Czwarta część to przygody nowej bohaterki i tym razem nie mamy pogoni za wielkim zbrodniarzem i mordercą, ale odrywanie nowych rzeczy.
Dostajemy wprowadzenie do kolejnej gałęzi magii, a autorka otwiera sobie furtkę do kolejnych tomów (niestety te nie powstały).
Jest dobrze, jest poprawnie, bez szału.

Czwarta część to przygody nowej bohaterki i tym razem nie mamy pogoni za wielkim zbrodniarzem i mordercą, ale odrywanie nowych rzeczy.
Dostajemy wprowadzenie do kolejnej gałęzi magii, a autorka otwiera sobie furtkę do kolejnych tomów (niestety te nie powstały).
Jest dobrze, jest poprawnie, bez szału.

Uwielbiam styl Charlie N. Holmberg! Jej książki są pełne ciepła, humoru i ciekawych koncepcji magicznych. I "Plastikowy mag" mnie pod tym względem w ogóle nie zawiódł.
Przyznam, rozpoczynając ten dodatkowy tom, nie wiedziałam czego się spodziewać. Nowa bohaterka, inna dziedzina magii. I przez chwilę, gdy Alvie trafiła pod skrzydła męskiego mentora, bałam się, czy nie powtórzy się znów schemat z poprzednich tomów. Ale nic bardziej mylnego! Mamy tutaj kompletnie inne relacje, bohaterka także różni się charakterem od Ceony i muszę powiedzieć, że Alvie całkowicie mnie zauroczyła. Jest bardziej typem szalonego naukowca i potrafi się całkowicie zafiksować na swojej pracy. Przez to czasem zachowuje się dziwacznie, ale jest to tak urocze! Wątek jej działań politwórczych wespół z mentorem był świetny. Mała intryga kryminalna tylko dodała wszystkiemu uroku. Jestem całkowicie na tak!

Uwielbiam styl Charlie N. Holmberg! Jej książki są pełne ciepła, humoru i ciekawych koncepcji magicznych. I "Plastikowy mag" mnie pod tym względem w ogóle nie zawiódł.
Przyznam, rozpoczynając ten dodatkowy tom, nie wiedziałam czego się spodziewać. Nowa bohaterka, inna dziedzina magii. I przez chwilę, gdy Alvie trafiła pod skrzydła męskiego mentora, bałam się, czy nie...

Coz, wychodzi na to, ze papier jest bardziej interesujacy od plastiku… A skala i tak byla naprawde niska…
Milo bylo poznac nowych bohaterow w swiecie, ktory mialem okazje juz trzykrotnie wczesniej poznac. Nawet milej bylo znowu spotkac sie z bohaterami, ktorych juz znalem z poprzednich tomow w serii. Jednak autorka nadal nie potrafila zbyt mocno przykuc mojej uwagi.
Nie zmienilem zdania co do tego, ze pomysl na tego typu magie byl i nadal jest unikalny i niesamowicie ciekawy. Autorka jednak nie potrafi tego sprzedac. Fabula ‘Plastikowego Maga’ jest slaba na wielu plaszczyznach - nie sprzedaje sie jako historia fantasy, elementy detektywistyczne sa gorsze niz te, ktore wymyslalem do zabaw na podworku majac dziesiec lat. Ewidentnie autorka chciala zainteresowac czytelnika pewnego rodzaju napieciem, ale wyszlo jej to najmarniej ze wszystkiego w tej ksiazce.
Znowu pojawia sie zalosny element romansu, w ktory po prostu ciezkk uwierzyc. Jest nagly, slaby, zalosny i sprawia uczucie mocno nieprawdziwego.

Podsumowujac cala serie - jedynym pozytywem sa okladki, ktore zdecydowanie przykuly moja uwage i sie po prostu w nich zakochalem.
Ale seria ‘Papierowego Maga’ jest definicja powiedzenia, ze ksiazki nie ocenia sie po okladce.

