Dało się przeczytać, ciekawy pomysł na fabułę, zakończenie zaskakujące, wręcz niewiarygodne. Czegoś mi jednak zabrakło, do tego stopnia, że oceniam 5/10

Dało się przeczytać, ciekawy pomysł na fabułę, zakończenie zaskakujące, wręcz niewiarygodne. Czegoś mi jednak zabrakło, do tego stopnia, że oceniam 5/10

Lisa Scottoline tworzy książki, tak zwane łagodne thrillery, z mocnym rodzinnym akcentem. Ich plusem jest dość lekki styl, książki czyta się naprawdę szybko.
Historia jest podzielona na dwie części, na przeszłość i teraźniejszość. Kiedyś była ich czwórka, znajomych z jednej ulicy. Dziś trójka spotyka się na pogrzebie. I wtedy przeszłość daje o sobie mocno znać...
Wspomnienia z przeszłości są moim zdaniem dużo ciekawsze i mocniej trzymająca w napięciu, od teraźniejszości. Zakończenie jest po prostu pokręcone i moim zdaniem psuje cały odbiór książki. Nie jest to zła historia, ale nie urzeka i nie przykuwa uwagi na dłużej niż na czas czytania.

Lisa Scottoline tworzy książki, tak zwane łagodne thrillery, z mocnym rodzinnym akcentem. Ich plusem jest dość lekki styl, książki czyta się naprawdę szybko.
Historia jest podzielona na dwie części, na przeszłość i teraźniejszość. Kiedyś była ich czwórka, znajomych z jednej ulicy. Dziś trójka spotyka się na pogrzebie. I wtedy przeszłość daje o sobie mocno...

Taki sobie thriller, gdzie przez pierwsze pół książki trzeba było bardzo się skupić, aby połapać się kto z kim i dlaczego. Środek był punktem kulminacyjnym, a końcówka tak dla mnie dziwna, że aż nie mogłam uwierzyć w to co przeczytałam. Według mnie trochę za bardzo przekombinowana. Może kiedyś jeszcze sięgnę po jakąś książkę tej autorki, na razie nie.

Taki sobie thriller, gdzie przez pierwsze pół książki trzeba było bardzo się skupić, aby połapać się kto z kim i dlaczego. Środek był punktem kulminacyjnym, a końcówka tak dla mnie dziwna, że aż nie mogłam uwierzyć w to co przeczytałam. Według mnie trochę za bardzo przekombinowana. Może kiedyś jeszcze sięgnę po jakąś książkę tej autorki, na razie nie.

Świetny pomysł na fabułę, lecz niestety książka dość mocno mnie wymęczyła. Miałam okazję już czytać powieści autorki i po tej tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że nie przemawia do mnie jej styl. Liczyłam chociaż na jakiś zaskakujący finał, ale wydał mi się dość mocno naciągany, a główna bohaterka zaczęła mnie coraz bardziej denerwować swoja naiwnością. Jestem na nie.

Świetny pomysł na fabułę, lecz niestety książka dość mocno mnie wymęczyła. Miałam okazję już czytać powieści autorki i po tej tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że nie przemawia do mnie jej styl. Liczyłam chociaż na jakiś zaskakujący finał, ale wydał mi się dość mocno naciągany, a główna bohaterka zaczęła mnie coraz bardziej denerwować swoja naiwnością. Jestem na nie.

" Ktoś wie "Lisy Scottoline nie jest lekką lekturą, którą czyta się z przyjemnością, z kubkiem cappuccino, albo ulubionej herbaty. Na to stwierdzenie składa się kilka faktów.

Pierwszy z nich to bardzo długo budowane tło pod fabułę. Przez pierwszą połowę książki, poznajemy wszystkich bohaterów zdarzenia, oraz środowisko rodzinne. Trzeba przyznać, że autorka snuje swoją opowieść nie szczędząc szczegółów. O każdym jest przedstawiona bardzo barwna i charakterystyczna historia. Wydawało mi się, że jest to trochę takie literackie wodolejstwo, ozdobnik, czy, jak kto woli, wypełniacz. Druga część powieści udowodniła, że to był celowy zabieg, gdyż życiorysy i pochodzenie tych osób tłumaczyły późniejsze zachowania postaci. Na szczególną uwagę zasłużyły dwie rodziny, Alie Garvey i Larry Rucci.

