Mamy tu wszystko, co charakterystyczne dla skandynawskiego kryminału: mroczny klimat, tajemnice z przeszłości, nacisk na psychologiczną stronę postaci, które nie są tak jednoznaczne jak mogłoby się wydawać. Intrygująca lektura.

Mamy tu wszystko, co charakterystyczne dla skandynawskiego kryminału: mroczny klimat, tajemnice z przeszłości, nacisk na psychologiczną stronę postaci, które nie są tak jednoznaczne jak mogłoby się wydawać. Intrygująca lektura.

„Wiemy, że pamiętasz” to bardzo dobry kryminał, utrzymany w skandynawskim stylu. Morderstwo uruchamia cały ciąg wydarzeń. Szybko okazuje się, że klucz do zrozumienia tkwi w przeszłości. Niespieszny, mroczny, niepokojący kryminał, a przy tym zaskakujący i sprawiający, że czytelnik sam już nie wie kto kłamie, kto jest dobry, a kto zły

„Wiemy, że pamiętasz” to bardzo dobry kryminał, utrzymany w skandynawskim stylu. Morderstwo uruchamia cały ciąg wydarzeń. Szybko okazuje się, że klucz do zrozumienia tkwi w przeszłości. Niespieszny, mroczny, niepokojący kryminał, a przy tym zaskakujący i sprawiający, że czytelnik sam już nie wie kto kłamie, kto jest dobry, a kto zły

Mała, senna miejscowość w Szwecji. Nieduży posterunek policji i śmierć starszego pana pod prysznicem. Syn mężczyzny powiązany z gwałtem przed laty zamieszkuje w domu ojca, z którego został wyrzucony będąc nastolatkiem. Policja prowadzi śledztwo a okoliczna ludność obserwuje nowego mieszkańca. Jest podejrzliwa i nie lubi go. Nawet go się boi. To przecież gwałciciel. A może i ojcobójca? Atmosfera się zagęszcza. Po latach, ten sam czyn komplikuje mu życie, wyrzuca poza nawias społeczny i naraża na niebezpieczeństwo. Książka jest przeciętna. Nie ma w niej nic wyrazistego. Wszyscy są jak ludzie z sąsiedztwa. Średniacy. Zero ekscentryzmu. Ani humoru ani sarkazmu. Nie ma polityki, imigrantów... Spokój. Powolne śledztwo. Końca wypatrywałam od połowy lektury. Doczekałam się. Co za ulga.To była najlepsza powieść kryminalna 2020 roku? Nie sądzę.

Mała, senna miejscowość w Szwecji. Nieduży posterunek policji i śmierć starszego pana pod prysznicem. Syn mężczyzny powiązany z gwałtem przed laty zamieszkuje w domu ojca, z którego został wyrzucony będąc nastolatkiem. Policja prowadzi śledztwo a okoliczna ludność obserwuje nowego mieszkańca. Jest podejrzliwa i nie lubi go. Nawet go się boi. To przecież gwałciciel. A może i...

Historia tak chaotycznie przedstawiona, że słuchałam z zniecierpliwieniem. Pomijałam niektóry rozdziały, bo mimo wszystko ciekawa byłam zakończenia. No i się doczekałam -żenujące. Drugi tom sobie podaruję.

Historia tak chaotycznie przedstawiona, że słuchałam z zniecierpliwieniem. Pomijałam niektóry rozdziały, bo mimo wszystko ciekawa byłam zakończenia. No i się doczekałam -żenujące. Drugi tom sobie podaruję.

Mnie ta pozycja nie zachwyciła . Uwielbiam skandynawskie kryminały ale ten mnie jakoś nie wciągnął . Może zbyt wiele oczekiwałam , po przeczytaniu opinii spodziewałam się czegoś więcej . Niestety więcej nie sięgnę po te autorkę .

Mnie ta pozycja nie zachwyciła . Uwielbiam skandynawskie kryminały ale ten mnie jakoś nie wciągnął . Może zbyt wiele oczekiwałam , po przeczytaniu opinii spodziewałam się czegoś więcej . Niestety więcej nie sięgnę po te autorkę .

