Jestem pod wrażeniem opowiadań polskich autorów. Oddają atmosferę słowiańskości i niesamowitości. Pierwsze zagraniczne opowiadania w stylu mrocznej opowieści gotyckiej w porządku, jednak nie wiem jak one odnoszą się do fantastyczności w ujęciu folklorystycznym. Natomiast czym dalej jest gorzej. Opowiadania są coraz bardziej monotematyczne i męczące.

Jestem pod wrażeniem opowiadań polskich autorów. Oddają atmosferę słowiańskości i niesamowitości. Pierwsze zagraniczne opowiadania w stylu mrocznej opowieści gotyckiej w porządku, jednak nie wiem jak one odnoszą się do fantastyczności w ujęciu folklorystycznym. Natomiast czym dalej jest gorzej. Opowiadania są coraz bardziej monotematyczne i męczące.

Dawno tak nisko nie oceniłam żadnej książki. To po prostu było słabe. Spodziewałam się ludowych legend, opowiadań grozy, a dostałam zlepek historii pisanych jak bajki dla dzieci i to bardzo często nie na temat. Jeśli ktoś kieruje się tytułem to ma on niewiele wspólnego do treści w środku. Warto uprzedzić, zanim straci się nad nią trzy miesiące czytania.

Dawno tak nisko nie oceniłam żadnej książki. To po prostu było słabe. Spodziewałam się ludowych legend, opowiadań grozy, a dostałam zlepek historii pisanych jak bajki dla dzieci i to bardzo często nie na temat. Jeśli ktoś kieruje się tytułem to ma on niewiele wspólnego do treści w środku. Warto uprzedzić, zanim straci się nad nią trzy miesiące czytania.

Przeczytałam zaledwie 3 opowiadania na legimk, reszty już nie stwierdziłam, że się rozminęło z tym czego oczekiwałam. Opowiadania pisane topornym językiem, góra 30 stron, akcja idzie za szybko, mało opisów, szowinizm męski hah Są to opowiadania starej daty. Bardziej jak jakieś baśnie ludowe a nie słowiański świat jakiego szukam. Drugie opowiadanie o włosach krzyczących na głowie było według mnie najgorsze, takie bez ładu i składu. Opowieść o " nawiedzonym zamku" zdumiła mnie dlatego, że nie było tam śladu zaczarowanego zamku a opis nocy kupały i szukanie kwiatu paproci przez bohatera.

Przeczytałam zaledwie 3 opowiadania na legimk, reszty już nie stwierdziłam, że się rozminęło z tym czego oczekiwałam. Opowiadania pisane topornym językiem, góra 30 stron, akcja idzie za szybko, mało opisów, szowinizm męski hah Są to opowiadania starej daty. Bardziej jak jakieś baśnie ludowe a nie słowiański świat jakiego szukam. Drugie opowiadanie o włosach krzyczących na...

Przeczytałam serię dwa miesiące temu i... nie pamiętam właściwie żadnego opowiadania. Bardzo słaba seria, w której "letnich" duszków jak na lekarstwo. Po raz kolejny uważam, że wydawnictwo tą serią i jej tytułami mocno wprowadza czytelnika w błąd.

Przeczytałam serię dwa miesiące temu i... nie pamiętam właściwie żadnego opowiadania. Bardzo słaba seria, w której "letnich" duszków jak na lekarstwo. Po raz kolejny uważam, że wydawnictwo tą serią i jej tytułami mocno wprowadza czytelnika w błąd.

,,Duchy nocy Kupały" to ciekawa antologia, jednak trochę mnie rozczarowała. Książka dzieli się na 2 części, w pierwszej mamy teksty polskich autorów, a w drugiej zagranicznych. Miałam nadzieję, że akcja wszystkich opowiadań będzie działa się w okolicach kupalnocka. Owszem liczyłam się z tym, iż w tekstach zagranicznych nie znajdziemy wzmianek o słowiańskim świecie miłość, ale że przynajmniej ich akcja będzie działa się latem. Niestety tak nie jest. Jeżeli chodzi o treść to antologia jest ciekawa, fabuła ma w sobie nutkę grozy i tajemniczości, a utwory polskich pisarzy są naprawdę nastrojowe.

