Aleksandra Stupera pisze książki osadzone w fantastycznym świecie, który tworzy razem z mężem.
Czego możemy się spodziewać po jej/ich książkach? Całkiem zwyczajnych bohaterów, takich jak my, strasznych bestii, niesamowitych przygód i prawdziwej odwagi.
„Zagubiony, który prowadził” Aleksandry Stupery to drugi tom serii Bielijon.
Książka skierowana jest do młodszego czytelnika.
Jest to fantasy z całkiem przyzwoicie rozbudowanym własnym światem.
Napisana została prostym, lekkim językiem i jest bardzo przyjemna w odbiorze, ale jej zalety naprawdę dostrzeże/doceni docelowy odbiorca czyli młodszy nastolatek.
Akcja nie gna łeb, na szyję, lecz posuwa się powoli i tak też jest budowane napięcie tej opowieści.
Bohaterką jest czternastoletnia dziewczynka, Ariadna.
W książce mamy okazję spotkać elfy, krasnoludy i inne wymyślone przez autorkę i jej męża nacje.
Ta część, tak jak wcześniejsza może być traktowana jak wprowadzenie do dalszej historii. Chyba należy poczekać na wielkie bum! I dać szansę autorce.

Aleksandra Stupera pisze książki osadzone w fantastycznym świecie, który tworzy razem z mężem.
Czego możemy się spodziewać po jej/ich książkach? Całkiem zwyczajnych bohaterów, takich jak my, strasznych bestii, niesamowitych przygód i prawdziwej odwagi.
„Zagubiony, który prowadził” Aleksandry Stupery to drugi tom serii Bielijon.
Książka skierowana jest do młodszego...

"Zagubiony, który prowadził" to druga część serii Bielijon. I zrobiła ona na mnie niemal identyczne wrażenie, jak swoja poprzedniczka. "Zagubiony, który prowadził" zaczyna się dokładnie w tym samym momencie, w którym "Porzucony, który ocalał" się skończył. I nie wiem czy pamiętacie, jak pisałam, że pierwszy tom wydawał mi się takim wprowadzeniem do właściwej akcji. Tutaj nadal to poczucie pozostało. Przez całą książkę fabuła jest dość niespieszna, chociaż dzieje się kilka ważnych zwrotów akcji. Ariadna przebywa w mieście elfów, oczekując na powrót do domu. Wykorzystuje to, szkoląc się u elfów w zielarstwie i szermierce. Więc jak dla mnie był to ciągle taki etap początkowy, jak np. w "Niezgodnej" czy "Igrzyskach śmierci" wczesne fragmenty dotyczące szkoleń (które lubię zawsze najbardziej w książkach). Ariadna jest bardzo ceniona przez elfów, ale dla mnie jej zachowanie było czasem irytujące. Miałam wrażenie, że opisywane przez innych przymioty Ariadny nie zostały adekwatnie wplecione w jej dialogi czy zachowania. Nie podobało mi się też ciągłe tłumaczenie wszystkich aspektów, po kilka razy co chwilę; gdyby było mniej tłumaczenia, można by zmieścić w jednym tomie tak oczekiwaną rozbudowę akcji, która będzie zapewne dopiero w trzeciej części.

Trzeba też pamiętać, że jest to książka przeznaczona raczej dla młodszej młodzieży, więc wymieniane przeze mnie minusy mogą wcale tak nie być odbierane przez docelowych czytelników. Co jest ogromnym plusem, sama koncepcja świata jest mocno rozbudowana, mamy wiele różnych ras i stworzeń. I fabuła, chociaż nie jakoś bardzo wartka, też wciąga i ja osobiście nie mogłam się oderwać od czytania, czekając, aż kilka wątków się rozwiąże. Niestety, stanie się to dopiero w trzecim tomie, ale na pewno będę go czytać, bo chcę wiedzieć, co z tego wyjdzie. Więc jak widzicie - jest to książka ciekawa, aczkolwiek nie idealna. Do polecenia dla młodszych czytelników.

"Zagubiony, który prowadził" to druga część serii Bielijon. I zrobiła ona na mnie niemal identyczne wrażenie, jak swoja poprzedniczka. "Zagubiony, który prowadził" zaczyna się dokładnie w tym samym momencie, w którym "Porzucony, który ocalał" się skończył. I nie wiem czy pamiętacie, jak pisałam, że pierwszy tom wydawał mi się takim wprowadzeniem do właściwej akcji. Tutaj...

„Zagubiony, który prowadził” to drugi tom z cyklu Bielijon. Nie czytałam pierwszego tomu, dlatego muszę nadrobić, żeby móc sięgnąć po drugi, a czytałam dużo pozytywnych komentarzy na temat tej serii.

„Zagubiony, który prowadził” to drugi tom z cyklu Bielijon. Nie czytałam pierwszego tomu, dlatego muszę nadrobić, żeby móc sięgnąć po drugi, a czytałam dużo pozytywnych komentarzy na temat tej serii.