"Przeznaczeniem wojny nie jest miłość. Miłość jest tym co ją kończy"
Druga część zaczyna się dokładnie tam gdzie skończyła się pierwsza. Thalia wraz z Lolą mają teraz do czynienia z ciemnością, której nigdy by sobie nie wyobrażały. Życie Sama również wisi na włosku i jest mało prawdopodobne, że ktoś przyjdzie mu na ratunek.
Gdy elementy układanki są składane, obraz zaczyna się formować i staje się jasne, że siły zewnętrzne i duchy z przeszłości są zdeterminowane, by się zemścić, a dwie rodziny będą musiały teraz odłożyć na bok stare waśnie i pracować jako zespół, jeśli chcą mieć jakąkolwiek szansę na uratowanie Thalii i Loli , które czeka straszny los. Obie dziewczyny będą musiały być silne i walczyć o swoje życie, dopóki kawaleria w końcu nie przybędzie w postaci dwóch wściekłych karteli żądnych krwi. Następstwa oznaczają, że Thalia kwestionuje teraz wszystko z zupełnie nowym nastawieniem. Jedno jest pewne, chociaż Santi nie chce zrezygnować ze swojej żony, daje jej czas na uwolnienie się z ciemności, ale także upewnia się, że ma to, czego potrzebuje, aby wrócić do domu.
Od początku do końca akcja toczyła się w szybkim tempie, i można było wyczuć czyste emocje i ukryte napięcie od wszystkich zaangażowanych, a ja całą sobą kibicowałam Santi i Thalii. Mamy też ujawniane tajemnice, budowane mosty i trochę uzdrowienia z odwiecznej waśni.

Tainted Blood to perfekcja mrocznego, mafijnego romansu. Była akcja i napięcie, skwierczący gorący seks, rozdzierający serce niepokój i burzliwy związek między dwojgiem ludzi, którzy niezaprzeczalnie byli dla siebie stworzeni. Cora Kenborn i Catherine Wiltcher kończą historię Santiego i Thalii w niewiarygodnie epicki sposób, a bitwy serc są równie wybuchowe, jak bitwy, które toczyli ze swoimi wrogami.
Te dwie autorki udowodniły, że są absolutnymi królowymi w tym gatunku i chcę więcej takich historii.

"Przeznaczeniem wojny nie jest miłość. Miłość jest tym co ją kończy"
Druga część zaczyna się dokładnie tam gdzie skończyła się pierwsza. Thalia wraz z Lolą mają teraz do czynienia z ciemnością, której nigdy by sobie nie wyobrażały. Życie Sama również wisi na włosku i jest mało prawdopodobne, że ktoś przyjdzie mu na ratunek.
Gdy elementy układanki są składane, obraz zaczyna...

W drugiej części autorki nie zawodzą. Zaczyna się ostro i tak trzyma do połowy książki. W międzyczasie gromadzi się nadmiar testosteronu, kiedy Santiago/Grayson i Carrera zawiązują rozejm, o dziwo młodzi radzą sobie sami bez starych. Co prawda Dante pojawia się w newralgicznym momencie, ale sam w akcję się nie angażuje. Wygląda na to, jakby on sam przeszedł już na emeryturę, a całym jego imperium rządził Edier Grayson. Cudowne jest to, jak autorki powiązały tę całą akcję z Riwierą i znanym nam już Zaccarią. Niesamowicie wykreowana postać Thalii, córeczki tatusia, która jak sama stwierdziła, gdyby nie krew Santiago, nie dałaby rady. Jej determinacja, spontaniczność, chęć niezależności za wszelką cenę, waleczność i pomysłowość są adekwatne do jej młodego wieku, dzięki Bogu, nie ma tu nastolatki zachowującej się jak czterdziestolatka. Trochę mi tylko nie pasowało to, że Eve przyleciała do Stanów tak późno, na jej miejscu nie wytrzymałabym tak długo jak ona. Podobało mi się również to, że związek Thalii i Santiego musiał dojrzeć, że choć darzyli się uczuciem, małżeństwo zawarte poprzez szantaż to nie najlepszy sposób do budowania wspólnej przyszłości. W książce padło wiele wspaniałych sentencji i przemyśleń, z pewnością jeszcze do niej wrócę, żeby głębiej rozkoszować się treścią.

W drugiej części autorki nie zawodzą. Zaczyna się ostro i tak trzyma do połowy książki. W międzyczasie gromadzi się nadmiar testosteronu, kiedy Santiago/Grayson i Carrera zawiązują rozejm, o dziwo młodzi radzą sobie sami bez starych. Co prawda Dante pojawia się w newralgicznym momencie, ale sam w akcję się nie angażuje. Wygląda na to, jakby on sam przeszedł już na...