Coz, wychodzi na to, ze papier jest bardziej interesujacy od plastiku… A skala i tak byla naprawde niska…
Milo bylo poznac nowych bohaterow w swiecie, ktory mialem okazje juz trzykrotnie wczesniej poznac. Nawet milej bylo znowu spotkac sie z bohaterami, ktorych juz znalem z poprzednich tomow w serii. Jednak autorka nadal nie potrafila zbyt mocno przykuc mojej uwagi.
Nie...

Ucieszyłam się, że w cyklu pojawiła się nowa bohaterka. Ceony zrobiła się już trochę męcząca, ale jednocześnie z przyjemnością myślałam o powrocie do świata magii materiałowej. W fabule "Plastikowego maga" pojawiły się rozwiązania przedstawione już wcześniej, niektóre elementy (zachowania bohaterki, stawiane jej wyzwania) wydawały się podobne do tego, co spotykało Ceony. A może po prostu te bohaterki są w gruncie rzeczy dość do siebie podobne. Pojawiło się jednak inne ujęcie świata magów, pokazanych wyraźniej niż wcześniej jako eksperymentatorzy i wynalazcy, a czasem wręcz naukowcy. Ten wątek podobał mi się najbardziej.
Nie jest to powieść wybitna i nie wciąga tak, że nie można się oderwać, ale czyta się ją dobrze i jest ciekawa, więc warto.

Ucieszyłam się, że w cyklu pojawiła się nowa bohaterka. Ceony zrobiła się już trochę męcząca, ale jednocześnie z przyjemnością myślałam o powrocie do świata magii materiałowej. W fabule "Plastikowego maga" pojawiły się rozwiązania przedstawione już wcześniej, niektóre elementy (zachowania bohaterki, stawiane jej wyzwania) wydawały się podobne do tego, co spotykało Ceony. A...

Książka naprawdę mi się podobała. Szybko się ją czytało oraz potrafiła wciągnąć w magiczny świat plastiku i innych dziedzin magii.
Jest to ostatni tom z tego cyklu - niestety! Będę tęsknił!

Książka naprawdę mi się podobała. Szybko się ją czytało oraz potrafiła wciągnąć w magiczny świat plastiku i innych dziedzin magii.
Jest to ostatni tom z tego cyklu - niestety! Będę tęsknił!

Słabiej niż w poprzednich tomach. Fabuła jest przewidywalna, a stawka stosunkowo niska.
Ciekawabjest na szczęście końcówka a dokładniej teoria jaką tworzy główna bohaterka, a która rzuca nowe światło na wydarzenia jakie miały miejsce podczas starć z wycinaczką.

Słabiej niż w poprzednich tomach. Fabuła jest przewidywalna, a stawka stosunkowo niska.
Ciekawabjest na szczęście końcówka a dokładniej teoria jaką tworzy główna bohaterka, a która rzuca nowe światło na wydarzenia jakie miały miejsce podczas starć z wycinaczką.

Szukacie czegoś lekkiego, z niestardową magią i nutką humoru? Dobrze trafiliście!

„Plastikowy Mag” Charlie N. Holmberg to 4 tom w stworzonym przez autorkę świecie gdzie mag wiąże się z materiałem i może nim manipulować. Pierwsze 3 części opowiadały o młodej absolwentce angielskiej uczelni magii rzuconej wbrew swojej woli na praktyki Składania – magii papieru. Spodziewałam się, że 4 tom będzie jakąś formą kontynuacji historii Ceony Twill. Tymczasem dostajemy nową praktykantkę – absolwentkę amerykańskiej szkoły, która na praktyki zostaje wysłana do Londynu, a jej specjalizacją jest Politwórstwo – magia plastiku (no kto by pomyślał, nie?).

