zdecydowanie nie podzielam ostrej krytyki, która przylgnęła do książki. Po pierwsze Piątek nie pisze źle, on po prostu pisze inaczej. Fantastyka w jego wydaniu jest nie tylko mroczna i surowa, ale sama fabuła odsłania się czytelnikowi z odpowiednim tempem. Na początku każdy ma prawo być zdezorientowany. Pojawiają się pytania: czym jest niesłynny Romb, kto właściwie siedzi...