Nie słyszalam o Angerbodzie do momentu poznania tej książki
Mitologię nordycką lubię i raczej do jej fanom polecałabym książkę, bo innym może się nużyć. Jest tutaj mało akcji, ale nie jest dla mnie to nie minus, ja bardzo wsiąknęłam w ten świat, czułam się jakbym sama mieszkała w tej chatce i przeżywała rozterki głównej bohaterki.
Mamy tutaj Ragnarok, przygotowania do niego, spiski bogów, piękną przyjaźń i gorzką miłość. Czasami miało się ochotę potrząsnąć wiedźmą aby otworzyła oczy...ale kto kiedyś nie zgłupiał z miłości?

Nie słyszalam o Angerbodzie do momentu poznania tej książki
Mitologię nordycką lubię i raczej do jej fanom polecałabym książkę, bo innym może się nużyć. Jest tutaj mało akcji, ale nie jest dla mnie to nie minus, ja bardzo wsiąknęłam w ten świat, czułam się jakbym sama mieszkała w tej chatce i przeżywała rozterki głównej bohaterki.
Mamy tutaj Ragnarok, przygotowania do...

Przyznaję się bez bicia: do sięgnięcia po tę książkę skłoniły mnie dwie rzeczy. Mitologia nordycka i piękna okładka.
Początek był dla mnie bardzo interesujący, ale ja ogólnie lubię czytać książki z punktu widzenia kobiet. Tutaj jeszcze kobiety, która ma wielką moc a jednak decyduje się ją ukrywać.
Niestety, po pewnym czasie historia zaczęła mnie nużyć, a wydarzenia zaczęły być przewidywalne.
Postać Lokiego czy innych bogów mnie nie zdziwiły, bo miałam już styczność z mitologią nordycka w innym wydaniu niż filmy Marvela.
Niestety, po pewnym czasie niewiele ze mną z tej książki zostało, dlatego nie mogę dać wyższej oceny.

Przyznaję się bez bicia: do sięgnięcia po tę książkę skłoniły mnie dwie rzeczy. Mitologia nordycka i piękna okładka.
Początek był dla mnie bardzo interesujący, ale ja ogólnie lubię czytać książki z punktu widzenia kobiet. Tutaj jeszcze kobiety, która ma wielką moc a jednak decyduje się ją ukrywać.
Niestety, po pewnym czasie historia zaczęła mnie nużyć, a wydarzenia...

Ciekawy retelling mitów nordyckich, które nota bene znam głównie z filmów Marvela ;) Tutaj mamy zgoła inne przedstawienie Lokiego, Odyna cz Thora, a także przyczyn ragnaroku.

Ciekawy retelling mitów nordyckich, które nota bene znam głównie z filmów Marvela ;) Tutaj mamy zgoła inne przedstawienie Lokiego, Odyna cz Thora, a także przyczyn ragnaroku.

Kilka niezbyt pozytywnych opinii o tej książce obiło się o moją bańkę, postanowiłam jednak je zignorować i wyrobić sobie własne zdanie. I było warto. Bo choć może nie nazwałabym "Serca wiedźmy" arcydziełem to nie żałuje czasu poświęconego jego lekturze. Porównania do "Kirke" Madeline Miller wydają mi się całkiem trafne, choć tego rodzaju zestawienia nigdy nie wyczerpują definicji książki. Ponadto te dwie pozycje czerpią z mitologii dwóch przeciwnych sobie krańców Europy, przez co mimo zbieżności tematycznej, klimatem dosyć się różnią. Momentami nachodziły mnie myśli, że "Serce wiedźmy" jest nawet lepsze od "Kirke", a na pewno znacznie bardziej przypadło mi do gustu, od przeczytanej w te wakacje "Ariadny" Jennifer Saint.