Dobrze wspominając "Ślepy tunel", nie mogłem doczekać się kolejnej książki. Alsterdal i tym razem nie stroni od trudnych tematów. Mroczna Szwecja - Ångermanland, położony w Norrlandzie nad Zatoką Botnicką, którego realia są dobrze znane Autorce. Łagodne wyroki w prawdziwej sprawie o gwałt oraz przesłuchania dzieci, w których wyniku przyznawały się one do niepopełnionych przez siebie zabójstw - to inspiracje Alsterdal. Powieść wciąga i trzyma w napięciu, a rozwiązanie sprawy długo pozostaje nieoczywiste.
"Brniemy w ślepą uliczkę, pomyślała Eira. Nikt nie wierzy, że to nas dokądkolwiek zaprowadzi. Robimy to, bo musimy coś robić, i udajemy, że jest jakaś szansa na wyjaśnienie."
Policjantka Eira Sjödin jednak się nie poddaje, nawet wtedy, gdy okazuje się, że w sprawę sprzed lat zamieszana była bliska jej osoba. Polecam i czekam z niecierpliwością na drugi tom.

Dobrze wspominając "Ślepy tunel", nie mogłem doczekać się kolejnej książki. Alsterdal i tym razem nie stroni od trudnych tematów. Mroczna Szwecja - Ångermanland, położony w Norrlandzie nad Zatoką Botnicką, którego realia są dobrze znane Autorce. Łagodne wyroki w prawdziwej sprawie o gwałt oraz przesłuchania dzieci, w których wyniku przyznawały się one do niepopełnionych...

Zaczęłam ją jeszcze w wakacje w drodze na FESTa, z racji tego, że trochę mnie ten początek wymęczył odłożyłam ją na jakiś czas i tak leżała, czekając aż w końcu znowu się za nią zabiorę. Przy drugim podejściu już poszło z górki, nie mam pojęcia co się zmieniło, ale nawet nie zorientowałam się kiedy doleciałam do końca, po prostu ją pochłonęłam.

W pewnych momentach miałam w głowie przygotowanych kilka różnych scanariuszy i zazwyczaj jeden z nich pasował, ale i tak pojawiało się momentalne zaskoczenie. Nie mogę nazwać tego kryminału przewidywalnym, bardzo przyjemnie płynęło mi się przez kartki tej książki.

To jak pięknie autorka to wszystko ze sobą zaplotła to ja nie wiem. Zmiana linii czasu, powiązania danych bohaterów, ukazanie przesłuchań dzieci w taki sposób, by finalnie przyznały się do przestępstwa, którego nie popełniły i wiele innych.

Bardzo dobrze dopracowane wątki, wszystko idealnie łączy się ze sobą, polecam, bo warto.

Być może czytałam lepsze kryminały, co nie zmienia faktu, że naprawdę bardzo przyjemnie spędziłam dzień z tą książką i w trakcie czytania czasami się podrywałam do siadu i mówiłam sama do siebie (to chyba jakaś choroba xd).

Czasami lepiej nie grzebać w przeszłości, bo da nam dotkliwie o sobie znać.

Zaczęłam ją jeszcze w wakacje w drodze na FESTa, z racji tego, że trochę mnie ten początek wymęczył odłożyłam ją na jakiś czas i tak leżała, czekając aż w końcu znowu się za nią zabiorę. Przy drugim podejściu już poszło z górki, nie mam pojęcia co się zmieniło, ale nawet nie zorientowałam się kiedy doleciałam do końca, po prostu ją pochłonęłam.

W pewnych momentach miałam w...

Bardzo monitonna i nudna.

Bardzo monitonna i nudna.

Jak na szwedzki ''produkt'', myślałem i oczekiwałem czegoś bardziej ciekawego. Niestety , to już druga książka autorki , która mnie rozczarowała..

Jak na szwedzki ''produkt'', myślałem i oczekiwałem czegoś bardziej ciekawego. Niestety , to już druga książka autorki , która mnie rozczarowała..

Dobra, ale nie oczekiwałam czegoś więcej. Czyta się dość ciężko. Daje jednak do myślenia, jak ciężkie jest życie na prowincji, gdzie wszyscy się znają. łatwo być posądzonym o coś czego się nigdy nie zrobiło. Kto co ukrywa. Przeszłość jednak powraca.

Dobra, ale nie oczekiwałam czegoś więcej. Czyta się dość ciężko. Daje jednak do myślenia, jak ciężkie jest życie na prowincji, gdzie wszyscy się znają. łatwo być posądzonym o coś czego się nigdy nie zrobiło. Kto co ukrywa. Przeszłość jednak powraca.