Ileż to osób na świecie chciałoby cofnąć się w czasie, by naprawić swoje życiowe błędy, podjąć odmienną decyzję lub po prostu przeżyć cudowną chwilę jeszcze raz? Ludzka ciekawość tego, co było kiedyś, czego nie byliśmy świadkami, nie zna granic. Każdy chciałby wiedzieć co by było, gdyby dinozaury nie wyginęły, zobaczyć na własne oczy cud dokonany przez Jezusa. Jak czułby się człowiek, który na własne oczy może zobaczyć swoje własne narodziny, spojrzeć prosto w oczy Juliuszowi Cezarowi lub spoglądać Homerowi przez ramię, gdy tworzył „Odyseję” i „Iliadę”. Kto by nie chciał...?
Elisa Robledo jest kobietą, która pozornie osiągnęła w życiu pożądaną stabilizację: pracuje jako profesor fizyki na uniwersytecie , który sama niegdyś ukończyła, ma oddanego przyjaciela, z którym mogła rozmawiać o wszystkim. Cała tajemnica tkwi w tym, że Elisa nie potrafi pogodzić się z tym, co spotkało ją przed dziesięcioma laty, co zmieniło jej życie o sto osiemdziesiąt stopni. Jedno słowo: Zygzak.
Gdy David Blanes przybył do Madrytu w poszukiwaniu młodego genialnego fizyka, który pomagałby mu w pracy w Zurychu, nikt nie miał pojęcia, że za wizytą wybitnego naukowca kryje się o wiele więcej tajemnic, niż myśleli. Dwójka studentów otrzymuje szansę na rozwinięcie skrzydeł w dziedzinie fizyki; by badać niezwykłą teorię o strunach czasu. Jakże wielką niespodzianką dla Elisy i Rica jest fakt, iż nie spędzą tego czasu w Zurychu, lecz na wyspie zwanej Nowym Nelsonem. Tam mieli mieć wgląd w fakty, o których ludziom się nie śniło. Bo przecież nikt nie wie, jak wyglądały procesy tworzące ziemię, nikt współczesny nie widział na oczy Jezusa Chrystusa, nikt nie cofnął się w czasie o kilka lat, by zmienić przebieg pierwszej lub drugiej wojny światowej. Nikt nie wiedział, jak tragiczne mogą być tego skutki.
Gdy członkowie ekspedycji kolejno giną w tajemniczych okolicznościach, Elisa wraca wspomnieniami do przeszłości, by przy pomocy tych, którzy przeżyli oraz jej oddanego przyjaciela Victora, dowiedzieć się, co naprawdę zdarzyło się na Nowym Nelsonie dziesięć lat temu, by upewnić się, czy na pewno to, co pamiętają, jest prawdą.
Choć książka Somozy przepełniona jest paplaniną z dziedziny fizyki, której ni w ząb nie potrafię zrozumieć, wywarła ona na mnie ogromne wrażenie. Wiele razy zastanawiałam się czy to, co dzieje się z bohaterami „Zygzaka” mogłoby zdarzyć się naprawdę. Czy człowiek naprawdę może zobaczyć to, co działo się setki, tysiące lat temu? Naukowcy jeszcze nie wynaleźli na to skutecznego sposobu, bo czas jest jedyny i niezmienny. Ale gdyby wyobrazić sobie ogromną machinę zwaną Wehikułem Czasu, który może przenieś nas w dowolne miejsce na ziemi, w dowolnym czasie? Ręka w górę, kto byłby chętny na przejażdżkę po cienkiej, niezniszczalnej linii czasu.
Pokrótce: dawno nie czytałam czegoś tak dobrego.

Ileż to osób na świecie chciałoby cofnąć się w czasie, by naprawić swoje życiowe błędy, podjąć odmienną decyzję lub po prostu przeżyć cudowną chwilę jeszcze raz? Ludzka ciekawość tego, co było kiedyś, czego nie byliśmy świadkami, nie zna granic. Każdy chciałby wiedzieć co by było, gdyby dinozaury nie wyginęły, zobaczyć na własne oczy cud dokonany przez Jezusa. Jak czułby...