Kolejnym faktem, który dodaje "ciężaru "powieści, to obraz psychologiczny bohaterów i ranga obciążenia psychicznego, jaki sobie zafundowali w bardzo młodym wieku. Powaga zdarzenia potrafi powalić najmocniejsze osoby, a w tym przypadku dotknęła nastolatki. Jak widać, każde z nich starało się żyć najlepiej jak potrafi. Na okres dwudziestu lat zarzucili, jakiekolwiek kontakty. Niestety po tym czasie przyjechali do miasteczka, aby wspólnie uczestniczyć w pogrzebie jednego z nich. Od tej pory zdarzenia potoczyły się z siłą wulkanu i tak jak on rozlały się na każdego z nich siejąc zło i kolejne ofiary.

Powieść opiera się na zagmatwanych relacjach rodzinnych i wartościach, jakie wynieśli z domu bohaterowie. Niektórzy uznali tę książkę za nudną i mieli rację, gdyż akcja, szczególnie w pierwszej połowie przypomina obyczajówkę, w której autor bije rekordy ilościowe nie licząc się z odbiorcą. Dopiero druga połowa wynagradza czytelnika za cierpliwość i nadrabia szalonym tempem oraz niespodziewanymi zachowaniami postaci.

Zakończenie daje odpowiedź na tytułowe stwierdzedzie "ktoś wie ". Kim jest ta osoba? Mnie ta wiedza zaskoczyła, a wy jeśli jesteście ciekawi sięgnijcie po książkę i nie pozwólcie na jej odłożenie, póki nie poznacie finału. Polecam.

" Ktoś wie "Lisy Scottoline nie jest lekką lekturą, którą czyta się z przyjemnością, z kubkiem cappuccino, albo ulubionej herbaty. Na to stwierdzenie składa się kilka faktów.

Pierwszy z nich to bardzo długo budowane tło pod fabułę. Przez pierwszą połowę książki, poznajemy wszystkich bohaterów zdarzenia, oraz środowisko rodzinne. Trzeba przyznać, że autorka snuje swoją...

Na początku gubiłam się wśród bohaterów i ich powiązań. Spojrzenie na rzeczywistość z wielu punktów widzenia okazało się jednak wyjątkowo cenne.
Lubię, gdy bohater ma wpływ na swoje życie, lubię element przypadku w życiu.

Na początku gubiłam się wśród bohaterów i ich powiązań. Spojrzenie na rzeczywistość z wielu punktów widzenia okazało się jednak wyjątkowo cenne.
Lubię, gdy bohater ma wpływ na swoje życie, lubię element przypadku w życiu.

Bardzo ciekawa powieść, zakończenie zdumiewające. Polecam

Bardzo ciekawa powieść, zakończenie zdumiewające. Polecam

E, takie tam czytadło.
Do przeczytania i zapomnienia.
Fajnie szybko się czytało. Zaskakujące zakończenie to też jest atut tej powieści.

E, takie tam czytadło.
Do przeczytania i zapomnienia.
Fajnie szybko się czytało. Zaskakujące zakończenie to też jest atut tej powieści.

Niepokojąca i trzymająca w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Dylematy moralne przedstawione bez łopatologii i gotowych rozwiązań, bohaterowie oryginalni, a jednocześnie dziwnie wiarygodni. Pozycja warta grzechu.

Niepokojąca i trzymająca w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Dylematy moralne przedstawione bez łopatologii i gotowych rozwiązań, bohaterowie oryginalni, a jednocześnie dziwnie wiarygodni. Pozycja warta grzechu.

Trzyma w napięciu i wzrusza jednocześnie. Uwielbiam książki, w których bohaterowie muszą się zmierzyć z tajemnicami z przeszłości. Gorąco polecam.

Trzyma w napięciu i wzrusza jednocześnie. Uwielbiam książki, w których bohaterowie muszą się zmierzyć z tajemnicami z przeszłości. Gorąco polecam.