Słyszałam gdzieś, że słabe oceny "Serca wiedźmy" w Polsce wynikają ze źle zrobionego tłumaczenia. I choć nie znam oryginału, wydaje mi się, że coś w tym może być. Historia, a właściwie retelling mitu, przedstawiona w tej książce jest moim zdaniem dobra, jednak styl miejscami mocno szwankuje – powtórzenia wyrazowe, zbyt współczesny język gryzący się z klimatem książki, używanie sztucznych zamienników, kiedy wystarczyłoby imię postaci...

Odnośnie zaś samej fabuły skupia się ona na opowiedzeniu losów niejakiej Angerbody, która przybiera to imię po tym jak jeszcze jako Gullweig, została trzykrotnie spalona i przebita włócznią przez bogów Asgardu. Z dziurą w piersi w miejscu gdzie powinno być serce (dosłownie) Angerboda ucieka do Żelaznego Lasu, tam odnajduje ją bóg kłamstw, Loki i zwraca jej utracone serce (dosłownie i w przenośni). Do czasu…

Powyższy zarys przedstawia wydarzenia rozgrywające się na kilku pierwszych stronach książki. Trochę sporo jak na początek, przez co miałam poczucie, że tej opowieści brakuje jakiegoś wstępu, zamiast tego z marszu zostałam wrzucona w środek dziejącej się historii. Szybko jednak dałam się porwać jej nurtowi...

Sposób przedstawienia bogów Asgardu, olbrzymów i pozostałych mieszkańców dziewięciu światów nasunął mi skojarzenia z "Mitologią Nordycką" Neila Gaimana. Zdecydowanie wolę ten sposób ich ukazania od Marvelowskiej profanacji ;) Oczywiście Loki za każdym razem, gdy się pojawia kradnie całe show. Jest nieodpowiedzialny, szelmowski, egoistyczny i egocentryczny, a jednak nie sposób pozostać obojętnym względem tej postaci. Jakkolwiek na kartach "Serca wiedźmy" zrobił jedną rzecz (i nie chodzi o załatwienie pewnego pięknisia),którą bardzo ciężko wybaczyć.

Mimo przyjemności jaką czerpałam z czytania "Serca wiedźmy", nie mogę zaprzeczyć, że również mnie ona przygnębiła. To książka o potwornie skrzywdzonej kobiecie, która próbuje poskładać się do kupy po tym co ją spotkało, życie natomiast nie szczędzi jej kolejnych ciosów i o odmienności, a także o tym jak bardzo ludzie potrafią krzywdzić tych, którzy różnią się od nich, jakkolwiek drobne byłyby to różnice. To fantastyczna opowieść o stracie i przemijaniu, ale też jest w niej promyk nadziei, dlatego sądzę, że znakomicie pasuje do okresu jesienno-zimowego, ewntualnie wiosny, ale nie polecałabym jej na lato.

Oceniam na 8 gwiazdek, bo postanowiłam nie odejmować za styl. Mam nadzieję, że pozycja ta doczeka się kiedyś u nas lepszego tłumaczenia. Jest tego warta.

Kilka niezbyt pozytywnych opinii o tej książce obiło się o moją bańkę, postanowiłam jednak je zignorować i wyrobić sobie własne zdanie. I było warto. Bo choć może nie nazwałabym "Serca wiedźmy" arcydziełem to nie żałuje czasu poświęconego jego lekturze. Porównania do "Kirke" Madeline Miller wydają mi się całkiem trafne, choć tego rodzaju zestawienia nigdy nie wyczerpują...

Okładka bardzo ładna, opisy równie dobre, ale jest ZBYT nowoczesna. Sposób wypowiedzi bohaterów, relacje między nimi i nie tylko pozostawiają wiele do życzenia...

Okładka bardzo ładna, opisy równie dobre, ale jest ZBYT nowoczesna. Sposób wypowiedzi bohaterów, relacje między nimi i nie tylko pozostawiają wiele do życzenia...

Książka zdobyła moje serce. Za sprawą mitologii, przyjemnie napisanej historii Angerbody, Lokiego oraz ich dzieci i całej wizji Ragnaroku, który jak nie patrzeć jest nieuniknionym końcem oraz początkiem.
Nie pamiętam kiedy książka targała tak moimi uczuciami.
Tej jednej na pewno się to udało i mogę ją polecić z czystym sumieniem.

