Są lepsze i gorsze. Ta trochę słabsza.

Są lepsze i gorsze. Ta trochę słabsza.

13-ta, świetna pozycja z niezawodnym komisarzem Montalbano i jego niezastąpionym zespołem w osobach Fazia, Mimiego, Galluza i niezawodnego Catarelli. Ciekawa fabuła. Jak zwykle świetnie się czyta.

13-ta, świetna pozycja z niezawodnym komisarzem Montalbano i jego niezastąpionym zespołem w osobach Fazia, Mimiego, Galluza i niezawodnego Catarelli. Ciekawa fabuła. Jak zwykle świetnie się czyta.

W "Polu garncarza" Camilleri doszedł do wniosku, że warto uczynić posterunek w Vigàcie elementem głównej intrygi. Pozwoliło to poświęcić więcej czasu postaci, która przez kilka ostatnich tomów była mniej eksponowana.

Mam co do tego tomu pewne zastrzeżenia. Jednym są dwie dość oczywiste wskazówki, z których śledczy powinni zrobić użytek dużo wcześniej. Drugą kwestią jest umieszczenie przez autora samego siebie w fabule, co prawie zawsze wypada pretensjonalnie. Zapachniało mi to autoreklamą, jakby Camilleri chciał zasygnalizować odbiorcom, że jego twórczość nie ogranicza się do serii o komisarzu Montalbano. Dziwnie mi teraz ze świadomością, że w uniwersum cyklu istnieje jego autor. Czy Salvo Montalbano może kupić w księgarni książkę o samym sobie?

Od pewnego czasu zauważam w tej serii pewne zmiany. Opisy jedzenia stały się bardziej lakoniczne, a sam komisarz prowadzi coraz dłuższe wewnętrzne monologi, które często przelewa teraz na papier. Mniej obecny jest humor, chociaż może być to kwestia zmieniających się tłumaczy.

Nie jest to może tom równie nieudany co "Zapach nocy", ale zaliczam go do tych mniej angażujących. Na pociechę pozostaje mi polepszająca się relacja Montalbano z Livią.

W "Polu garncarza" Camilleri doszedł do wniosku, że warto uczynić posterunek w Vigàcie elementem głównej intrygi. Pozwoliło to poświęcić więcej czasu postaci, która przez kilka ostatnich tomów była mniej eksponowana.

Mam co do tego tomu pewne zastrzeżenia. Jednym są dwie dość oczywiste wskazówki, z których śledczy powinni zrobić użytek dużo wcześniej. Drugą kwestią jest...

Lubię Camilleriego przede wszystkim za jego styl, ale też za bardzo umiejętne posługiwanie się konwencjami gatunku powieści kryminalnej i nasycenie jej swoimi oryginalnymi tonami - klimatem Sycylii, jej obyczajami, jej kuchnią...

Owszem, to nie są jakieś wielkie dzieła. Nie łamią konwencji (co mi jest bardzo bliskie i co szczególnie wysoko cenię u autorów gatunku),ale też nie epatują okrucieństwem i turpizmem w stylu tanich amerykańskich horrorów (co dla mnie jest cechą dyskwalifikującą pisarzy i "pisarzy" gatunku).

Ale czyta się powieści Camilleri'ego z przyjemnością, lekko.
A że "Pole garncarza" było ostatnią powieścią Camilleri'ego z cyklu Montalbano, której jeszcze nie przeczytłem, to spędziłem kilka sympatycznych godzin nad lekturą.

Lubię Camilleriego przede wszystkim za jego styl, ale też za bardzo umiejętne posługiwanie się konwencjami gatunku powieści kryminalnej i nasycenie jej swoimi oryginalnymi tonami - klimatem Sycylii, jej obyczajami, jej kuchnią...

Owszem, to nie są jakieś wielkie dzieła. Nie łamią konwencji (co mi jest bardzo bliskie i co szczególnie wysoko cenię u autorów gatunku),ale...

Tak się złożyło, że naraz trafiły mi się trzy nieprzeczytane dotąd powieści Autora i na przeczytanie wszystkich trzech miałem jeden dzień. Oczywiście dałem radę, ale mam wątpliwości, czy dobrze zrobłem. Świat komisarza Montalbano nadal zachwyca, ale... Niby nie powinno to mnie zaskakiwać, lecz jak nigdy dotąd zdałem sobie sprawę z tego, że wszystkie dzieła Pana Camilleriego są identyczne jak krople wody. Dlatego tym razem bez gwiazdek i mój komentarz taki sam

Tak się złożyło, że naraz trafiły mi się trzy nieprzeczytane dotąd powieści Autora i na przeczytanie wszystkich trzech miałem jeden dzień. Oczywiście dałem radę, ale mam wątpliwości, czy dobrze zrobłem. Świat komisarza Montalbano nadal zachwyca, ale... Niby nie powinno to mnie zaskakiwać, lecz jak nigdy dotąd zdałem sobie sprawę z tego, że wszystkie dzieła Pana...

Świetna książka jedna z lepszych o komisarzu Montalbano polecam świetna akcja i opowieść.

Świetna książka jedna z lepszych o komisarzu Montalbano polecam świetna akcja i opowieść.

