W naturze ludzkiej naturalnym zachowaniem jest to, że wyobrażają oni sobie co będzie po końcu świata. Koniec świata… Jest on różnie nazywany, często spotykamy się z określeniem Wielkiej Zagłady, Apokalipsy, Definitywnego Końca… Gdybamy czy możliwe jest to, że nawet po nim może istnieć życie na Ziemi. Nie mniej jednak niezależnie od naszych poglądów i obrazów co do końca świata, wszyscy doskonale wiemy, że jest to temat, który fascynuje. Sięgamy po niego od zarania dziejów i uwieczniamy za pomocą filmów i książek…

„Metro 2033” to książka, której autorem jest Dmitry Glukhovsky. Jest to przede wszystkim potwierdzenie faktu, iż literatura rosyjska może być naprawdę fascynująca. Nie jestem przekonana, czy faktycznie Glukhovsky zasługuje, aby wymieniać go obok największych rosyjskich autorów, ale nie omieszkam się stwierdzić, że jeszcze o nim usłyszymy.

„Metro 2033” to opowieść właśnie o tym, co dzieje się z ludzkością po symbolicznym końcu świata. Po wybuchu wojny atomowej świat, który znamy jest kompletnie zniszczony. Skażona gleba i powietrze niosą śmierć i choroby, a po pięknie stworzonym ludzką ręką nie ma śladu. Ludzie zbudowali przepiękne pomniki i sami je zniszczyli. Unicestwili piękno i zatrzymali rozwój. Co więcej, cofają się na linii osiągnięć i to z własnej winy.

W powieści opisane są dzieje ludzkości dwadzieścia lat po wybuchu. Ci, którzy mieli szczęście w trakcie wojny znaleźć się w podziemiach metra –przeżyli. Inni z góry zostali skazani na śmierć. Choroba popromienna, a także ciągły wpływ promieniowania, który wywołał różnorodne mutacje u roślin i zwierząt może oznaczać tylko jedno. Ziemia nigdy nie będzie taka jak była. Czy możemy w ogóle mówić o tym, że ona istnieje?

Ludzie stłoczeni w podziemiach metra żywią się grzybami i szczurami. Tworzą państewka, których granice są wyznaczane przez obwód ich stacji. Próbują żyć życiem sprzed katastrofy, ale nie za bardzo im się to udaje. Jednakże zawierają między sobą sojusze, wypowiadają sobie nawzajem wojny lub niosą pomoc humanitarną. Ludzie tłoczą się na wielkich targowiskach i czują respekt przed wielkimi, bogatymi stacjami. Wszędzie istnieją różnorodne podziały. Zachowania ze wcześniejszego życia przechodzą na brutalną i szarą, podziemną codzienność. Tworzą się stacje komunistyczne i faszystowskie…

Na stacji WOGN w północnej części metra żyje się dostatnie. Uprawa grzybów i produkcja herbaty sprzyja rozwojowi. Jednak pojawienie się na stacji niecodziennych stworów –nazywanych „czarnymi”, wywraca życie mieszkańców o 180 stopni. Czy WOGN zdoła się obronić przed inwazją tajemniczych mutantów?

Aby to było możliwe młody chłopak imieniem Artem wyrusza w niebezpieczną drogę do centralnej części metra – chlubiącej się inteligencją ludności i zamiłowaniem rozwoju także duchowego, a nie tylko fizycznego, do stacji Polis. Musi odnaleźć tajemniczego Młynarza, ale narażony jest na olbrzymie niebezpieczeństwo. Co wyniknie z tej wyprawy?

Jest to książka niesamowita pod względem zarówno stylu pisarskiego jak i treści. Doskonale ujęta fabuła sprawia, że wprost nie można się oderwać od książki. Fantastyka, z którą się stykamy jest całkowicie niewymuszona, co sprawia, że staramy się przekonać czy faktycznie możliwe jest życie w metrze… Treść „Metra 2033” przemyca także wiele moralnych prawd. Uświadamia nam, że są sprawy ważne i ważniejsze, a także to, jak bardzo niszczycielską moc ma człowiek. Zaczynamy się zastanawiać czy faktycznie jesteśmy tacy dobrzy, na jakich się kreujemy. Gorąco polecam i myślę, że się nie zawiedziecie.

http://puszokowa.blogspot.com/2013/02/metro-2033-2033.html

W naturze ludzkiej naturalnym zachowaniem jest to, że wyobrażają oni sobie co będzie po końcu świata. Koniec świata… Jest on różnie nazywany, często spotykamy się z określeniem Wielkiej Zagłady, Apokalipsy, Definitywnego Końca… Gdybamy czy możliwe jest to, że nawet po nim może istnieć życie na Ziemi. Nie mniej jednak niezależnie od naszych poglądów i obrazów co do końca...