Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótka japońska powieść o starszej Pani, która prowadzi rozmowę z samą sobą. Używa dialektu, więc pierwsze strony mogą spowalniać tempo, ale później jest z górki. Jest takie powiedzenie starość nie radość. Myślę, że dla niektórych równolatków głównej bohaterki będzie pokrzepieniem, zaś młodzież czy dorośli mogą wyciągać wnioski na przyszłość.

Krótka japońska powieść o starszej Pani, która prowadzi rozmowę z samą sobą. Używa dialektu, więc pierwsze strony mogą spowalniać tempo, ale później jest z górki. Jest takie powiedzenie starość nie radość. Myślę, że dla niektórych równolatków głównej bohaterki będzie pokrzepieniem, zaś mło...

Rozwiń

Zwiń

Troszkę dlugo się rozwijał ten wątek miłosny, ale przyjemna lektura dla kobiet. Czułam delikatne klimaty Bridgertonów, więc jeśli lubicie, to można sięgnąć po tę pozycję. Była to moja pierwsza książka tej autorki, a okazała się 10 tomem. Czy wrócę do początku? Sama nie wiem.

Troszkę dlugo się rozwijał ten wątek miłosny, ale przyjemna lektura dla kobiet. Czułam delikatne klimaty Bridgertonów, więc jeśli lubicie, to można sięgnąć po tę pozycję. Była to moja pierwsza książka tej autorki, a okazała się 10 tomem. Czy wrócę do początku? Sama nie wiem.

Tom drugi zdecydowanie podszedł mi lepiej niż pierwszy. Może dlatego, że nie było tu widać widma mezaliansu. Znowu wspomniano o wieży, ale zdecydowanie nie tej, o której mowa w poprzedniej części.

Tom drugi zdecydowanie podszedł mi lepiej niż pierwszy. Może dlatego, że nie było tu widać widma mezaliansu. Znowu wspomniano o wieży, ale zdecydowanie nie tej, o której mowa w poprzedniej części.

Z pewnością w tym tomie można się dowiedzieć, w jakim aspekcie tytułowa bohaterka okazała się jeszcze wyjątkowa, bo inteligencja to nie wszystko. Dalej toporny był drobny druk, ale fabuła znowu mnie jakoś przytrzymała i skłoniła po sięgnięcie części trzeciej.

Z pewnością w tym tomie można się dowiedzieć, w jakim aspekcie tytułowa bohaterka okazała się jeszcze wyjątkowa, bo inteligencja to nie wszystko. Dalej toporny był drobny druk, ale fabuła znowu mnie jakoś przytrzymała i skłoniła po sięgnięcie części trzeciej.

Powieść ciekawa i wciągająca, ale opis z tyłu książki nie zgadzał się z fabułą książki. Momentami się gubiłam, a prędzej spodziewałabym się tego w jakimś kryminale.

Powieść ciekawa i wciągająca, ale opis z tyłu książki nie zgadzał się z fabułą książki. Momentami się gubiłam, a prędzej spodziewałabym się tego w jakimś kryminale.

Autorka powoli przedstawiła bohaterów książki, ale dzięki temu początkowo mylne wyobrażenie o niektórych postaciach szybko zostaje zweryfikowane. Wyczekiwałam momentu pojawienia się tytułowej bohaterki. Jedyne co mi się nie podobało to zbyt drobny druk, szybciej czytałam na czytniku niż z papieru. Zakończenie idealne dla osób, które nie chcą poznawać dalszych losów bohaterki oraz dla tych, co są ich ciekawi.

Autorka powoli przedstawiła bohaterów książki, ale dzięki temu początkowo mylne wyobrażenie o niektórych postaciach szybko zostaje zweryfikowane. Wyczekiwałam momentu pojawienia się tytułowej bohaterki. Jedyne co mi się nie podobało to zbyt drobny druk, szybciej czytałam na czytniku niż z ...

Rozwiń

Zwiń

Była perfumeria, zielarnia, nastał czas i na zimę w Małej Przytulnej. Miałam kiedyś podobną bibliotekę do tej z książki M. Witkiewicz. Ta powieść otuliła niczym ciepła kołderka, rozśmieszyła niczym dobra komedia. Sama bym chciała mieszkać w takim miejscu. Ucieszyła mnie wiadomość, iż autorka rozważa napisanie czwartej części. Fajnie by było, gdyby Gabrysia była dorosłym członkiem społeczności. Myślę, że ta część miała najwięcej ilustracji ze wszystkich książek pani Magdaleny. Według mnie wyszło rewelacyjnie.

Była perfumeria, zielarnia, nastał czas i na zimę w Małej Przytulnej. Miałam kiedyś podobną bibliotekę do tej z książki M. Witkiewicz. Ta powieść otuliła niczym ciepła kołderka, rozśmieszyła niczym dobra komedia. Sama bym chciała mieszkać w takim miejscu. Ucieszyła mnie wiadomość, iż autor...

Rozwiń

Zwiń