Czytanie przygód Alvie Brechenmacher jest niezwykle wciagające. Dziewczyna jest energiczna, pełna zapału, chęci do nauki i niezdarna. Ale nie przerysowanie niezdarna, tylko tak uroczo, dzięki czemu wprowadza elementy humorystyczne do powieści. Bohaterowie pierwszych 3 tomów pojawiają się w „Platikowym Magu”, ale poza jedną z ostatnich scen, która inaczej może wydać się niezrozumiała, nie trzeba ich kompletnie znać. Praktyka Alvie i związane z nią wydarzenia są głównym watkiem akcji, która nie zostawia czasu na nudzenie się. Jest też wątek romantyczny – pomiędzy dwojgiem nieśmiałych ludzi.

Ja lekturą jestem zachwycona. Przyznaję, że zabranie się za „Plastikowego Maga” chwilę mi zajęło, bo czułam, że historia „Papierowego Maga” jest zamknięta i bałam się przedłużania jej na siłę, a zostałam miło zaskoczona – nową historią i świeżą bohaterką, jednocześnie z przebłyskiem znanych mi już postaci. Cały czas mam jednak dylemat, czy jeśli powstanie kontynuacja przygód Alvie to czy nie będzie wymuszona. Możecie mieć pewność, że sprawdzę.

Na wzmiankę zasługuje jeszcze cudowne wydanie od Wydawnicta Young – twarda i posrebrzana okładka, pięknie się prezentuje i pasuje do poprzednich tomów. Na mojej półce znalazłoby się dla niej miejsce. nawet jeśli by mi nie przypadła do gustu.

Moja ocena 8/10

Po więcej recenzji zapraszam na mojego bloga napolcerenaty.pl

Szukacie czegoś lekkiego, z niestardową magią i nutką humoru? Dobrze trafiliście!

„Plastikowy Mag” Charlie N. Holmberg to 4 tom w stworzonym przez autorkę świecie gdzie mag wiąże się z materiałem i może nim manipulować. Pierwsze 3 części opowiadały o młodej absolwentce angielskiej uczelni magii rzuconej wbrew swojej woli na praktyki Składania – magii papieru. Spodziewałam...

6,5

6,5

trochę mniej ciekawych akcji jak w poprzednich częściach ale czytało się przyjemnie

trochę mniej ciekawych akcji jak w poprzednich częściach ale czytało się przyjemnie

"Plastikowy mag" to książka, która nie musiała powstać, jednakże w sumie dobrze, że istnieje. Przedstawia perypetie zupełnie innej bohaterki i skupia się na zupełnie innym rodzaju magii.

To ciekawe, jak bardzo magia papieru różni się od magii plastiku, która jest względnie nowa w świecie przedstawionym i poniekąd bardziej przypomina tworzenie wynalazków. To coś zupełnie innego, że aż trudno uwierzyć, że jest to to samo uniwersum.

Mamy też zupełnie nowe, świeże spojrzenie na świat. Pojawiła się zupełnie nowa bohaterka, Alvie, którą można nazwać poniekąd szalonym naukowcem, który charakteryzuje się ogromną pasją, ale też niezdarnością i nieświadomym brakiem obycia. Polubiłam ją, w każdym razie bardziej od Ceony pod względem charakteru.

Co wyróżnia ten dom, to nie ma tu stricte walki z jakimś złem, tylko bardziej naukową rywalizacją, spiskami i przekrętami. I nie powiem, było to bardzo w porządku. Przez część akcji byłam ogromnie zdenerwowana, ale było to pozytywne zdenerwowanie, a mianowicie zaangażowanie w fabułę.

Ogólnie to bardzo przyjemna seria, przy której można się zrelaksować (lub czytać w napięciu) i miło spędzić czas. Bardzo szybko się czyta, więc można uznać, że jest to chwila przyjemności.

"Plastikowy mag" to książka, która nie musiała powstać, jednakże w sumie dobrze, że istnieje. Przedstawia perypetie zupełnie innej bohaterki i skupia się na zupełnie innym rodzaju magii.

To ciekawe, jak bardzo magia papieru różni się od magii plastiku, która jest względnie nowa w świecie przedstawionym i poniekąd bardziej przypomina tworzenie wynalazków. To coś zupełnie...