,,Duchy nocy Kupały" to ciekawa antologia, jednak trochę mnie rozczarowała. Książka dzieli się na 2 części, w pierwszej mamy teksty polskich autorów, a w drugiej zagranicznych. Miałam nadzieję, że akcja wszystkich opowiadań będzie działa się w okolicach kupalnocka. Owszem liczyłam się z tym, iż w tekstach zagranicznych nie znajdziemy wzmianek o słowiańskim świecie miłość,...

Myślałam, że będzie to strzał w dziesiątkę, ponieważ antologia zapowiadała się rewelacyjnie. Pierwsza część, to opowiadania naszych rodzimych pisarzy ,a tematem przewodnim jest noc Kupały. Bohaterami tych opowieści są wilkołaki, wiedźmy, zjawy, a tłem mroczne miejsca, leśne ostępy. Te historie są bardzo słowiańskie, nawiązują do pogańskich wierzeń i rytuałów , jednocześnie posiadają baśniowy klimat. Ta część bardzo przypadła mi do gustu. Kolejne opowieści są autorstwa pisarzy zagranicznych , niektóre mnie zauroczyły , typowe gotyckie opowieści o zjawach, starych tajemniczych portretach, kryptach cmentarnych- to moje klimaty, uwielbiam . No i końcowe opowiadania, które uważam za najmniej interesujące, osadzone w Indiach, Mongolii, Hiszpanii, na dworach królów, chanów, sułtanów.
Nie do końca lubię takie historie, wolałabym więcej gotyckich opowieści. Mimo to książka jest świetna i do niektórych opowiadań na pewno nie raz będę wracać.

Myślałam, że będzie to strzał w dziesiątkę, ponieważ antologia zapowiadała się rewelacyjnie. Pierwsza część, to opowiadania naszych rodzimych pisarzy ,a tematem przewodnim jest noc Kupały. Bohaterami tych opowieści są wilkołaki, wiedźmy, zjawy, a tłem mroczne miejsca, leśne ostępy. Te historie są bardzo słowiańskie, nawiązują do pogańskich wierzeń i rytuałów , jednocześnie...

Podobały mi się:
- opowiadania J. Barszczewskiego
- "Strzyga" R. Zmorskiego
- fragment "W nawiedzonym zamczysku" J.Łady
- 3 z 5 zamieszczonych tu opowiadań Oscara Wilde'a (Sfinks bez sekretu, Urodziny infantki, Rybak i dusza)

Reszta jak dla mnie do szybkiego zapomnienia.

Czuję się trochę oszukana przez wydawnictwo, bo większość opowiadań nie ma kompletnie nic wspólnego z Nocą Kupały, poza tym mam odczucie, że to dość przypadkowa zbieranina tekstów bez jakiegoś motywu przewodniego.

Miał być zbiór opowiadań, ale mamy tu też fragmenty powieści (dwie wydane zresztą niedawno przez to samo wydawnictwo, czyżby taka forma autoreklamy?). Ja nie lubię czytać takich rzeczy wyrwanych z kontekstu, co poskutkowało sięgnięciem przeze mnie do całej powieści Jana Łady, a z drugiej strony szybkim porzuceniem tekstu Jin Yonga.

Ogólnie wypadło to średnio, może inne książki z tej serii bardziej mi przypasują.

Podobały mi się:
- opowiadania J. Barszczewskiego
- "Strzyga" R. Zmorskiego
- fragment "W nawiedzonym zamczysku" J.Łady
- 3 z 5 zamieszczonych tu opowiadań Oscara Wilde'a (Sfinks bez sekretu, Urodziny infantki, Rybak i dusza)

Reszta jak dla mnie do szybkiego zapomnienia.

Czuję się trochę oszukana przez wydawnictwo, bo większość opowiadań nie ma kompletnie nic wspólnego z...

Skusił mnie tytuł i to mnie też zgubiło, bo z Kupałą ten zbiór ma niewiele wspólnego. Jedynie początek, bardzo krótka część 1., jest słowiańska i taka "nasza", swojska, a przeważają tu utwory Wilde'a. Gdyby tytuł był inny, to może i moje oczekiwania byłyby inaczej ukierunkowane.
Czy żałuję lektury? Nie, bo części "zagraniczne" wypadły bardzo dobrze - wybrano naprawdę dobre teksty. Do części pierwszej mam trochę zastrzeżeń, ale, cóż, taka była po prostu maniera pisania - znak czasów, w jakich tworzyli "nasi" autorzy.