Książka zdobyła moje serce. Za sprawą mitologii, przyjemnie napisanej historii Angerbody, Lokiego oraz ich dzieci i całej wizji Ragnaroku, który jak nie patrzeć jest nieuniknionym końcem oraz początkiem.
Nie pamiętam kiedy książka targała tak moimi uczuciami.
Tej jednej na pewno się to udało i mogę ją polecić z czystym sumieniem.

“Serce wiedźmy” kupiło mnie już od pierwszych stron. Czy to za sprawą mitologii nordyckiej? Lekkiego pióro autorki? Sama nie wiem, ale historia wciąga.

Muszę przyznać, że nigdy wcześniej nie słyszałam o Angebordzie. W różnych opowieściach słyszało się o Odynie, Thorze i Lokim, ale o niej przeczytałam dopiero sięgając po tę pozycję.

“Serce wiedźmy” to historia pisana z perspektywy w głównej bohaterki. Jej życie, ból, radość, rozterki, rozpacz, zdrada i śmierć. Książka jest podzielona na trzy części.
W pierwszej poznajemy Angerbordę - wiedźmę, która potrafiła zobaczyć przyszłość. Gdy Odyn zmuszał ją do ujawnienia wiedzy, ta odmawiała, za co została ukarana. Uciekła z Asgardu do Żelaznego Lasu, gdzie poznała mężczyznę - Lokiego.
W drugiej części poznajemy chwilę przed Ragnarokiem. W trzeciej nowy świat.

Czy wieczne ukrywanie się w Żelaznym Lesie uchroni ją przed wzrokiem Odyna? Czy uda jej się ochronić dzieci? Sprawdźcie sami.

Ps. Na dużego plusa zasługuje przepiękne wydanie.

“Serce wiedźmy” kupiło mnie już od pierwszych stron. Czy to za sprawą mitologii nordyckiej? Lekkiego pióro autorki? Sama nie wiem, ale historia wciąga.

Muszę przyznać, że nigdy wcześniej nie słyszałam o Angebordzie. W różnych opowieściach słyszało się o Odynie, Thorze i Lokim, ale o niej przeczytałam dopiero sięgając po tę pozycję.

“Serce wiedźmy” to historia pisana z...

Serce wiedźmy jest dla mnie powrotem do ukochanej mitologii. Mogę zdecydowanie powiedzieć że trafia u mnie do kategorii najlepszych książek tego roku. Będąc świeżo po przeczytaniu śmiało stwierdzam że historia ta wzbudziła u mnie wiele emocji które mam nadzieję- długo ze mną pozostaną.

Serce wiedźmy jest dla mnie powrotem do ukochanej mitologii. Mogę zdecydowanie powiedzieć że trafia u mnie do kategorii najlepszych książek tego roku. Będąc świeżo po przeczytaniu śmiało stwierdzam że historia ta wzbudziła u mnie wiele emocji które mam nadzieję- długo ze mną pozostaną.

U la la. Co to była za przygoda czytelnicza. Mity nordyckie, postaci, które znam i do tego niespotykana historia miłosna. "Serce wiedźmy" wciągnęło mnie od pierwszej strony (może też dlatego, że miałam już przesyt książek o samorealizacji, a może dlatego, że uwielbiam mity i baśnie). Nie ważny jest powód, ważne jest to, że książka wciąga. Tak po prostu.

U la la. Co to była za przygoda czytelnicza. Mity nordyckie, postaci, które znam i do tego niespotykana historia miłosna. "Serce wiedźmy" wciągnęło mnie od pierwszej strony (może też dlatego, że miałam już przesyt książek o samorealizacji, a może dlatego, że uwielbiam mity i baśnie). Nie ważny jest powód, ważne jest to, że książka wciąga. Tak po prostu.

Opowieść o świecie nordyckich bogów. Wciągająca.

Opowieść o świecie nordyckich bogów. Wciągająca.