Inteligencja, dowcip, ironia.. lekki kryminał, jak zawsze ujmujący.

Inteligencja, dowcip, ironia.. lekki kryminał, jak zawsze ujmujący.

W "Polu garncarza" jest wszystko to, co najlepsze może być u Andrea Camilleri. Jest intrygująca akcja, czyli szukanie mordercy nieustalonej ofiary, której poćwiartowane zwłoki znaleziono na tytułowym polu garncarza. Jak to na Sycylii, musi być chociaż w minimalnym zakresie mafia. Otóż zabójstwo zostało dokonane w taki sposób, że sugeruje to właśnie robotę mafii, a konkretnie wewnętrzne porachunki. Pojawia się też femme fatale, na widok której policjanci zaczynają zachowywać się irracjonalnie. Sporo jest mowy o przyjaźni, głównie z innym policjantem z komisariatu, z Mimi. W tym zakresie coś się zaczyna psuć, co dla Montalbano jest straszliwie przykre. Są też jego standardowe problemy związane ze starzeniem się, ale jest też oczywiście delektowanie się życiem, czyli dobre jedzenie, książka, spacery, rozmyślania, pływanie w morzu.

Najciekawszy aspekt książki to przyjaźń. Montalbano nie ma rodziny, ma jedynie narzeczoną, czy może raczej partnerkę życiową, ale też jest to nietypowy związek, bo na odległość, Livia mieszka kilkaset kilometrów dalej. Przyjaciele są więc dla niego czymś takim, jak rodzina. A przyjaciół tych też wielu nie ma, są nimi trzej policjanci z komisariatu i jedna kobieta już spoza branży, Ingrid. Gdy relacja z Mimi zaczęła się wyraźnie zmieniać i to bez żadnego powodu, było to dla komisarza wstrząsem. Oczywiście spędził trochę czasu na przeanalizowaniu sytuacji, rozważeniu, co dalej robić. Najgorsze było to, że zorientował się, że Mimi go zdradził. Montalbano "był człowiekiem zdolnym do zrozumienia wielu rzeczy, których inni nie chcieli lub nie umieli zrozumieć, słabości bardziej i mniej przelotnych, chwil tchórzostwa, braku uprzejmości, kłamstw, niskich pobudek i podłych postępków, działań podyktowanych lenistwem, nudą czy egoizmem, i tak dalej. Jednak nie był w stanie ani zrozumieć, ani przebaczyć zdrady czy złej wiary". W związku z zaistniałą sytuacją zwrócił się do innego prawdziwego przyjaciela, do Ingrid. Nie napiszę, jak sytuacja z Mimi się zakończyła, ale intrygowała mnie nawet bardziej, niż kwestia zabójcy. A rozwiązanie problemu z Mimi naprawdę daje sporo do myślenia.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2020/09/andrea-camilleri-pole-garncarza-cykl-z.html

W "Polu garncarza" jest wszystko to, co najlepsze może być u Andrea Camilleri. Jest intrygująca akcja, czyli szukanie mordercy nieustalonej ofiary, której poćwiartowane zwłoki znaleziono na tytułowym polu garncarza. Jak to na Sycylii, musi być chociaż w minimalnym zakresie mafia. Otóż zabójstwo zostało dokonane w taki sposób, że sugeruje to właśnie robotę mafii, a...

Nie spodobało mi się to śledztwo komisarza Montalbana. Wydawało mi się, że wszystko drepcze w miejscu a zakończenie wzięło się znikąd. Jest to książka typu zapchajdziura - byle coś napisać. Nie zapada w pamięć, dobry przerywnik między czymś cięższym.

Nie spodobało mi się to śledztwo komisarza Montalbana. Wydawało mi się, że wszystko drepcze w miejscu a zakończenie wzięło się znikąd. Jest to książka typu zapchajdziura - byle coś napisać. Nie zapada w pamięć, dobry przerywnik między czymś cięższym.

Marzyła mi się słoneczna Sycylia a trafiłam w sam środek gwałtownej burzy. W dodatku były to okolice pola garncarza,które jest grząskie,bagniste i zdradliwe.
Komisarz Montalbano nie tylko musi rozwiązać zagadkę śmierci mężczyzny znalezionego w critaru,ale też wyciągnąć z opresji swojego zastepcę Mimi Augello
Motywem przewodnim jest zdrada-jej różne oblicza.
Kolejna ciekawa powieść autora.Kolejny raz Camirelli pobudził moje kubki smakowe:) Arancini,caponata,bakłażan alla parmigiana aż chciałoby się spróbować.
I jak tu nie zaliczyć Camillerego do grona ulubionych pisarzy:)

Marzyła mi się słoneczna Sycylia a trafiłam w sam środek gwałtownej burzy. W dodatku były to okolice pola garncarza,które jest grząskie,bagniste i zdradliwe.
Komisarz Montalbano nie tylko musi rozwiązać zagadkę śmierci mężczyzny znalezionego w critaru,ale też wyciągnąć z opresji swojego zastepcę Mimi Augello
Motywem przewodnim jest zdrada-jej różne oblicza.
Kolejna ciekawa...