Skusił mnie tytuł i to mnie też zgubiło, bo z Kupałą ten zbiór ma niewiele wspólnego. Jedynie początek, bardzo krótka część 1., jest słowiańska i taka "nasza", swojska, a przeważają tu utwory Wilde'a. Gdyby tytuł był inny, to może i moje oczekiwania byłyby inaczej ukierunkowane.
Czy żałuję lektury? Nie, bo części "zagraniczne" wypadły bardzo dobrze - wybrano naprawdę dobre...

Słowiańskie wierzenia obfitują w dziwy związane z różnymi ważnymi wydarzeniami. Noc Kupały to święto związane z letnim przesileniem Słońca, czyli noc z 21 na 22 czerwca. Z obchodami Sobótki wiąże się wiele zwyczajów: ogniska nad rzekami, tańce, puszczanie wianków, wyławianie ich, szukanie kwiatu paproci oraz pieszczoty, bo było to święto zakochanych, ognia, wody, słońca, księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości. Nocne harce i oddawanie się słowiańskim obrzędom dało duże pole do tworzenia opowieści o duchach, zjawach, wilkołakach, różnorodnych zagrożeniach, czarach. I tak jest właśnie w antologii „Duchy Nocy Kupały” zawierającej opowiadania wybrane przez Tadeusza Zyska.
Mamy tu ciekawe opowieści o magii, tajemnicach, niezwykłych wydarzeniach i zjawiskach, duchach oraz demonach. Najkrótsza noc w roku to czas zlotów czarownic, siły ich czarów, wielkiego wpływu wróżb. Wtedy wszelkie zaklinania mają największą moc. I właśnie wokół tego przekonania toczą się historie zawarte w tomie zawierającym 20 opowiadań grozy. Publikacja podzielona jest na dwie części. W pierwszej poznamy utwory polskich pisarzy przenoszących nas do świata słowiańskich wierzeń. W drugiej mamy sporą dawkę historii stworzonych zagranicznych pisarzy opowiadających o paranormalnych zjawiskach.
W książce spotkamy wilkołaki, nieszczęśliwą miłość, zazdrość, nieuczciwość, wiedźmy, rusałki, diabły, magiczne koguty, mylenie drogi przez tajemnicze siły, kwiaty paproci, przekonanie, że zło bierze się ze zbyt małej religijności. Znajdziemy tu też przesłanie, że ludzie żyjący w małych społecznościach muszą się zgadzać, aby wszystkim żyło się lepiej.
Tom otwierają opowiadania Jana Barczewskiego, autora pierwszej białoruskiej książki fantastycznej. Zabiera on czytelników w świat rytuałów Nocy Kupały, opowie o nieszczęśliwej miłości, nieuczciwym bogaceniu oraz zmianie zazdrosnego zalotnika w wilka. Mamy tu też utwory Zygmunta Krasińskiego , Jana Łady i Romana Zmorskiego. Bohaterzy różnych opowieści wydają się stali i wzajemnie powiązani. W każdym utworze inna postać wysuwa się na prowadzenie, pojawia się motyw nieszczęśliwej miłości, rozczarowania, zemsty i przekonania o znaczeniu pobożności. Czasami pojawia się przerysowywanie tego, co się dzieje w czasie obchodzenia słowiańskich świąt. Tańczące przy ognisku postacie popadają w trans czy szał i w tym stanie ogołacają nadwodną wierzbę, aby wianki z ich gałęzi puścić na wodzie i pozwolić je złowić młodzieńcom. Taka wróżba pomaga znaleźć męża, ale jest też igraniem ze złem. Jest też historia o krzyczących włosach, nawiedzonym zamczysku, duchach i strzydze błąkających się po okolicy. W jednej historii pojawi się dziwny starzec hodujący nietoperze.
W drugiej części wejdziemy do mrocznego świata opowieści Oscara Wilde’a, Mrsa Henrego Wooda (Ellen Price),Jin Young (Louis Cha Leung),Jamesa Granta, Antoniego Straszimirowa, Theo Gifly (Dorothy Boulger). Kulturowo jest to tom bardzo zróżnicowany, zabierający nas do świata innych wartości, ale we wszystkich miejscach, w których dzieje się akcja można natrafić na zjawiska, których nie da się wyjaśnić, osaczający i niezrozumiały mrok.
Antologia daje szerokie spojrzenie na próbki różnych twórców. Poziom opowieści jest zróżnicowany, stylistyka opowiadania odmienna. Każdy z twórców ma swój własny styl, kładzie nacisk na inne zachowania, inaczej opisuje świat bohaterów. Wiele utworów powstało dwa wieki temu, więc i narracja i otoczenie jest inne niż to nam znane. Historie wiąże to, że dzieją się w nich coś niezwykłego. Nie każde niesie klimat grozy. Czasami jest to narastające napięcie i rosnąca ciekawość, niepokój, pewnego rodzaju fascynacja niezwykłością.
Każde kolejne opowiadanie zawarte w tomie sprawia wrażenie kontynuacji tego pierwszego, w którym bohater opowiada człowieku, który z jakiegoś powodu był smutny. Każda historia opowiedziana jest jakby przez innego gawędziarza dzielącego się ze słuchaczami inną historią, o której słyszał bądź brał w niej udział. Dużo tu motywów związanych z zakochaniem się, pokazywania klimatu, w jakim wygłaszano te historie. Widzimy ludzi zgromadzonych przy ognisku lub świecy i słuchających jednej osoby. Każda opowieść jest inna. Wszystkie mają wspólne motywy. Tak jak już wspominałam na pierwszy plan wysuwa się tu zwykle motyw nieszczęśliwej miłości. Do tego dochodzi krzywdzenie ukochanych przez bardziej przedsiębiorczego konkurenta do ręki dziewczyny. I w sumie nie byłoby w nich nic złego, gdyby w owej zaradności nie pojawiały się motywy współpracy z siłami nieczystymi pomagającymi gromadzić majątek. Są tu czarownice, magiczne koguty czy coś na wzór jaszczurów i węży. Jedno jest pewne: świat zmierza ku złemu, bo ludzie są leniwi i łakną rozrywek, lekkiego zarobku i oddają się kultywowaniu demonów. Do tego mniej się modlą. Pozytywni bohaterzy są tu skromni, pracowici, myślą o innych oraz potrafią wybierać między dobrem i złem, ale to nie znaczy, że ich historie skończą się dobrze. Czasami ich najbliżsi są tak opętani wpływem złych mocy, że nie są w stanie obronić rodziny przed ich poczynaniami.
Akcja rozgrywająca się nocą potęguje klimat grozy dominujący w utworach. Ważnymi postaciami są tu duchy, których znajdziemy różne rodzaje. Przepędza je modlitwa oraz zwrócenie się do Maryi lub świętych. Pokazywanie demonicznego zła dobrze buduje klimat grozy, ale też lepiej pozwala zrozumieć zwyczaje przodków, którzy byli mocno związani z religiami, aby uchronić się przed wpływam szatana. Do tego opowieści polskich twórców pozwalają na wyobrażenie sobie obchodów Sobótki.

Słowiańskie wierzenia obfitują w dziwy związane z różnymi ważnymi wydarzeniami. Noc Kupały to święto związane z letnim przesileniem Słońca, czyli noc z 21 na 22 czerwca. Z obchodami Sobótki wiąże się wiele zwyczajów: ogniska nad rzekami, tańce, puszczanie wianków, wyławianie ich, szukanie kwiatu paproci oraz pieszczoty, bo było to święto zakochanych, ognia, wody, słońca,...

Opowiadania - no cóż trąci to już myszką. Trudno to uczciwie ocenić na tle tego, co obecnie czytamy. Jednakże polecam ponieważ dają możliwość zapoznania się z literaturą, która miała wpływ na tych, których dziś uwielbiamy. To są pierwowzory opowiadań grozy - ówcześnie zwane niesamowitymi, które dziś są tak przez nas lubiane.

Opowiadania - no cóż trąci to już myszką. Trudno to uczciwie ocenić na tle tego, co obecnie czytamy. Jednakże polecam ponieważ dają możliwość zapoznania się z literaturą, która miała wpływ na tych, których dziś uwielbiamy. To są pierwowzory opowiadań grozy - ówcześnie zwane niesamowitymi, które dziś są tak przez nas lubiane.